نویسنده: چارلز دیویس
در تاریخ ۳ مارس، سناتور تد کروز (جمهوری‌خواه از تگزاس) و نماینده اسکات پری (جمهوری‌خواه از پنسیلوانیا) بار دیگر لایحه‌ای دو مجلسی را برای مقابله با برداشت اعضای بدن تحت حمایت دولت چین معرفی کردند. این لایحه که «قانون حمایت از فالون گونگ» نام دارد، با هدف مقابله با اقدامات فاحش رژیم چین در برداشت اجباری اعضای بدن از پیروان فالون گونگ تدوین شده است.
بر اساس این قانون، تحریم‌های مسدودکننده ویزا و دارایی علیه افرادی که در این سوءاستفاده‌ها دخیل هستند، اعمال می‌شود. این قانون همچنین بر برجسته‌سازی آزار و اذیت فالون گونگ در سطح بین‌المللی و همکاری با متحدان و نهادهای چندجانبه برای اجرای تحریم‌ها و محدودیت‌های ویزا تأکید دارد. افزون بر این، این قانون سیاست ایالات متحده را برای پرهیز از همکاری با چین در حوزه پیوند اعضا تا زمانی که حزب کمونیست چین در قدرت است، تثبیت می‌کند.
در ماه مه ۲۰۲۲، پارلمان اروپا در بروکسل شاهد ارائه شهادت‌هایی درباره همین جنایت بود که بر یافته‌های یک گزارش جامع با عنوان «برداشت خونین» تمرکز داشت. کارشناسان و پژوهشگران برآورد کردند که از سال ۲۰۰۰ تاکنون، سالانه تا ۱۰۰ هزار عمل پیوند عضو در چین انجام شده که بخش عمده‌ای از آن‌ها با برداشت اجباری اعضا و با همدستی نهادهای پزشکی چین صورت گرفته است.
پس از این شهادت‌ها، پارلمان اروپا قطعنامه‌ای را به تصویب رساند که در آن نسبت به گزارش‌های مداوم درباره برداشت اجباری اعضا در چین ابراز نگرانی شد. این قطعنامه خواستار ارزیابی و بازنگری همکاری‌ها با نهادهای چینی در زمینه پزشکی پیوند اعضا، پژوهش و آموزش شد تا از هرگونه همدستی اتحادیه اروپا در این اقدامات جلوگیری شود.
افزون بر این، در سپتامبر ۲۰۲۴، دولت استرالیا در پاسخ به گزارش کمیته امور خارجی سنای این کشور با عنوان «اصلاحیه مهاجرت (افشای پیوند عضو در خارج و سایر تدابیر)» از الزامات گزارش‌دهی سالانه درباره پیوند اعضای انجام‌شده در خارج از استرالیا حمایت کرد. این دولت همچنین توصیه مربوط به اصلاح قانون مهاجرت را پذیرفت تا اشاره‌ای صریح به «جرم مربوط به قاچاق اعضای بدن انسان» در آزمون صلاحیت اخلاقی گنجانده شود؛ اقدامی که امکان رد یا لغو ویزا بر اساس ظن منطقی درباره دخالت فرد در قاچاق اعضای بدن را فراهم می‌سازد.
تمرین‌کنندگان فالون گونگ همچنان هدف اصلی این اقدامات غیرانسانی هستند. فالون گونگ که با نام فالون دافا نیز شناخته می‌شود، یک روش معنوی است که مراقبه و آموزه‌های اخلاقی مبتنی بر اصول راستی، نیک‌خواهی و بردباری را با هم ترکیب می‌کند. این روش در سال ۱۹۹۲ توسط آقای لی هنگجی بنیان گذاشته شد و در اوایل دهه ۱۹۹۰ به‌سرعت در چین محبوبیت یافت. حزب کمونیست چین که از گسترش این روش سنتی احساس تهدید می‌کرد، کارزار شدید، گسترده و بی‌امانی را علیه این روش به راه انداخت.
حزب کمونیست چین برای سرکوب تمرین‌کنندگان فالون گونگ از «نظام مسئولیت‌پذیری» استفاده می‌کند؛ بدین صورت که مقام‌های محلی را مسئول سرکوب این جنبش می‌داند. این نظام، مقامات را به تحقق اهداف مشخصی در سرکوب تمرین‌کنندگان ترغیب می‌کند، از جمله بازداشت، اجبار به تغییر عقیده و گسترش تبلیغات ضد فالون گونگ. مقاماتی که اهداف تعیین‌شده را محقق یا از آن فراتر روند، با ارتقا، پاداش و امتیازات دیگر مورد تشویق قرار می‌گیرند؛ در حالی که عدم تحقق این اهداف با مجازات‌های شدید مواجه می‌شود.
تأکید این نظام بر تحقق اهداف سرکوب، فضایی آکنده از ترس و سرکوب برای تمرین‌کنندگان فالون گونگ ایجاد کرده است؛ به‌گونه‌ای که آن‌ها با نظارت دائمی و آزار و اذیت مستمر مواجه‌اند. گزارش‌هایی درباره برداشت اعضای بدن برای نخستین بار در سال ۲۰۰۶ در گزارش «کیلگور-ماتاس» منتشر شد که در آن به ادعاهایی درباره برداشت گسترده اعضای بدن از تمرین‌کنندگان، بدون رضایت آنان، اشاره شده بود. رأی موقت دادگاه چین در سال ۲۰۱۸ و مستند «برداشت انسان» (Human Harvest) محصول سال ۲۰۱۴، ماهیت نظام‌مند این اقدامات و دخالت نهادهای دولتی چین را به تفصیل بررسی و برجسته کردند.
در ماه مارس ۲۰۰۶، نمایندگان فالون گونگ در آمریکا اعلام کردند هزاران نفر از تمرین‌کنندگان این روش در ۳۶ اردوگاه کار اجباری در سراسر چین زندانی هستند. به‌ویژه، مرکزی در «سوجیاتون» نزدیک شهر شنیانگ به‌عنوان بیمارستانی فعال معرفی شد که ۶۰۰۰ زندانی فالون گونگ را در خود جای داده و اغلب آن‌ها اعدام شده و اعضای بدن‌شان برای کسب سود برداشت شده است.
از سال ۱۹۹۹ تاکنون، اعضای کنگره ایالات متحده بیانیه‌های عمومی متعددی صادر کرده و چندین قطعنامه را در حمایت از فالون گونگ و در انتقاد از سابقه حقوق بشری رژیم چین ارائه کرده‌اند.
«قانون حمایت از فالون گونگ» که در کنگره آمریکا در دست بررسی است، تحریم‌هایی را علیه افرادی که در این سوءاستفاده‌ها دخیل هستند، الزامی می‌سازد و به دنبال آن است که آزار و سرکوب تمرین‌کنندگان فالون گونگ را در سطح بین‌المللی برجسته کند.
در صورت تصویب این قانون، رئیس‌جمهور آمریکا اختیار خواهد داشت تا تحریم‌های مسدودکننده ویزا و دارایی را علیه افراد خارجی‌ای اعمال کند که به‌طور آگاهانه مسئول برداشت اجباری اعضای بدن در چین بوده، یا در آن مشارکت داشته یا با آن همدستی کرده‌اند. افرادی که این قانون را نقض کنند، ممکن است با جریمه مدنی تا سقف ۲۵۰ هزار دلار یا جریمه کیفری تا سقف یک میلیون دلار و همچنین حداکثر ۲۰ سال حبس مواجه شوند.
این قانون به‌گونه‌ای تدوین شده که بر همکاری با متحدان و نهادهای جهانی برای برجسته‌سازی سرکوب مداوم تمرین‌کنندگان فالون گونگ تأکید دارد و همکاری با چین در حوزه پیوند اعضا را برخلاف سیاست ایالات متحده می‌داند.
در همین حال، چندین ایالت آمریکا اقدامات مستقلی اتخاذ کرده‌اند. در تاریخ ۲۰ فوریه، ایالت آریزونا «قانون پایان برداشت اعضا» را به تصویب رساند که در آن، پوشش بیمه‌ای برای برداشت اعضا ممنوع شده و هدف آن جلوگیری از سفر ساکنان این ایالت به چین برای پیوند عضو است. پیش از این، ایالت‌های آیداهو، تگزاس و یوتا نیز قوانین مشابهی را به تصویب رسانده‌اند.
سرکوب مداوم تمرین‌کنندگان فالون گونگ، مسئله‌ای نابخشودنی در حوزه حقوق بشر است که توجه گسترده جهانی را به خود جلب کرده است. با اعمال تحریم‌ها و هماهنگی با جامعه بین‌المللی، ایالات متحده و سایر کشورها به تلاش برای تغییر رفتار رژیم چین در قبال شهروندان خود ادامه خواهند داد.
دیدگاه ارائه‌شده در این مقاله نقطه نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکس‌کننده دیدگاه اپک تایمز نیست.
درباره نویسنده: چارلز دیویس یک کهنه‌سرباز نظامی و مدرس با سابقه فعالیت در حوزه اطلاعاتی است. نشان‌های نظامی او شامل موارد زیر است: دو مدال خدمت ستاره برنزی، مدال خدمت شایسته دفاعی، دو مدال خدمت شایسته، مدال خدمت ناتو، مدال کارزار عراق، مدال کارزار افغانستان، مدال آزادسازی عربستان سعودی و مدال آزادسازی کویت.
