یک مرکز تحقیقاتی وابسته به دانشگاه صنعتی شریف اعلام کرده است که در ۲۵ سال اخیر، حدود ۹۷ درصد از آب دریاچه ارومیه خشک شده است.
اعتماد آنلاین با استناد به تصاویر ماهواره‌ای که در گزارش مرکز تحقیقات سنجش از راه دور دانشگاه صنعتی شریف منتشر شده، گزارش داده است که در ادامه روند کاهش آب دریاچه ارومیه، فقط در یکسال اخیر ۸۰ درصد از آب این دریاچه خشک شده است و حدود ۴ درصد آب در این دریاچه باقی مانده است.
تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که دریاچه‌ای به نام ارومیه دیگر وجود ندارد و ششمین دریاچه آب شور جهان مرده است.
براساس تصاویر ماهواره‌ای که این روزنامه منتشر کرده است میزان آب دریاچه ارومیه در آبان ماه سال گذشته ۸۷۸ کیلومترمربع بوده است و در آبان ماه امسال به ۱۷۰ کیلومترمربع رسیده است. این میزان آب در آبان ماه سال ۱۳۹۹ حدود سه هزار و بیست و یک کیلومترمربع بود و در مدت مشابه در سال ۱۴۰۰ با اختلاف حدود نهصد کیلومتر مربع به دو هزار و صد و پنجاه و یک کیلومترمربع کاهش یافت.
سخنگوی صنعت آب در شهریور امسال خبرهای مربوط به خشک شدن کامل دریچه ارومیه را شایعه خوانده و افزوده بود: «دریاچه ارومیه خشک نشده و هم‌اکنون حجم این دریاچه به یک میلیارد و ۳۶۰ میلیون مترمکعب رسیده است.»
به تازگی مرکز تحقیقات سنجش از راه دور دانشگاه صنعتی شریف در گزارشی، تصاویر ماهواره‌ای از دریاچه ارومیه از سال ۱۳۹۴ تا ۱۴۰۲ را تحلیل کرده و گزارش داده است که با وجود اینکه در سال ۱۳۹۴ سطح آب دریاچه به ۶۹۳ کیلومترمربع کاهش یافته بود، اما با آغاز فعالیت کارگروه نجات دریاچه ارومیه سطح آب دریاچه در آبان ۱۳۹۵ به ۲۰۸۹ کیلومترمربع افزایش یافت… در آبان ۱۳۹۸سطح آب دریاچه به ۳۱۰۲ کیلومترمربع رسید که نشان‌دهنده تاثیر اقدامات احیای این دریاچه است، اما در سال‌های بعد سطح آب دریاچه رو به کاهش گذاشت.
این مرکز تحقیقاتی با استناد به آخرین ارزیابیها از وضعیت دریاچه ارومیه اعلام کرده است که در ۲۵ سال اخیر، میزان آب این دریاچه ۹۷ درصد کاهش یافته است.
در این گزارش هم‌چنین تاکید شده است که اگرچه بررسی‌های دقیق کارشناسی با اجماع محققین حوزه‌های مختلف نشان داد که احیای دوباره دریاچه ارومیه در مدت ۱۰ سال امکان‌پذیر است، اما به دلیل نبود امکان تامین کامل و به موقع اعتبارات دولتی برای پروژه‌های مورد نیاز و نارسایی‌های ساختاری در دستگاههای اجرایی شامل وزارت نیرو، وزارت کشاورزی و سازمان محیط زیست، این برنامه با تاخیری سه ساله مواجه شد. با وجود این مشکلات، خطر خشکی کامل دریاچه در سال ۱۳۹۶ رفع شد و در سال ۱۳۹۹ برنامه‌های احیای دریاچه ارومیه اجرا شد، اما وقایعی که تاییدی مجدد بر این واقعیت بودند که همان‌گونه که انسان در خشک شدن دریاچه نقش اصلی را داشته است، در بازگرداندن شرایط به وضعیت پیشین نیز نقش کلیدی را برعهده دارد.
نویسندگان این گزارش می‌گویند که «خشک شدن دریاچه‌ها و تالابها تنها محدود به دریاچه ارومیه نمی‌شود. در چند دهه گذشته، شادگان، هورالعظیم، بختگان، تشک، پریشان، هامون، جازموریان، گاوخونی و ده‌ها دریاچه و تالاب دیگر در نقاط مختلف کشور با چالشی مشابه مواجه بوده و هستند.»
آن‌ها خشک شدن دریاچه ارومیه را مسالهای با اولویت بالا ارزیابی میکنند و میافزایند که وسعت بسیار زیاد دریاچه ارومیه که مساحتی تقریبا برابر با وسعت استان البرز دارد و بستر خشک‌شده دریاچه، آن را به یک کانون بسیار بزرگ تولید گردوغبار در محدوده شمال غرب تبدیل می‌کند. هم‌چنین نمکی بودن بستر خشک‌شده دریاچه ارومیه خسارات بهداشتی، صنعتی، اجتماعی و اقتصادی در پی دارد و بروز توفان‌های گردوغبار را تشدید می‌کند.
