رحمت‌الله جمشیدی لاریجانی معروف به ایرج جمشیدی از روزنامه‌نگاران پیشکسوت ایران روز پنج شنبه، ششم بهمن در سن ۷۴ سالگی در تهران درگذشت.
او در دوران جوانی عضو یک گروه مارکسیستی متشکل از شعرا، نویسندگان و فیلمسازان بود و در همان دوره به همراه خسرو گلسرخی و کرامت دانشیان به اتهام تلاش برای گروگان‌گیری شاهزاده رضا پهلوی، ولیعهد، دستگیر و محاکمه شد. حکم او بعد از ابراز پشیمانی لغو و به ده سال زندان محکوم شد. او در دوره سلطنت محمدرضا شاه در چند روزنامه و مجله به کار رسانه‌ای مشغول بود.
بعد از انقلاب نیز حرفه روزنامه‌نگاری را ادامه داد. او روزنامه ابرار اقتصادی را بنیان گذاشت و بعدها به عنوان مدیرمسئول روزنامه آسیا مشغول به کار شد.
در این مدت دو بار بازداشت شد. دفعه اول، در سال ۱۳۸۲ بعد از اینکه عکسی از مریم رجوی را منتشر کرد، بازداشت شد و دفعه دوم در سال ۱۳۹۶ نیز به دلایل نامعلوم برای مدتی زندانی شد.
قرار است، پیکر وی در روز شنبه، هفتم بهمن ماه در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا به خاک سپرده شود.
یادداشت مریم نیکپور
ایرج جمشیدی، از کسانی بود که ناگفته‌هایی از یک بخش مهم تاریخ ایران را با خود همراه داشت و یکی از این ناگفته‌ها، پاسخ به این سوال بود که چرا بخشی از جامعه نویسندگان، شاعران و فیلمسازان آن دوره که قشر فرهنگی جامعه ایران را تشکیل می‌دادند، به ترور و بمب‌گذاری فکر می‌کردند؟
رسول نفیسی، جامعه‌شناس به رادیو صدای امریکا درباره چرایی گرایش بخشی از قشر فرهنگی جامعه ایران به ترور و مبارزات مسلحانه گفت: «آنچه که در ایران حرکت انقلابی را رهبری می‌کرد، یک نوع تفکر رمانتیک درباره انقلاب بود. این نوع تفکر فقط منحصر به ایران نبود بلکه از کشورهای آمریکای لاتین گرفته تا فرانسه و ژاپن نیز گروه‌های چریکی کمونیستی فعالیت می‌کردند؛ اینها یک نوع رمانتیسم داشتند که جهان باید دگرگون شود اما این دگرگونی تعریف نمی‌شد که چگونه انجام شود و فقط از طریق مسلحانه می‌خواستند این دگرگونی را انجام دهند.»
نسل امروز، کارنامه نسلی که چهار دهه پیش انقلابی مارکسیستی- اسلامی را رقم زدند، مرور می‌کند. نسلی از مارکسیست‌ها که در وقوع یک انقلاب سنگ تمام گذاشتند و در نهایت در تصفیه‌های انقلابی به کشتارگاه رفتند. همان طور که همیشه سنت انقلاب‌های مارکسیستی – کمونیستی این بود که باید خون‌هایی در پای انقلاب‌هایشان ریخته شود.
