براساس مطالعه هاروارد که روز چهارشنبه منتشر شد، تجویز سماگلوتاید- ماده فعال در اوزمپیک و ویگووی- احتمال ابتلای فرد به عارضه مختل‌کننده بینایی را افزایش می‌دهد.
براساس مطالعه آزاد شبکه جاما، بیماران دیابتی که سماگلوتاید مصرف می‌کنند، بیش از چهار برابر بیشتر از دیگر بیماران دیابتی در معرض ابتلا به نوروپاتی ایسکمیک اپتیک قدامی غیرشریانی می‌گیرند.
نوروپاتی ایسکمیک اپتیک قدامی غیرشریانی که به نام «نایون» نیز شناخته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که عصب‌های بینایی چشم بر اثر جریان ناکافی خون دچار آسیب شده و بیمار برای همیشه نابینا می‌شود.
بعد از گلوکوم یا آب‌سیاه، نایون دومین بیماری شایع نوروپاتی بینایی است.
دکتر جوزف ریزو، نویسنده ارشد مطالعه و استاد چشم‌پزشکی و مدیر خدمات چشم‌پزشکی عصبی در بیمارستان آموزشی چشم و گوش هاروارد در ماساچوست، به اپک تایمز گفت: «نایون را می‌توان نوعی سکته چشمی دانست که مثل سکته‌های دیگر باعث تضعیف عملکرد بیمار می‌شود و پتانسیل چندانی برای بهبودی از آن وجود ندارد.»
او افزود که مطالعه او از وجود «ارتباطی قوی بین» ابتلا به نایون و مصرف سماگلوتید حکایت دارد.
«با این‌حال، نمی‌توان رابطه علت و معلولی این‌دو را ثابت کرد.»
شانس چهار و هفت برابری
این مطالعه با بررسی ۶ هزار و ۸۲۷ نفر انجام گرفت که ۵۱۶ نفر از آن‌ها برای درمان دیابت یا چاقی سماگلوتاید مصرف می‌کردند.
سماگلوتاید یک آگونیست گیرنده پپتید شبه‌گلوکاگون (جی‌ال‌پی-۱) است. این دارو تأثیر هورمون‌های جی‌ال‌پی-۱ را به‌طور طبیعی در بدن تقلید کرده و با وصل شدن به گیرنده جی‌ال‌پی-۱ به کاهش قند خون و اشتها کمک می‌کند و واکنش‌های زیادی را برای کاهش وزن و بهبود دیابت به جریان می‌اندازد.
سازوکار آگونیست‌های گیرنده جی‌ال‌پی-۱ هنوز تا حدی مبهم است.
مطالعه حاضر نشان داد که مصرف سماگلوتاید احتمال ابتلا به نایون را در بیماران دیابتی بیش از چهار برابر افزاش می‌دهد. در مقابل، خطر ابتلا به نایون در افرادی که برای درمان چاقی سماگلوتاید مصرف می‌کردند، بیش از هفت برابر افزایش یافته است.
دکتر ریزو افزود که هنوز نمی‌دانیم چرا سماگلوتید باعث افزایش احتمال ابتلا به نایون می‌شود. یکی از دلایل اصلی این است که نایون بیماری بسیار مرموزی است که پزشکان هنوز علت شیوع آن را نمی‌دانند.
او گفت: «نکته اساسی این است که نمی‌دانیم چه عاملی باعث شیوع نایون می‌شود.»
نایون: یک بیماری مرموز
نایون زمانی رخ می‌دهد که عصب بینایی- عصبی که سیگنال‌های چشم را به مغز می‌رساند- بر اثر جریان ناکافی خون دچار آسیب می‌شود.
وقتی نایون یک چشم بیمار را درگیر می‌کند، احتمال متوسطی وجود دارد که چشم دیگر نیز دچار نایون شود.
فرض بر این است که نایون به دلیل نارسایی عروق رخ می‌دهد؛ یعنی عروقی که خون مورد نیاز عصب‌های بینایی را تأمین می‌کنند خوب کار نمی‌کنند.
دیابتی‌ها در معرض خطر بالای ابتلا به نایون قرار دارند، زیرا سطح بالای قند خون می‌تواند باعث آسیب‌دیدگی عروق خونی و ابتلای فرد به بیماری عروق کوچک شود. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که گیرنده‌های جی‌ال‌پی-۱ در عصب‌های بینایی انسان وجود دارند و مطالعه دیگری می‌گوید که گیرنده‌ها در عروق خونی چشم نیز دیده می‌شوند.
