لیو جیاشین، اهل ووهان، در مصاحبه با روزنامه اپک تایمز گفت: «هرگز چیزی را که حزب کمونیست چین در مورد پیشگیری از اپیدمی گفته است باور نکنید. خودتان فکر کنید و قضاوت کنید.» لیو در حین قرنطینه در سال ۲۰۲۰ به مدت ۷۶ روز در ووهان ماند و در سپتامبر ۲۰۲۰ به لس آنجلس در ایالات متحده آمد.
از دست دادن دائمی بویایی و چشایی به دلیل تأخیر در درمان
لیو گفت که محل اقامت وی در ووهان تنها ده دقیقه پیاده تا بازار غذاهای دریایی هوانان فاصله دارد، مکانی که به نظر میرسد با منشا شیوع ویروس کرونا ارتباط داشته باشد. او هنگام شیوع این ویروس عصبی شده بود، اما تمام گزارش های رسمی رسانههای آن زمان ادعا میکردند که خطر انتقال ویروس از انسان به انسان وجود ندارد. بنابراین او محافظت از خود را جدی نگرفت.
وقتی بعداً اپیدمی به حد انفجار رسید، اوضاع به طرز چشمگیری تغییر کرد. خود لیو علائم ابتلا به ویروس را تجربه کرد. او شروع به سرفه کرد و خون بالا میآورد و تب داشت، اما بیمارستان و انجمن محله از انجام مسئولیت خود طفره میرفتند و او هرگز تشخیص رسمی یا درمان پزشکی دریافت نکرد.
او گفت: «من به بیمارستان رفتم اما از من خواسته شد تا گواهی صادر شده توسط انجمن محله را تهیه کنم. وقتی برای کمک گرفتن از انجمن محله به آنجا مراجعه کردم، از من خواست گواهی نامهای از بیمارستان نشان دهم. آنها فقط توپ را به زمین دیگری میانداختند. خودم بعد از مصرف دارو بهتر شدم. حتی تا الان نمیدانم که آیا به ویروس کرونا مبتلا شدهام یا نه. اما حس بویایی و چشاییام را برای همیشه از دست دادم.»
در اوج کرونا حداقل ۵۰۰۰ نفر در روز در ووهان میمردند
لیو گفت به گفته دوستش که در محل سوزاندن جسد محلی کار میکرد، «در اوج همه گیری، روزانه حداقل ۵۰۰۰ نفر در ووهان میمُردند.»
وی گفت که بیمارستان موقت مربع (فانگکانگ) نیز فقط یک اقدام دولتی برای آرام سازی جمعیت است.» بیمارستان فانگکانگ هیچ درمانی ارائه نداد. بعد از تمام شدن همه منابع پزشکی ساخته شد. این چیزی نبود جز خانهای که در زمینی مسطح ساخته شده است. همه بیماران یا بیماران مشکوک به داخل کشیده شدند و در نتیجه فاجعههای انسانی زیادی به بار آورد.»
والدین یکی از همکلاسیهای قدیمی لیو برای مدتی در بیمارستان فانگکانگ ماندند و بعدا با مصرف دارویی که خودشان پیدا کردند بهبود یافتند. لیو گفت: «حزب کمونیست چین در همه جا به خود افتخار میکند که جان بسیاری را نجات داده است تا از مزایای سیستم خود دفاع و مردم را ساکت کند، اما چگونه آنها نمی بینند که چند نفر در نتیجه قرنطینه مُردند. افراد سالم و آلوده همگی مُردند.»
قرنطینه حیرت انگیز حزب کمونیست چین اقدامی افراطی بود و هیچ کشور دیگری قرنطینه را در این مقیاس بزرگ اجرا نکرده است. علاوه بر این، قرنطینه شدن فقط به طور موقت باعث کم شدن سرعت شیوع ویروس میشود و در واقع ویروس را ریشهکن نمیکند.
هنگام قرنطینه هیچگونه خدمات یا مساعدتی وجود نداشت
در حین قرنطینه در ووهان، لیو هیچ یارانه نقدی از دولت دریافت نکرد و همچنین دولت در خرید مواد غذایی و سایر خدمات مساعدتی به او ارائه نکرد.
وی گفت: «بله، کوپنهایی صادر شده بود، مانند تخفیف ۵ یوان برای نوع خاصی از شیرینیها.» برای کسانی که اجازه نداشتند برای خرید از محوطه مسکونی خود خارج شوند، این کوپنها بیفایده بود. در مراحل بعدی قرنطینه، به مردم اجازه خرید داده شد، اما آنها نمیتوانستند از بخش خود خارج شوند و مردم مجبور میشدند مایجتاج را از طریق ویچت سفارش دهند و سپس صف بکشند تا آنها را جلوی در ورودی بخش دریافت کنند.
لیو در طول آن زمان مقدار زیادی نودل فوری و مقداری غذای منجمد خریداری کرد تا «از پس آن شرایط برآید.» او گفت در آن دوره قیمت همه چیز به طرز چشمگیری افزایش یافت. ماسک صورت قبل از قرنطینه به ۳۰ یوان رسیده بود و دولت هیچ گونه تجهیزات حفاظت پزشکی به ساکنان ارائه نداد. مردم در ووهان به خوبی میدانستند که وقتی دولت این شهر را قرنطینه کرد، آنها ساکنان محلی را که در مقاومت در برابر آن شرایط ناتوان بودند، به حال خود رها کردند تا زندگی خود را تأمین کنند.
در محلهای که لیو در آن زندگی میکرد، پس از فوت پدرو مادری، دو کودک بدون مراقبت رها شده بودند. «بسیاری از خانوادهها ازهم پاشده شدند. [برای آن خانواده خاص،] فقط دو فرزند باقی مانده و دولت از آنها مراقبت نخواهد کرد.»
اگرچه به نظر میرسد که پس از قرنطینه پاندمی در ظاهر کم شد، «این به اصطلاح مزیت سیستماتیک محافظت از اپیدمی، در واقع حاصل فداکاری یک محله یا یک شهر برای محافظت از دولت است. لیو پرسید: «چرا باید جان خود را فدا کنیم تا دولت خوب جلوه کند؟».
به گفته لیو، بسیاری از مردم واقعیت را در مورد قرنطینه ووهان میدانند اما راهی برای بیرون آوردن صدای خود ندارند. او گفت که هر کسی که حقیقت را بیان کند گرفتار میشود و حتی کل خانواده آنها نیز درگیر این امر میشوند، بنابراین اکثر مردم جرئت نمیکنند که صحبت کنند.
تکرار فاجعه ووهان در تونگهوا
اخیراً شهر تونگهوا در استان جیلین قرنطینه شده و هرج و مرج ناشی از قرنطینه ۲۰۲۰ در ووهان تکرار شده است. طبق اطلاعات ارسال شده در فضای مجازی، کمبود غذا و دارو هنوز بسیار جدی است. با این حال، رسانه های حزب کمونیست چین دائماً «خبرهای خوب» از تونگهوا گزارش می دهند.
تحت فشار افکار عمومی، مقامات در تونگهوا پاسخ دادند که این شهر دارای ذخایر کافی از مواد اولیه زندگی مانند غذا، روغن، سبزیجات، گوشت، تخم مرغ و شیر است و کانالهای حمل و نقل باز هستند و میتوانند نیازهای اساسی زندگی ساکنان این شهر را برآورده کنند.
در مقایسه با داستانهای زیبایی که دولت توصیف کرده است، بیش از ۱۵۰۰۰ اظهار نظر، عمدتا از کاربران اینترنتی در تونگهوا، در گزارش رسمی ویچت از سخنگوی حزب، روزنامه خلق شکایت کردند که وعدههای دولت فقط کلمات پوچ بوده و واقعاً عملی نشدهاند.
هرج و مرج در ووهان یک سال پیش دوباره در تونگهوا در حال وقوع است. حزب کمونیست چین از خود به عنوان «بزرگ، باشکوه، درست» دفاع میکند. مهم نیست که چند نفر بمیرند، نتیجه پیشگیری از اپیدمی فقط میتواند به عنوان یک موفقیت به تصویر کشیده شود. در آخر هر فاجعهای در روزنامهها و ایستگاههای تلویزیونی حزب می تواند به یک چیز خوب تبدیل شود و مراسم خاکسپاری را می توان به جشن تبدیل کرد.
تاکنون، این یک معما باقی مانده است که چه تعداد از افراد در ووهان بر اثر ویروس کرونا مردهاند. اگر در طول اوج اپیدمی روزانه حداقل ۵،۰۰۰ نفر جان خود را از دست داده باشند، در این صورت تعداد تخمینی مرگ در ووهان میتواند بیش از صد هزار یا حتی صدها هزار نفر باشد.
اگر همه گیری ادامه پیدا کند و حزب کمونیست چین (حکچ) کشور را به سبک وحشیانه ووهان قرنطینه کند، این بدان معناست که درد و رنج مردم چین تازه آغاز شده است. تکرار قرنطینه ووهان در شهر تونگهوا یک بار دیگر ثابت میکند که به اصطلاح مدل ضد اپیدمی که توسط حکچ ترویج می شود چیزی جز فریب آشکار نیست.
نوشته: مینگهویی
مطالب دیگر:
دختری۴ ساله ردپای دایناسور فسیل شده از تریاسیک را در ساحل ولز کشف کرد!
اپکتایمز جایزه بهترین مستند جشنواره فیلم کانتنت را کسب کرد
دادگاه عالی آمریکا شکایات مربوط به نتایج انتخابات ۲۰۲۰ را در کنفرانس فوریه بررسی خواهد کرد