در سال نوی چینی، رنگ قرمز در سراسر نمایشگرها و آگهیها حضور داشته است. این رنگ همیشه در جشنها وجود دارد و اغلب بههمراه رنگ طلایی است.
بسیاری نمیدانند که استفادهی رنگ قرمز جایگزینی مدرن برای سنتهای چین است و تنها بعد سال ۱۹۴۹ یعنی زمانیکه کمونیستها آن را بهعنوان نماد خونریزی رواج دادند، استفاده شده است.
در چین باستان، از رنگ قرمز به مقدار کم، تنها برای تأکیدبر جزئیات استفاده میشد. بهگفتهی دکتر «ژانگ تیانلیانگ»، استاد تاریخ چین در کالج «فی تیان»، حتی در زمان «سلسلهی هان» که با عنصر آتش درارتباط بودند، بهصورت ترکیب از آن استفاده میشد.
بهگفتهی دکتر ژانگ، حزب کمونیست چین، از رنگ قرمز در هر جنبه از جامعهی چین و بههمان شیوهی گستردگی تبلیغاتش از آن استفاده میکند.
امروز، مردم جمع میشوند و در طول تعطیلات به تماشای رقصندگان اژدهای قرمز که بر طبل میکوبند، مینشینند و تقویمهایی سراسر قرمز را آویزان میکنند و از معنای تلویحی سیاسی این رنگ که بیشاز اندازه از آن استفاده میشود، غافلاند.
در سرزمین اصلی چین، قرمز، تنها یک رنگ نیست؛ بلکه نماد حزب کمونیست است.
دکتر ژانگ تیانلیانگ، استاد تاریخ چین در کالج فیتیان
دکتر ژانگ میگوید: «در سرزمین اصلی چین، قرمز تنها یک رنگ نیست؛ بلکه نماد حزب کمونیست است و هنگامی که از آن استفاده میکنید، بهطور نامحسوس به این معناست که طرفدار رژیم کمونیستی چین هستید.»
برای مثال، دانش آموزان مدارس مجبورند تا دستمال گردنهایی به رنگ قرمز بپوشند تا وفاداری خود را به رژیم نشان دهند. همچنین، افرادی که در دههی ۶۰ و ۷۰ میلادی، بهطور وحشیانه فرهنگ چین را در خلال انقلاب فرهنگی نابود کردند، خود را گارد سرخ مینامیدند.
کتاب «نه شرح و تفسیر دربارهی حزب کمونیست» که اولینبار بهصورت مجموعهای از مقالات در اپکتایمز منتشر شد، در فصل هشتم خود دربارهی رنگ قرمز میگوید: « رنگ قرمزِ پرچم سرخ، از خون کسانی است که برای عقیدهی خود کشته میشوند.» حزب، رنگ سرخ را میپرستد؛ چرا که به خون و کشتار معتاد شده است.
پرستش خون، حتی در کشور کمونیستی کرهی شمالی دیده میشود که طولانیترین تولید درحال اجرای آن، اپرای «دریای خون» است که توسط گروه نمایشی «دریای خون» اجرا میشود و دربارهی کشتار جمعی کرهایهای تحت اشغال ژاپن است.
و در شکلی انتقادی، برندهی جایزهی صلح نوبل، «لیوشیائوبو»، شاعر و دگراندیش چینی، از رنگ قرمز در یکیازاشعار خود بهنام «تجربهی مرگ» که به توصیف خشونت در قتلعام «میدان تیان آن من» در سال ۱۹۸۹ میپردازد، استفاده کرده است. برطبق تحقیقات اخیر، تانکهای دولتی در این میدان به روی ۳۰۰۰ دانشجو آتش گشودند.
لیو این شعر را در سال ۱۹۹۰ در زندان سرود و تا به امروز به اتهام « تلاش برای براندازی رژیم» در زندان بهسر میبرد.
درخواست صلح،
دستانی غیرمسلح،
عصای یک پیرمرد،
ژاکت پارهی یک کودک،
جلاد هرگز تحتتأثیر قرار نخواهد گرفت،
چشمها از قرمزی میسوزند،
تفنگها شلیک میکنند،
دستها قرمز میشوند.
اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر میشود.
