آیا ظروف سفالی می‌توانند صدا را ضبط کنند؟

امکان بازتولید صداهای ضبط‌ شده در تاریخ

[aparat id=”uZVfj”]

باوجوداین‌‌‏که ادوارد لئون اسکات دی مارتینویل Édouard-Léon Scott de Martinvill فرانسوی‌ اولین آزمایش ضبط صدا را در ۹ آوریل ۱۸۶۰ باموفقیت ‌‌‏به‌‌‏پایان‌‌‏رساند، اما تا کسب توانایی بازیابی صداهای باقی‌مانده، توسط نسل‌های آینده، راه زیادی وجودداشت.

کارهای تحقیقاتی او محدود به  ضبط امواج صوتی صدای انسان و سپس ثبت تصویری آن بر روی کاغذ ابری شده‌بود. با این وجود هرگز تصور نمی‌کرد که فرکانس‌‌‏های نقش‌بسته توسط دستگاه “فونوتوگراف” او در زمانی دیگر بازیابی خواهند شد.

در سال ۲۰۰۸ صداهای ضبط شده‌‌‏ توسط او بوسیله‌‌‏ی یک برنامه‌‌‏ی پیچیده‌‌‏ی انفورماتیکی قابل شنیدن شد‌‌‏. این برنامه توسط کتابخانه‌‌‏ی کنگره‌‌‏ی ‌‌‏امریکا ساخته‌‌‏شده‌‌‏بود.

درجریان بررسی صداهایی که اسکات فکر می‌‌‏کرد در ” بعد زیستی ” سطح کاغذ گم شده‌‌‏باشد، یک ملودی قدیمی فرانسوی با صدای یک خواننده‌‌‏ی زن پخش شد.

بخش قابل بازیابی آن که به سختی تا ۱۰ ثانیه طول می‌کشید، پس از یک قرن و نیم دوباره شنیده‌‌‏شد.

کوزه‌هایی که صحبت می‌کنند

دانشمندان زیادی در مورد امکان بازتولید صداهایی که به‌طور تصادفی بر روی سطحی صاف حک شده‌‌‏اند، مانند آنچه که در مورد فونوتوگراف اسکات روی داد، نظریه‌پردازی کرده‌اند.

در واقع افسانه‌ای در مورد امکان بازیابی صدا از کوزه‌های سفالی عتیقه وجود دارد مبنی براینکه ارتعاشات صوتی در خاک رس تازه، ثبت می‌‌‏شود.

برای تزئین یک کوزه‌‌‏ی سفالی، هنرمند باید سطح آن را در حالیکه سفال مرطوب بر روی یک چرخ در حال گردش است به آرامی با یک نی خراش دهد. به‌‌‏طور ناخودآگاه مدل، امواج صوتی محیط اطراف را جذب می‌کند. همچنین تکه نی ممکن است در راه خود یک ” اثر صوتی” را بر روی سفال ایجاد‌‌‏کند.

بازگردانی صداها توسط فن‌آوری مدرن، تحقق  بخشی از این افسانه‌‌‏ی بحث‌‌‏برانگیز درمیان دانشمندان است.

آیا یک کوزه‌‌‏ی سفالی می‌تواند درحین خراش با یک ابزار ایجاد ارتعاش، صداهای محیط اطراف را ضبط کند؟ بعلاوه، آیا علم قادر است یا قادر خواهد بود چنین صداهای ضبط شده‌ای را بازتولید کند؟

تاریخ ضبط صدا از طریق خراش دادن سطح یک شیء، به سال ۱۸۸۸ باز می‌گردد؛ زمانی‌که توماس ادیسون صداهایی را از روی یک ورق فلزی و بعدها از روی یک استوانه‌‌‏ی مومی جمع‌آوری کرد. اما این وقایع بخشی از تاریخ ضبط “آگاهانه” صدا است، که پس از ضبط “ناآگاهانه” توسط اسکات و بعد از صداهایی که ممکن است هنرمندان و ساعت‌سازان ناآگاهانه بر روی آثار خود ثبت کرده‌باشند، روی‌‌‏داده‌‌‏است.

رنگ آبی

بازیابی صدا از کوزه‌های سفالی در حال گردش، آزمایشی بود که در برهه‌‌‏های زمانی مختلف بدون نتیجه ماند.

ریچارد وودبریج محققی که نتیجه تحقیقات او در مجموعه مقالات آی‌تریپل‌ای IEEE در سال ۱۹۶۹ به چاپ رسید، اثبات‌‌‏کرد که می‌‌‏تواند صدای۶۰ هرتزی یک موتور را درزمان سفال‌‌‏گری بازتولید نماید.

وودبریج در آزمایشی دیگر چنین گفت که توانسته‌‌‏است در حال نقاشی با رنگ آبی بر‌‌‏روی پارچه‌‌‏ای در‌‌‏معرض ارتعاشات، آثارموسیقی را برروی آن کشف کند. این محقق حتی چنین ادعا نمود که در جریان جستجو، کلمه “آبی” را که خودش در حین حرکت دادن قلم‌مو فریاد کشیده‌بود، یافته‌است.

درسال ۲۰۰۶، در یکی از برنامه‌‌‏های تلویزیونی در امریکا به‌‌‏نام ” عجایب موهوم ” جستجوگران آزمایشاتی برروی کوزه‌‌‏های سفالی انجام‌‌‏دادند. آنچه که به‌دست آمد تنها صدای وزوزی بود که هیچ شباهتی به صدای انسان نداشت. با این‌وجود روشی که درآن سوزن کریستالی تولید صدا می‌‌‏کند، روش قابل اعتمادی برای بازتولید صداها نیست.

علاوه بر این درپی کشف پروفسور مندل کلینر، استاد صوت‌‌‏شناسی از سوئد، گردش چرخ کوزه‌گری باید به سرعتی برسد که بتواند ارتعاشات را به‌‌‏طوردقیق ثبت کند.

افسانه یا نبود تکنولوژی کافی

آغاز جستجوی صداها با بررسی دقیق داستان‌‌‏های علمی-تخیلی همراه‌‌‏شد. با‌وجوداین نقطه‌‌‏عطف این جستجو، بررسی کوزه‌‌‏های سفالی بود.

همانطور که درآزمایشات زیادی ثابت‌‌‏شد، احتمال‌‌‏دارد ارتعاشاتی که براثر خراش یک جسم ابتدایی (مانند نی) بر سطحی نرم (مثل گِل یا رنگ) ایجاد گردد، همواره تحت‌‌‏الشعاع ارتعاشات قوی‌‌‏تری که بوسیله‌‌‏ی ضربه‌‌‏های یک صنعت‌‌‏گر ایجادمی‌‌‏شود، قرارگیرد.

البته این به معنی غیرممکن بودن بازتولید صدا نیست. شاید پاسخ در یک تکنولوژی پیشرفته‌‌‏تر نهفته باشد، مثلا استفاده از شیوه‌ خوانش نوری (شبیه لیزر) به جای روش ناشیانه‌‌‏ی استفاده از سوزن برای ایجاد خراش روی یک دندانه‌‌‏ی میکروسکوپی.

از منظری دیگر جهان مملو از اصوات ثبت‌شده از زمان‌‌‏های دیگر است و تنها نیاز به ابزاری برای بازیابی آن‌‌‏ها داریم. اگر “فرضیه‌‌‏ی ظروف سفالی” درست باشد، می‌توان با استفاده از فن‌آوری به‌مراتب پیشرفته‌تر، اصواتی را که در طول تاریخ با میلیون‌‌‏ها ضربه‌‌‏ی قلم‌مو بر روی دیوارها، نقاشی‌‌‏های رنگ روغن، سفال و دیگر ساخته‌ها ثبت گردیده‌است، بازتولید نمود.

اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌‌‏شود.