معنای واقعی ازدواج
در چین باستان گفته میشد که مردان و زنان مجرد ناکامل هستند. تنها بعد از اینکه نیمه دیگر خود را پیدا کرده و با هم ازدواج کردند، کامل تلقی میشدند. با توجه به «یلی ژوشو»، متنی از سلسله قبل از هان، «پدر و پسر، زن و مرد ، برادران نیز یک تن هستند.» این بخش نشان دهنده اهمیتی است که در چین باستان به ازدواج داده میشد. در حالی که برادران و پدران و پسران با هم پیوند خونی دارند، زن و شوهر فقط با عشق و وفاداری به هم پیوند میخورند.
ازدواج یک بنیان مهم جامعه در چین باستان بود و اغلب نقش مهمی در سازمان قبیله و سیاست داشت. اما هدف اصلی ازدواج تربیت فرزندان برای عضویت در جامعه و انتقال میراث هر خانواده بود. همانطور که «کتاب آیینها» میگوید: «مراسم ازدواج پیوندی عاشقانه بین دو خانواده بود که برای ادای احترام به گذشتگان مراسم را در معبد اجداد اجرا میکردند و هدفش برای آینده هم حفظ خاندان بود.»
آیینهای باستانی
به دلیل ماهیت مقدس پیوند ازدواج در چین باستان، قوانین و آداب سختگیرانهای پیرامون آن وجود داشت. برای اینکه یک ازدواج معتبر شناخته شود، باید از طرف والدین زوجین تأیید میشد. ازدواج نه تنها پیوندی بین زن و شوهر بلکه اتحادی بین دو خانواده بود. در واقع، والدین غالباً به عنوان واسطه عمل میکردند. ازدواج های از پیش تعیین شده بسیار رایج بود.
روند خواستگاری با معرفی دو نفر به هم از طرف واسطه آغاز میشد. آشنایی نزدیک و خارج از رویههای رسمی خواستگاری برای مردان و زنان مجرد نامناسب تلقی میشد. به محض اینکه طرفین همدیگر را میپذیرفتند، خانواده باید اخبار ازدواج را به پادشاه گزارش میدادند. سپس ضیافتی ترتیب داده شده و کل دهکده گرد هم میآمدند و جشن اتحاد این زوج جدید را برگزار میکردند.
روند پیشنهاد رسمی شامل «شش آیین» بود که از دوران کلاسیک آغاز شد. از زمان سلسله ژو غربی، این امر عمدتاً در بین طبقات بالای اجتماعی رواج داشت. اما در سلسله تانگ، به طور گستردهای در میان مردم عادی گسترش یافت. برای اینکه یک زن و شوهر به طور صحیح ازدواج کنند، باید آداب را به ترتیب انجام میدادند.
اولین قدم این بود که مرد همراه با هدیهای خواستگاری کند. اگر خانواده دختر این پیشنهاد را بپذیرند، میتوانند آئین دوم را یعنی تحقیق در مورد نام و تولد خانم انجام دهند. این کار برای اطمینان از عدم وجود خویشاوندی در این زوج انجام میشده. سوم اطمینان از انطباق فال زوجین بود، که اطمینان حاصل میکرد که رابطه متعادل خواهد بود. مراسم چهارم پیشکش هدایا توسط داماد به خانواده عروس بود، و مراسم پنجم تعیین تاریخ عروسی بود. سرانجام، این شش آئین با ملاقات حضوری داماد و عروس به پایان میرسید.
مراسمی جدی
امروزه، مراسم عروسی چیزی بیش از یک جشن نیست و اغلب مانند یک مهمانی بزرگ با آن برخورد میشود. با این حال، در دورهها و مکانهای خاص، مانند سلسله ژو در چین ، عروسیها مراسمی جدی بودند.
پس از مراسم عروسی، به مدت سه شب به خانواده عروس اجازه داده نمیشد که شمع روشن کنند تا غم و اندوه خود را از فراق دخترشان نشان دهند. در خانه داماد موسیقی، آواز و رقص به مدت سه روز ممنوعمیشد تا نشان داده شود او مردی جدی است و میتواند مسئولیت تأمین خانواده را بر عهده بگیرد.
همچنین سنتهای بسیاری وجود داشت که در اولین شب زوجین زیر یک سقف انجام میگرفت. زوجین برای نشان دادن شروع زندگی جدید خود به عنوان زن و شوهر، با هم از یک ظرف مینوشیدند. کدو به دو قسمت شکسته میشد و هر نیمه آن پر از شراب میشد. از یک نخ برای بستن دو نیمه به هم استفاده میشد و این بیانگر این واقعیت بود که اگرچه زن و شوهر از هم جدا بودند، اما سرنوشت آنها را به هم نزدیک کرده بود. کدو و شراب به طور معمول طعم تلخی دارند، که نشانگر مشکلات آینده زن و شوهر است. رسمی معمول در سرتاسر چین این بود که زن و شوهر هرکدام موی خود را بریده و بهم ببندند تا نماد وحدت و پیوند ابدی باشد.
در دوران باستان، عروس و داماد از ملاقه ساخته از کدو تنبل آب مینوشیدند و این نشان دهنده این بود که آنها در هر مشکلی که پیش رویشان باشد، شریک می شوند.
در حالی که روند ازدواج در طول قرن ها به شدت تغییر کرده است، روز عروسی یک فرد همچنان یکی از مهمترین لحظات زندگی است. اکنون که در جهان تأکید زیادی بر فردگرایی میشود و به هزاران خرده فرهنگ تقسیم شده است، یافتن دو نفر که هر دو در مورد معنی و عملکرد ازدواج اتفاق نظر دارند نادر است. اما همه ما امیدواریم که فردی مناسب بیابیم و با خواست خداوند تا آخر عمر دست به دست هم پیشبرویم.
مطالب دیگر:
داستانی از چین باستان: جمع کردن تقوا بهتر از جمع کردن ثروت است
پژوهش علمی درباره اثرات شگفت انگیز تمرین فالون دافا بر روی سلامت چه میگوید؟
گوینده اخبار محلی سی بی اس تهدید کرد که نزد پروژه وریتاس دست به افشاگری خواهد زد