هشت روستا در اطراف سد گتوند در استان خوزستان به دلیل بالا آمدن سطح آب این سد، زیر آب‌رفته و حدود ۶۰ خانوار آواره شده‌اند.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده، ۶ روستا در شهرستان لالی و ۲ روستا در شهرستان مسجدسلیمان در شمال خوزستان، در حالی قربانی بلندترین سد روی رودخانه کارون شده‌اند که هنوز پولی بابت زمین و خانه‌هایشان از وزارت نیرو دریافت نکرده‌اند.
آب دریاچه سد که از ابتدای امسال کم‌کم بالا آمده بود، حالا به بیشترین میزان خود رسیده و روستاهای «پابرآفتاب»، «تنگ‌هلیل»، «رگ‌هلیل»، «گل‌انبار»، «چال‌ناک»، «چم‌لوند»، «تلخاب تاجدین» و «پرنوشته» را در دو طرف دریاچه سد، به زیر آب برده است.
آب تا سقف بعضی از خانه‌ها رسیده و در حال وارد شدن به خانه‌هایی است که در قسمت‌های بالادست قرار دارند؛ در حالی که مسئولان پیش‌تر هیچ هشداری به ساکنان درباره آب‌گرفتگی خانه‌هایشان نداده‌اند.
رسانه‌های داخلی همچنین گزارش دادند که زال صالحی، بخشدار مرکزی لالی نیز تایید کرده که هیچ اخطاریه‌ای مبنی بر «هشدار بالا آمدن آب سد گتوند» دریافت نکرده است.
به گفته او، ۲۰ روزی هست که آب سد گتوند بالا آمده اما سطح آب دریاچه امسال بیشتر از سال‌های قبل و حتی بیشتر از زمان آب‌گیری سد است که این مسئله باعث شده بخش‌هایی از زمین‌های کشاورزی در منطقه آب ماهیک و روستاهای چم‌لوند، پابرآفتاب، رگ‌هلیل و تنگ‌هلیل زیر آب بروند.
صالحی یادآور شد که هنوز میزان خسارت به زمین‌های کشاورزی برآورد نشده چون این روستاها «در محاصره آب» هستند و راه دسترسی به آن‌ها قطع شده است.
از سوی دیگر افشین حیاتی فرماندار شهرستان لالی نیز در این رابطه مدعی شد: روستاهایی که زیر آب رفتند روستاهای عشایری هستند و این گونه نیست که کد روستا بودن را داشته باشند.
وی با بیان اینکه این روستاها در حریم سد قرار دارند و به اهالی اعلام شده که در حریم هستند، اما اهالی روستاها تمکین نمی‌کنند تا جابه‌جا شوند، افزود: این روستاها یک بحث حقوقی با وزارت نیرو دارند که مبلغی که وزارت به آن‌ها اختصاص داده است را قبول ندارند و معتقدند مبلغ باید بیشتر باشد.
روزنامه اعتماد نیز در گزارشی عنوان کرد که در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ نیز که بارندگی زیاد بود، مخزن سد گتوند حداکثر آب‌گیری را داشت و روستاهایی را به زیر آب برد اما آوارگی اهالی روستاهای حاشیه سد از مرداد ۱۳۹۰ با آغاز آب‌گیری آن شروع شد.
بر اساس گزارش اعتماد، آن زمان به روستا‌یی‌ها گفتند که خانه‌هایشان را تخلیه کنند ولی بعضی از اهالی به دلیل قیمت‌گذاری ناچیز و ناعادلانه خانه و زمین‌هایشان راضی به ترک روستا نشدند چون با پولی که دولت در اختیارشان قرار می‌داد نمی‌توانستند خانه جایگزینی برای خود تهیه کنند.
با وجود این اعتراضات آب و برق و تلفن روستاها را قطع کردند و اهالی ناچار به مهاجرت شدند و در نتیجه سد آب‌گیری و خانه‌ها تخریب شدند.
به گزارش اعتماد، خسارت به روستاییان ۱۵ سال است پرداخت نشده است. این در حالیست که برای ساخت سد گتوند نزدیک به ۴۰ هزار میلیارد ریال هزینه شده و پس از آن نیز ۷۰ هزار میلیارد ریال صرف جلوگیری از نفوذ بیشتر گنبدهای نمکی به آب جمع شده پشت این سد و شورشدن بیشتر آب آن شد.
