نویسنده: آندرس کور، کارشناس ارشد علوم سیاسی
بدهی ملی آمریکا در حال حاضر ۳۶.۶ تریلیون دلار است. با توجه به این‌که بانک مرکزی آمریکا در دولت قبلی برای کاهش تورم به افزایش نرخ بهره روی آورد، بهره این بدهی به‌سرعت در حال افزایش است.
هزینه بهره خالص دولت آمریکا از سال ۲۰۲۲ به شکل عجیبی صعودی شد و تا سال ۲۰۳۴ به ۱.۶۳ تریلیون دلار در سال خواهد رسید. این رقم از مجموع بودجه سالانه امور دفاعی و سلامت (مدیکید) بیشتر است.
به‌رغم کاهش هزینه‌ها که به دستور دونالد ترامپ انجام گرفته، داده‌های جدید نشان می‌دهند که هزینه‌های فدرال در ماه فوریه به رقم بی‌سابقه ۶۰۳ میلیارد دلار رسیده است.
از این‌رو، اکثر مردم آمریکا به‌طور معقولانه از کوچک شدن دولت فدرال حمایت می‌کنند. نظرسنجی رویترز در روزهای ۱۱ تا ۱۲ مارس، که نتیجه آن چندان خوشایندِ ترامپ نبود، نشان داد که ۵۹ درصد از پاسخ‌دهندگان از کوچک شدن دولت فدرال حمایت می‌کنند؛ اقدامی که نام ترامپ به آن گره خورده است. میزان حمایت پاسخ‌دهندگان ۲۰ درصد بیشتر از آن ۳۹ درصدی است که از کوچک شدن دولت حمایت نمی‌کنند. این برتری به دولت اجازه می‌دهد که دست به تغییر بزند. ترامپ با تأسیس وزارت بهره‌وری دولت (دوج)، که به دست یک میلیاردر دارای اره برقی به نام ایلان ماسک اداره می‌شود، به دنبال تغییر است.
اره برقی ماسک را می‌توان به شمشیر داموکلس تشبیه کرد. سیسرون، سیاستمدار و فیلسوف دوران روم باستان، از مردی به نام داموکلس می‌گوید که مانند ثروتمندان زندگی می‌کرد و همیشه در آسایش بود، تا این‌که متوجه شد شمشیری درست بالای سرش با تار مویی از دم اسب آویزان است. داموکلس از آن روز به بعد عاقلانه‌تر زندگی کرد.
کارکرد اره برقی ماسک نیز همین است. ادارات فدرال آمریکا با بریز و بپاش عمل می‌کنند و ترامپ به آن‌ها گفته که باید هزینه‌های خود را پایین بیاورند. اگر تبعیت نکنند، اره برقی ماسک بر سر آن ادارات فرود خواهد آمد.
اره برقی او تا این‌جا نیز بر سر بعضی‌ها فرود آمده است. ماسک در روز ۱۱ مارس گفت که روزانه بالغ بر ۴ میلیارد دلار در پول مالیات‌دهندگان صرفه‌جویی می‌کند و این رقم تا پایان سال به ۱ تریلیون دلار خواهد رسید. این رقم به‌مراتب کمتر از بدهی ۳۶.۶ تریلیون دلاری کشور است. بعضی‌ها می‌گویند ماسک در شرح عملکرد خود ۸۰ درصد اغراق کرده است.
کاهش هزینه بسیار دشوار است، اما اگر دولت آمریکا منابع درآمدی جدیدی پیدا نکند، ضروری خواهد بود. برای نمونه، ماسک پیشنهاد داده که خدمات پستی ایالات متحده کاملاً خصوصی شود. انتظار می‌رود که خدمات پستی ایالات متحده در یک دهه آینده حدود ۱۶۰ میلیارد دلار ضرر کند.
یکی از نمایندگان کنگره پیش‌بینی کرده که دوج خدمات پستی ایالات متحده را تضعیف می‌کند، آن را خصوصی کرده و بعد از ضرر آمریکایی‌ها سود می‌کند. اما صحبت از این است که خدمات پستی ایالات متحده با وزارت بازرگانی ادغام شود و بخشی از وظایف سازمان تأمین اجتماعی به کارکنان خدمات پستی محول شود. همان‌طور که ایمیل و آمازون جای پیک‌های لاک‌پشتی و بسته‌های پستی را در بسیاری از کشورها گرفتند، کاهش هزینه و خصوصی‌سازی نیز به‌ناچار رنگ واقعیت به خود می‌گیرند.
اکثر پاسخ‌دهندگان نظرسنجی از کاهش هزینه‌های دولت حمایت می‌کنند، اما نارضایتی گسترده‌ای نیز درخصوص عملکرد دوج وجود دارد. براساس نظرسنجی ۱۳ مارس، ۶۰ درصد از پاسخ‌دهندگان با شکل برخورد ماسک و دوج با کارمندان رسمی دولت فدرال مشکل دارند و ۳۶ درصد با آن موافق هستند.
این‌گونه نیست که تمام تیرهای دوج به هدف بخورند. همان‌طور ماسک و جی‌دی ونس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا، اعتراف می‌کنند، «اشتباهاتی» نیز در این مسیر صورت گرفته است. کارشناسان امنیت هسته‌ای مرخص و از نو استخدام شدند. «اشتباهات» دیگر نیز به طرز نگاه بیننده بستگی دارند. بودجه غذای سگ‌های بمب‌یاب قطع شده است. ماسک نظام تأمین اجتماعی را «بزرگ‌ترین طرح پانزی تاریخ» خوانده و کارمندان حامی هردو حزب را که یک عمر به تأمین اجتماعی پول داده‌اند عصبانی کرده است.
ترامپ گفته که برنامه‌ای برای کاهش مزایای تأمین اجتماعی ندارد. او گفت که تیم ماسک در دوج از «تیغ جراحی» استفاده می‌کنند و «تیشه» به دست ندارد. در طرح اولیه چند تغییر ایجاد شده است. رئیس‌جمهور آمریکا به وزرای خود اختیار تام داده که هزینه وزراتخانه‌ها را پایین بیاورند. به نظر می‌رسد که مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا، در اتخاذ این تصمیم نقش داشته است. درنهایت، این وزرا هستند که بیشترین تخصص را دارند، نه ماسک، و آن‌ها بهتر از هرکسی می‌دانند که چگونه بدون آسیب رساندن به ماهیچه‌ها، استخوان‌ها و رباط‌های مورد نیاز یک دولت خوب، مقدار چربی‌ها را به حداقل برسانند.
با این‌حال، قوانین بوروکراسی و منفعت‌طلبی باعث می‌شوند که وزرا معمولاً به دنبال بودجه‌های بزرگ‌تر باشند. به گفته اندیشمندان علوم سیاسی، «موضع انسان به جایگاه او بستگی دارد.» از این‌رو، اره برقی باید همیشه بالای سر کابینه باشد تا مقامات به‌ناچار تصمیمات سخت بگیرند و مسئولانه‌تر هزینه کنند. ماسک همیشه در پشت صحنه حاضر است تا درصورت ناکامی وزرا و نیاز به اتخاذ تدابیر سختگیرانه‌تر وارد عمل شود.
دیدگاه ارائه‌شده در این مقاله نقطه نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکس‌کننده دیدگاه اپک تایمز نیست.
درباره نویسنده: آندرس کور دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد علوم سیاسی از دانشگاه ییل (۲۰۰۱) و مدرک دکترای دولتی از دانشگاه هاروارد (۲۰۰۸) است. او از مدیران شرکت تحلیلی کور و ناشر مجله ریسک سیاسی است و تحقیقات گسترده‌ای در آمریکای شمالی، اروپا و آسیا انجام داده است. «تمرکز قدرت: نهادینه‌سازی، سلسله‌مراتب و هژمونی» (۲۰۲۱) و «قدرت‌های بزرگ، راهبردهای بزرگ: بازی جدید در دریای چین جنوبی» (۲۰۱۸) آخرین کتاب‌های او هستند.
