Search
Asset 2

آیا تمام آب زمین در اصل از فضا آمده است؟

عکس از دهانه‌ی ایجاد شده توسط شهاب‌سنگ بر روی زمین که با آب پر شده است.(Thinkstock)
عکس از دهانه‌ی ایجاد شده توسط شهاب‌سنگ بر روی زمین که با آب پر شده است.(Thinkstock)

در سال ۲۰۰۰ ستاره‌ی دنباله‌داری که آب کافی برای پر کردن یک دریاچه را با خود حمل می‌کرد، در نزدیکی خورشید از هم پاشیده شد.

این موضوع که موجب شگفتی بسیار شد، اولین مدرک ملموس را برای دانشمندان در پشتیبانی از این نظریه‏ ی بحث‌برانگیز فراهم می‌کرد که آب زمین ممکن است میلیاردها سال پیش از ستاره‌های دنباله‌دار آمده باشد.

تصویر گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی هابل از ستاره‌ی دنباله‌دار «لینیر» که با خود آب حمل می‌کرد و در آگوست سال ۲۰۰۰ متلاشی شد. (ناسا)

 

چنین تصور می‌شود که آب این ستاره‌ی دنباله‌دار دارای ترکیب ایزوتروپی شبیه آب موجود در زمین بوده است. تخمین این که آن چه میزان آب حمل می‌کرد توسط دانشمندان در رصدخانه‌ی هلیوسفری و خورشیدی، که پروژه‌ای است که  به طور مشترک توسط ناسا و آژانس فضایی اروپا (ای‌اس‌ایی) هدایت می‌شود، انجام گرفت. آنان توانستند ابری از هیدروژن را که در زمان متلاشی شدن آن آزاد شد، مشاهده کنند.

بر طبق وب‌سایت ناسا، «مایکل موما» از مرکز «گودارد اسپیس فلایت» ناسا گفت: «این نظریه که ستاره‌های دنباله‌دار با آوردن آب و بلوک‌های سازنده‌، تخم حیات را در زمین کاشته‌اند به شدت مورد بحث بوده است و هم‌اکنون برای اولین بار می‌بینیم که یک شهاب‌سنگ ترکیب مناسب را برای این کار دارا است.»

آب در نقاط دیگر فضا نیز کشف شده است؛ با این تفاوت که بر خلاف آب این ستاره‌ی دنباله‌دار، ترکیب ایزوتروپی شبیه آب موجود در زمین را ندارد.

در سال ۲۰۱۱ دانشمندان دورترین و بزرگترین منبع آب موجود در جهان را یافتند – آب آن معادل ۱۴۰ تریلیون برابر کل آب موجود در اقیانوس‌های جهان بود. آن در اطرف سیاه‌چاله تغذیه‌کننده‌ای با نام «کوازار» و با فاصله‌ی ۱۲ میلیارد سال نوری پیدا شد.

تصویر تجسمی یک هنرمند از کوازار، یک سیاه‌چاله‌ی تغذیه‌کننده، شبیه ای‌پی‌ام ۰۸۲۷۹+۵۲۵۵، جایی که دانشمندان موفق شدند مقادیر عظیمی از بخار آب را بیابند. (ناسا/ای‌اِس‌اِی)

 

«مت برادفورد» دانشمندی از آزمایشگاه «جت پروپالشن» ناسا در کنفرانس خبری ناسا گفت: «محیط اطراف این کوازار بسیار منحصر به‏ فرد است که قادر بوده است چنین میزان عظیمی از آب را تولید کند. این نمایش دیگری از فراگیر بودن آب در سراسر جهان حتی در دوره‌های اولیه‌ است.»

در سال ۲۰۱۱ ستاره‌شناسان اقیانوس‌هایی از آب را که یک ستاره‌ی جوان را احاطه کرده بود کشف کردند. احتمالاً یک سیستم خورشیدی در اطراف این ستاره در حال شکل‌گیری است که حدود ۱۷۵ سال نوری از ما فاصله دارد. به گفته‌ی ناسا مقادیر بالای آب یافته شده در اطراف آن نشان می‌دهد که احتمالاً  سیاره‌های بسیاری در جهان وجود دارد که مانند زمین با آب پوشانده شده است.

تصور یک هنرمند از سیاره‌های دیسک‌مانند یخی در اطراف ستاره‌ی جوان با نام تی‌دابلیو هایدرا که با فاصله‌ی ۱۷۵ سال نوری در صورت فلکی هایدرا یا مار بزرگ واقع شده است. (ناسا/جی‌پی‌ایل-کلتک).

 

از آنجایی‌که بیشتر بدن انسان از آب تشکیل شده است، تلاش در یافتن سرمنشأ آب موجود در زمین، مانند یافتن پاسخ به این پرسش است که ماده‌ی موجود در بدن شما در اصل از کجا نشأت گرفته‌ است.

اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌شود.

اخبار بیشتر

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

عضویت در خبرنامه اپک تایمز فارسی