در مراسم بزرگداشت رضاشاه و محمدرضا شاه پهلوی، کارشناسان کارنامه فعالیت‌های محمدرضاشاه پهلوی و پدرش رضاشاه را بازخوانی کردند و مشکلات امروز جامعه ایران را نتیجه اشتباهات تاریخی در انقلاب ۵۷ دانستند.
شش سال بعد از اولین شعار «رضاشاه روحت شاد» در دی ماه ۱۳۹۶ این شعار در حد یک شعار خیابانی باقی نماند و امسال در هفتادونهمین سالگرد درگذشت رضاشاه پهلوی در پنجم مرداد ماه و چهل و سومین سالگرد درگذشت محمدرضاشاه در ششم مرداد، این شعار تبدیل به نمادی برای بازگشت به گذشته تاریخی ایران شده است.
شاهزاده رضا پهلوی: «ایران را بر منافع شخصی و گروهی ترجیح دهیم»
شاهزاده رضا پهلوی روز پنج شنبه در پیامی درباره کارنامه رضاشاه و محمدرضاشاه گفته است: «آنچه ما باید از رضا شاه و محمدرضا شاه بیاموزیم، ترجیح دادن منافع ایران بر منافع شخصی و گروهی است.»
وی با اشاره به ماجرای سفر رضاشاه بعد از نجات خوزستان افزوده است که «رضاشاه آرزو داشت آنقدر عمر کند تا بتواند آن وطن «جذاب و عزیز» را چنان آباد سازد که حتی کسانی که مهر وطن ندارند، هم زندگی در آنجا را به زندگی در «خارجه» ترجیح دهند.»
به گفته وی، «هم پدربزرگ و هم پدرم به همراه یاران ایران‌سازشان، مجدانه و دلسوزانه برای برآورده کردن این آرزو کوشیدند و ایرانی ساختند که تا پیش از فاجعه خانمان‌سوز ۵۷، کمتر ایرانی حاضر به ترک همیشگی آن بود.»
وی ادامه داد: «اکنون رضاشاه و محمدرضا شاه نیستند که ببینند جمهوری اسلامی با وطن «جذاب و عزیز»شان کاری کرده که حتی فرزندان و وابستگان رهبران این رژیم نیز با وجود برخورداری از رانت‌های فراوان، زندگی در «خارجه» را به حضور در ایران ترجیح می‌دهند.»
محمدحسین سپهری: «او شاهد خودتباهی ۵۷ بود»
محمدحسین سپهری برادر فاطمه سپهری به همین مناسبت در پیامی صوتی از طرف خود و به نیابت از سوی خواهرش، محمدرضاشاه را «یک میهن‌پرست واقعی» دانست و افزود: «او و پدرش بنیان‌گذاران ایران مدرن بودند. کسی که سرنوشت متاسفانه این ستم را بر او روا داشت تا شاهد منظره‌ای باشد که نه تنها در طول عمرش که تا واپسین دم حیات امیدوار بود که از آن جلوگیری کند، او شاهد خودتباهی ۵۷ و شاهد از بین رفتن زحمات خود و پدرش و بسیاری از میهن‌پرستان دیگر بود.»
محمدحسین و فاطمه سپهری هر دو از امضاکنندگان بیانیه ۱۴ فعال سیاسی برای کناره‌گیری علی خامنه‌ای از قدرت و گذار از جمهوری اسلامی هستند. فاطمه سپهری به دلیل انتقاد از رهبر جمهوری اسلامی و «تبلیغ علیه نظام» به ۱۸ سال زندان محکوم شده است.
«انقلاب ۵۷ شیرینی می‌دادیم و امروز گلوله می‌خوریم»
اخیرا «سازمان سرباز» مجموعه‌ای از افسران قدیمی گارد شاهنشاهی در لس‌آنجلس، همایش «نکوداشت آریامهر» با هدف گرامی‌داشت یاد و میراث سیاسی پادشاه فقید ایران، محمدرضا شاه پهلوی، برگزار کردند.
سرهنگ هوشنگ وزین از اعضای این سازمان مسئولیت برگزاری این مراسم را برعهده داشت.
عرفان قانعی‌فرد، تحلیل‌گر مطالعات خاورمیانه در«همایش نکوداشت آریامهر» با اشاره به تعبیر محمدرضاشاه پهلوی درباره اتحاد اسلام‌گرایان و کمونیست‌ها موسوم به «ارتجاع سرخ و سیاه» در انقلاب ۵۷ گفت که «روزی که (محمدرضا شاه پهلوی) از توطئه‌های پشت پرده شرق و غرب سخن می‌گفت، صدایش را هیچ کسی نشنید. زمانی که از اتحاد نامقدس «ارتجاعیون سرخ و سیاه» برای سرنگونی ارزش‌های قومی و بومی کشورمان سخن می‌گفت، به سخنانش توجهی نشد. در عرصه بین‌الملل بازیگر قدرتمند و فرشته صلح و امنیت بود. او برای ایران آبرو و اعتبار خرید اما از کنارش گذشتند…شاه عاشق ایران بود و برای ترک وطن اشک ریخت، اما اشک او را اشک تمساح خواندند. در شادی پروازش به سوی غربت، در کوچه و خیابان‌ها به پایکوبی پرداختند و حتی روی سقف اتومبیل‌هایشان رقصیدند و برف پاک‌کن‌های اتومبیل‌ها را هم به رقص درآوردند. شیرینی پخش کردند و ندانستند که آن شیرینی، فردا به گلوله‌ای تبدیل خواهد شد که نسل جوان را روانه قبرستان خواهد کرد.»
به گفته وی، «[شاه ایران] اقتصاد و صنعت ایران را رونق داد و باعث دلگرمی کارگران و صنعت‌گران و کشاورزان و تولیدکنندگان ایرانی شد. با این حال، روشنفکران‌نمایان شیفته مسکو و چپ مارکسیستی یا چپ اسلامی آرمان‌خواه، روشنفکری شاه و حمایت او از حقوق زنان و رشد دانشگاه و تحصیل و فرهنگ را به روی خود نیاوردند. وقتی که شاه فقید، تصمیم رضاشاه را به سرانجام رساند و برای ارزش گذاشتن و قدردانی از حقوق زنان و زندگی آنان، زن ایرانی را به مقام وزارت و سفارت رسانید و هم حق رای زنان را به رسمیت شناخت، اما خمینی و مصدقیون (در جبهه ملی و نهضت آزادی) هم در حمایت از خمینی، بیانیه دادند و آن را نشانه فحشای زن ایرانی دانستند و حکایت تماما تلخ و دروغ «دیکتاتور مطلق» را تکرار کردند. آنها روشنفکر نبودند، بلکه زندانبان افکار مترقی و سیاسی بودند و مردم جامعه را به این راه تاریک کشانیدند!… بر نتایج سپاه دانش و تغذیه رایگان و توسعه بهداشت و دانشگاه بی‌شهریه را هم کور و کر بودند و از واقعیت چشم پوشیدند!»
وی ادامه داد: «به یاد بیاوریم بهمن سال ۱۳۵۷ تهران در یک ولوله و اشتیاق و موج سواری ملت ۵۷ی بود. مردم سرپا از نشناخته انتظار امام زمان ساخته و پرداخته مُلاها را می‌کشیدند. هزاران نفر مامور شستشوی خیابان‌ها و دیوارها شده بودند، هزاران تروریست سلاح بدست مارکسیسم اسلامی و کمونیست سرود ای امام می‌خواندند و الله الله گویان، عکس شاه را روی اسکناس سوراخ می‌کردند و در موسیقی و شعرشان گفتند «راه ما، راه حق، راه بهروزی است» اما چه شد؟ سر تا ذیل، خادمان تاریکی بودند … اما امروز در برابر نسل جدید چه چیزی برای گفتن دارند؟ عرق شرم تنها چیزی است که از عملکرد دیروزشان باقی مانده است. صدها ملا و روشنفکر خارج رفته شعار دادند: «دیو چو بیرون رود، فرشته درآید» اما یک‌سال بعد از حکومت «نعلین و عمامه»، در چهره نورانی امامشان، نقش دیو و ابلیس دیدند. شاید اگر خمینی از راه نمی‌رسید و شاه تا امروز مجال حیات می‌یافت، هنوز هم در تفکر گذشته غوطه می‌خوردند و در ذهنیات ناپخته خود به دنبال رسوایی دیکتاتور قرن می‌گشتند. امروز از وجدان خویش بپرسیم که آیا در سمت درست تاریخ ایستاده‌ایم و واقعیت‌ها را می‌بینیم؟»
«صدها -زبانم لال- روشنفکر و فرنگ رفته سر بر آستانش سایدند و میلیونها نفر که تا دیروز برای شرکت کردن در بزرگداشت ۴ آبان و سلام و ۱۵ بهمن و انقلاب سفید ۶ بهمن از هم سبقت میگرفتند، در خیابان‌ها انتظار رهبر را می‌کشیدند. امامشان آمد تا بر بال اشتیاق مردم بزرگترین حادثه قرن را در یک استقبال نمایشی بینظیر رقم بزنند. و شعر حافظ را استفاده ابزاری کردند و بنا به سیاست شبان- رمگی گفتند: «دیو چو بیرون رود، فرشته درآید!» دریغ از تفکر!»
وی افزود که نسل جدید می‌تواند از گفتمان ۵۷ عبور کند و اسلامیست‌ها و مارکسیست‌های انقلاب ۵۷ اکنون در پی دشمنی با نام پهلوی و دشمنی با شاهزاده رضا پهلوی هستند؛ اما تنها شانس ما برای عبور از بحران، شاهزاده رضا پهلوی است. باید موزه‌ای مشابه هولوکاست در ایران درباره جنایات چهار دهه ساخته شود تا مشخص شود که این حکومت با ایران چه کرد؟
«بقایای ارتش شاهنشاهی، هشت سال در برابر عراق ایستادگی کرد»
فرهاد نصیرخانی، خلبان بازنشسته و از اعضای سابق ارتش شاهنشاهی درباره خدمات محمدرضا شاه پهلوی گفت: «وقتی ایران ارتشی نداشت، محمدرضاشاه ارتش قدرتمند شاهنشاهی را درست کرد و اکنون مردم ایران حسرت داشتن سرباز صفرش را دارند. ارتشی که در بهمن ۵۷ سرش و دست و پایش را قطع کردند و تنها نیمه جانی از ارتش باقی ماند، اما همین بقایای ارتش شاهنشاهی، هشت سال در برابر عراق ایستادگی کرد و مملکتی را که از دست رفته بود و عراق بخش‌هایی از خاک ایران را تصرف کرد، بازپس گرفت. آن موقع نه سپاه و نه بسیج وجود داشت و اگر بود مزاحم و مانع کار ارتش می‌شد. در جبهه‌های جنگ (اعضای سپاه و بسیج) خودشان را به دردسر می‌انداختند و ارتش باید نجاتشان می‌داد. ارتش شاهنشاهی یکی از آخرین خدمات محمدرضاشاه به ایران بود.»
علیرضا میبدی، فعال رسانه‌ای نیز در این مراسم با بیان اینکه هنوز هم بعد از چهل و پنج سال، احزابی که با خمینی علیه شاه انقلاب کردند، می‌گویند که به این دلیل انقلاب کردند؛ چون شاه به دنبال توسعه سیاسی نبود. فیلم‌های تظاهرات آن دوره نشان می‌دهد که خواسته دموکراسی و نظام پارلمانی در تظاهرات‌ها مطرح نمی‌شد. (مخالفان شاه) همه ضد آمریکا و امپریالیست‌ها بودند و همه عاشق اسلام و حکومت اسلامی بودند، جز این ادعا دروغ محض است. هیچ‌کدام از احزاب کلیدی برای پشتیبانی از خمینی به دنبال دموکراسی و نظام پارلمانی نبودند اما اکنون همه می‌گویند که به دنبال نظام پارلمانتریستی و دموکراسی بودند. سوال اینجاست که اگر دموکراسی می‌خواستند پس چرا به خمینی پیوستند؟ «آقایان بیایید بپذیریم که ما به خودمان بد کردیم.»
شایان سمیعی نیز در این مراسم گفت که مردم ایران و نسل جوان اکنون فهمیده‌اند که در انقلاب ۵۷ وعده و وعیدها به پدرانشان سراب و دروغ بود. اکنون جوانان به اینجا رسیده‌اند که برای رسیدن به آزادی و حقوق راستین مردم ایران در منطقه خاورمیانه، باید بینشی را که پادشاه فقید برای ایران داشت، دنبال کنند.
ساعت ۲۵ ایران چه بود؟
روز پنج شنبه، تعدادی از کاربران شبکه‌های اجتماعی با یادآوری سخنی از انورسادات، رئیس‌جمهور سابق مصر در روز درگذشت محمدرضا شاه پهلوی نوشته‌اند که انورسادات در اتاق بیمارستانی که محمدرضاشاه پهلوی آخرین نفس‌هایش را کشیده بود، حضور یافت و خطاب به جسم بیجان محمدرضاشاه به زبان انگلیسی گفت: «تو در ساعت ۹.۱۷ درگذشتی و ایران در ساعت ۲۵.» اشاره وی به ضرب المثل فرانسوی بود که گفته می شود حرکت روز و شب ۲۴ ساعت و ساعت ۲۵ ساعت مرگ است.
تعدادی از کاربران می‌گویند که ایران بعد از انقلاب ۵۷ از حرکت ایستاد و نتوانست پیشرفت کند.
