مطالعهای جدید نشان می‌دهد که از بین بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که در بیمارستان بستری شدند، بیماران واکسینه‌شده خطر مرگومیر بسیار بیش‌تری داشتند. مطالعه نتیجه میگیرد که واکسیناسیون از وقوع پیامدهای جانکاه در بین بیماران بستری در بیمارستان جلوگیری نمی‌کند.
مطالعه فوق که ماه فوریه در مجله فرانتیرز و ایمونولوژی منتشر شد، نشان داد که مرگومیر در بین بیماران واکسینه‌شده و واکسینه‌نشده به‌ترتیب ۷۰ و ۳۷ درصد بوده و میزان بقای کلی در گروه واکسینه‌نشده دوبرابر بیشتر است.
محققان سطح آنتی‌بادی بیماران مبتلا به عفونت سارس-کروناویروس-۲ را اندازه گرفتند و آن را با سطح آنتی‌بادی بیماران واکسینه‌شده و واکسینه‌نشده مقایسه کردند تا نقش واکسیناسیون را در محافظت از بیماران در برابر نارسایی حاد تنفسی ناشی از کووید-۱۹ و بهبود سلامت بیماران بستری در بیمارستان بررسی کنند.
از ۱۵۲ بزرگسالی که بین مه ۲۰۲۰ تا نوامبر ۲۰۲۲ با نارسایی حاد تنفسی در بیمارستان دانشگاه ایالتی اوهایوی آمریکا بستری بودند، ۱۱۲ نفر تست کووید مثبت و ۴۰ نفر تست کووید منفی داشتند. از بین ۱۱۲ بیمار مبتلا به کووید-۱۹، ۸۹ نفر واکسن دریافت نکرده بودند و ۲۳ نفر واکسینه‌شده بودند. از بین ۸۹ بیمار واکسینه‌نشده، ۴۶ نفر قبل از توزیع واکسن و ۴۳ نفر نیز بعد از توزیع واکسن بستری شده بودند.
از بین ۲۳ بیمار واکسینه‌شده، ۶ نفر سه دوز واکسن، ۷ نفر دو دوز فایزر یا مدرنا، ۱ نفر دو دوز واکسن نامشخص، ۲ نفر آسترازنکا و ۷ نفر واکسن ناقص دریافت کردند. اکثر بیماران واکسن ام‌آر‌ان‌ای دریافت کردند.
یافته‌های کلیدی از مرگومیر بیماران واکسینه شده و واکسینه نشده
در بیماران ۱۹ تا ۴۹ ساله و ۵۰ تا ۷۹ ساله واکسینه‌نشده، محققان به نتایج مشابهی دست پیدا کردند. همچنین کاهش میزان بقا در بیماران بالای ۸۰ سال مشهود بود.
در بیماران ۵۰ ساله و بالاتر، خطر مرگومیر در افرادی که واکسینه‌شده بودند در مقایسه با افرادی که واکسینه نشده بودند بیشتر بود.
همچنین بیمارانی که واکسیناسیون کامل را انجام دادند نسبت به افرادی که همه دوزها را دریافت نکردند، میزان مرگومیر بیش‌تری داشتند.
بیماران واکسینه‌شده‌ای که جان سالم به‌در نبردند در مقایسه با بیمارانی که زنده ماندند، «فاصله زمانی بیش‌تری» بین دریافت دوز اول واکسن و بستری در بیمارستان داشتند.
محققان نوشتند: «تعداد بیماران حاضر در این مطالعه محدود است؛ اما نتایج نشان می‌دهند که انجام واکسیناسیون زودهنگام در بین بیماران بستری در بیمارستان، لزوماً از آن‌ها در برابر مرگومیر محافظت نمی‌کند.»
براساس این مطالعه، فاکتورهای مختلفی برای توضیح این یافته‌ها وجود دارد. برای نمونه، بیماران واکسینه‌شده از سلامتی ضعیف‌تری برخوردار بودند که متدولوژی مورد استفاده در مطالعه نیز آن را تأیید می‌کند. همچنین افراد واکسینه‌شده اندکی مسن‌تر بودند. حتی زمانی‌که بیماران با شرایط مشابه با یکدیگر مقایسه شدند، محققان دریافتند که میزان بقا در بین بیماران واکسینه‌نشده به شکل قابل‌توجهی بالاتر است.
تحلیل میزان بقا نشان داد بیماران واکسینه‌نشده‌ای که پس از توزیع واکسن کووید-۱۹ بستر شدند، در مقایسه با افرادی که قبل از توزیع واکسن بستری شده بودند، خطر مرگومیر بالاتری داشتند. محققان گفتند که این مسئله می‌تواند به سویه‌های مختلف بیماری مربوط باشد. اما بیماران واکسینه‌شده، صرف‌نظر از سویه بیماری، در مقایسه با هردو گروه واکسینه‌نشده میزان مرگومیر بسیار بالاتری داشتند.
محققان از کاهش سطح آنتی‌بادی در واکسینه‌شده‌ها شگفت‌زده شدند
در کمال شگفتی، محققان دریافتند که بیماران واکسینه‌شده در مقایسه با گروه واکسینه‌نشده پیامدهای بالینی بدتری داشته و سطح آنتی‌بادی در بدن آن‌ها پایین‌تر بوده است. سطح آنتی‌بادی نقش تعیین‌کننده‌ای در ساخت واکسن داشته و نهادهای نظارتی آمریکا آن را معیار اثربخشی واکسن‌های کووید-۱۹ می‌دانند.
همچنین محققان به کاهش سطح آنتی‌بادی واکنش‌دهنده به سارس-کروناویروس-۲ در قربانیان واکسینه‌شده پی بردند.
آنتی‌بادی پروتئینی است که توسط سیستم ایمنی بدن تولید شده و وارد جریان خون می‌شود تا مواد خارجی مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها را تشخیص داده و آن‌ها را خنثی می‌کند. پس از قرار گرفتن در معرض آنتی‌ژن- سم یا ماده خارجی- آنتی‌بادی‌ها به گردش در خون ادامه می‌دهند تا از شما در برابر ویروس یا باکتری‌های احتمالی محافظت کنند.
محققان در مطالعه خود سطح آنتی‌بادی IgG4 را در بیماران واکسینه‌شده و واکسینه‌نشده اندازه‌گیری کردند و دریافتند که غلظت این آنتی‌بادی در هفته سوم بیماری بیشتر است و آنتی‌بادی عملکرد حفاظتی ضعیف‌تری دارد که نشان می‌دهد سطح بالاتر IgG4 لزوماً به معنی محافظت بیشتر در برابر کووید-۱۹ نیست. این یافته با مطالعات اخیر نیز مطابقت دارد. این مطالعات نشان داده‌اند که واکسن‌های ام‌آر‌ان‌ای ممکن است باعث افزایش سطح IgG4 شوند اما تأثیری در حفاظت از بیماری ندارند.
برای نمونه، مطالعه ماه مه ۲۰۲۳ در مجله واکسن‌ها نشان داد که افزایش سطح IgG4 ضد اسپایک پس از واکسیناسیون مکرر با واکسن‌های ام‌آر‌ان‌ای ممکن است اثر محافظتی نداشته باشد. درعوض، ممکن است باعث شکل‌گیری «سازوکار تحمل ایمنی» برای پروتئین اسپایک سارس-کروناویروس-۲ شود که با سرکوب پاسخ‌های طبیعی ضد ویروسی به شیوع عفونت و تکثیر سارس-کروناویروس-دامن می‌زند.
مطالعه جولای ۲۰۲۱ در مجله واکسن‌ها نشان داد که میزان مرگومیر بیماران واکسینه‌شده بستری در بیمارستان، با تزریق دوزهای اضافی و فاصله گرفتن از زمان واکسیناسیون، افزایش پیدا کرده است.
با این‌حال، نویسندگان این مقاله خاطرنشان کردند که مطالعات دیگر از مزایای واکسیناسیون برای بیماران بستری در بیمارستان می‌گویند و بیماری‌های غیرعفونی مرتبط با IgG4 در بیماران بالای ۵۰ سال شایع‌تر است که می‌تواند به افزایش مرگومیر در این افراد دامن بزند. در همین‌حال، نویسندگان گفتند که نرخ بالاتر مرگومیر در بیماران بالای ۵۰ سال واکسینه‌شده در مقایسه با بیماران واکسینه‌نشده‌ای که درگیر کووید-۱۹ حاد و نارسایی تنفسی بودند، نگران‌کننده بوده و ممکن است نشانه اختلال در پاسخ به واکسن کووید-۱۹ باشد.
