یک سرهنگ بازنشسته رد تهدید نظامی چین توسط رابرت اف کندی را «بهطرز خطرناکی سادهلوحانه» خواند
تحلیلگران دیدگاه رابرت اف کندی جونیور مبنی بر رد تهدید نظامی چین برای ایالات متحده را اشتباه و ناهمخوان با واقعیت میدانند.
رابرت اف کندی، نامزد دموکرات ریاستجمهوری، در مکالمهای در توییتر اسپیس، پلتفرم متعلق به ایلان ماسک، از ایالات متحده خواست با چین از در گفتوگو وارد شود و به جای رقابت سیاسی، با این کشور رقابت اقتصادی داشته باشد.
کندی گفت: «چینیها نمیتوانند و نمیخواهند با ما رقابت نظامی کنند. بنابراین اینها پیشگوییهای خودمحققساز هستند که میگویند «اوه، چینیها میخواهند دشمنمان باشند و با ما رقابت نظامی داشته باشند»، آنها چنین کاری را نمیکنند. این ماییم که باید فشار نظامی خود بر چین را کاهش دهیم.»
کندی بازسازی پایگاه صنعتی ایالات متحده را اولویت اصلی مذاکرات احتمالی با چین میداند و معتقد است این رژیم عملکرد بسیار بهتری در «پیادهسازی قدرت اقتصادی در خارج از مرزها» داشته است.
او گفت: «فکر میکنیم که دنیا طرف ماست، اما اینطور نیست. تنها کسانیکه از این رابطه خصمانه و ستیزهجویانه با چین حمایت میکنند، استرالیا، نیوزیلند، کره، ژاپن، بریتانیا و کانادا هستند. ما تقریباً در دنیا تنها هستیم. بقیه دنیا نگاهمان میکنند و میگویند، چه کار میکنید؟ چرا دنبال جنگ با چین هستید؟ چرا باهاشان سر جنگ دارید؟»
او گفت: «آنها دنبال جنگ نیستند، دنبال صلح و رفاه هستند که نمیتواند در جایی که جنگ است، محقق شود.» او افزود ایالات متحده باید «در بحث جنگ [در موضوعاتی چون تایوان] تنشزدایی کند» و دنبال «مذاکرات هوشمندی باشد که در آنها بهتر از چین است.»
«بگذاریم تایوان و چین خودشان این مسئله را حل کنند و از موضع نظامی عقبنشینی کنیم.»
با وجود آنکه ویلیام برنز، رئیس سیا ماه گذشته سفری محرمانه به چین داشت تا روابط با پکن را بهبود بخشد، کندی معتقد است که میخواهد «مذاکرات سیاسی و اقتصادی واقعی» با چین داشته باشد که «صریح باشد و در آن، طرفین همه کارتهای خود را روی میز قرار دهند تا ببینیم راهکاری برای همکاری مسالمتآمیز و راحت گذاشتن دنیا وجود دارد یا نه.»
«بهطرز خطرناکی سادهلوحانه»
جان میلز، سرهنگ بازنشسته ارتش که در گذشته بر سیاست امنیت مجازی و امور بینالملل وزارت دفاع نظارت داشت، معتقد است این اظهارات نشان میدهند کندی «تقریباً بهطرز خطرناکی درباره رفتار بدخواهانه چین سادهلوح است.»
میلز که از همکاران اپک تایمز است، در مصاحبهای اعلام کرد: «از نظراتش کمی گیج شدهام. نظرات محکمی درباره ویروس و واکسن دارد. خب، فکر میکند که این ویروس از کجا آمده است؟ نوعی تناقض دارد.»
توسعه قدرت نظامی و حضور خارجی از اولویتهای اصلی پکن بوده است. شی جین پینگ، رهبر چین، چند ماه پس از دستور خود به ارتش چین برای تقویت آمادگی خود برای حضور در جنگ، درخواست خود برای توسعه سریعتر «ارتشی در رده جهانی» را در ماه مارس تکرار کرد.
بر اساس گزارشهای پنتاگون، تخمین زده میشود که پکن تا سال ۲۰۳۰ به ۱۰۰۰ و تا سال ۲۰۳۵ به ۱۵۰۰ سلاح هستهای دست یابد. مایک راجرز، رئیس کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان آمریکا میگوید اکنون تعداد پرتابکنندههای موشکهای بالستیک قارهپیمای این رژیم بیشتر از ایالات متحده است. چین بزرگترین نیروی دریایی جهان را نیز دارد و بهسرعت در حال تولید کشتیهای جنگی است. بر اساس گزارش ۲۰۲۲ پنتاگون، نیروی دریایی این کشور تا سال ۲۰۲۲ حدود ۳۴۰ کشتی و زیردریایی دارد که تا پایان این دهه، تعدادشان به ۴۴۰ فروند خواهد رسید.
میلز میگوید: «فکر نمیکنم آقای کندی اهمیت این موضوع را کامل درک کند که چگونه این روند بهسرعت به سمت رویارویی نظامی میچرخد که ما ایجادگرش نیستیم. سروصدای کارخانجات اسلحهسازی آنان بلند است اما مال ما نه.»
سیاستهای همکاری شکستخورده
گرانت نیوشام، سرهنگ بازنشسته تفنگداران دریایی ایالات متحده و کارمند ارشد انجمن مطالعات راهبردی ژاپن، یادآور شد آنچه کندی از آن حمایت میکند همان سیاستهای «ایالات متحده آمریکا در طی بیش از ۵۰ سال پیش از آمدن دونالد جی ترامپ بر سر کار است.»
او در ایمیلی به اپک تایمز گفت: «ما جمهوری خلق چین را پذیرفتیم. در واقع با این انتظار که جمهوری خلق چین لیبرالیسم را بپذیرد و تبدیل به «ذینفعی مسئول» شود و تهدیدی برای هیچکسی نباشد، سعی در خوشنود نگاه داشتن او داشتیم. انتقال بخش قابل توجهی از صنعت تولیدمان به چین و بیکار کردن میلیونها آمریکایی» و عدم ممانعت از توسعه ارتش چین، بخشی از این حمایت است.
دولت ترامپ وضعیت را گرداند و موضعی تند در قبال چین گرفت. نیوشام که از همکاران اپک تایمز است، باور دارد که بازگشت به سیاست تعامل و گفتوگو همان چیزی است که پکن دنبالش است.
او میگوید: «کمونیستهای چین در طی این سالها خیلی خوششانس بودهاند که صاحبمنصبان آمریکایی بسیاری سادهلوحانه یا عامدانه منافع آمریکا را تضعیف کردند و به چین اجازه دادند به تهدیدی جدی برای ایالات متحده و جهان آزاد تبدیل شود. علیرغم آنکه ارتش چین تا کنون با دشمنی مواجه نشده است، بزرگترین و سریعترین نیروهای تاریخ را در اختیار دارد (که بخش عمده آن تحت سرمایهگذاری دلارهای آمریکایی است.)»
نیوشام با اشاره به ورود چین به سازمان تجارت جهانی با حمایت ایالات متحده در سال ۲۰۰۱ که نتوانست پکن را وادار به بازکردن اقتصاد خود کند، این سؤال را مطرح کرد که چگونه روابط اقتصادی ایالات متحده با چین میتواند «برای هر دو طرف مفید» باشد.
او میگوید: «چین بدون رعایت هیچیک از الزامات، اجازه ورود به سازمان تجارت جهانی را پیدا کرد. قول داد از قوانین تبعیت کند و هنوز هم چنین نکرده است و هیچ نشانهای از تبعیت نشان نمیدهد.» او راهبر ملی پکن را چنین توصیف میکند: «تسلط بر همه صنایع پراهمیت و دستیابی به این هدف به هر قیمتی.»
نیوشام باور به طلحطلبی و رفاه چین و دوری گزیدن این کشور از درگیری نظامی را در بهترین حالت، اشتباه میداد و یادآور میشود این رژیم در رسانههای دولتی و مطبوعات رسمی چین آشکارا درباره جاهطلبی خود برای براندازی نظم جهانی به رهبری ایالات متحده سخن گفته است.
«بدون کمک آمریکا، تایوان تنها میتواند درباره شرایط تسلیم خود به پکن مذاکره کند. اگر بگذارید تایوان به کنترل حزب کمونیست چین درآید، آسیا یک شبه قرمز خواهد شد و هیچ کشوری در هیچ کجا وعدههای آمریکا در مورد حفاظت و یا تواناییاش در دفع تجاوز چین را باور نخواهد کرد.»
نه نیوشام و نه میلز اعتقاد ندارند که ایالات متحده در مقابله با تهدیدات چین «تقریباً تنها» است.
میلز درباره کشورهایی که کندی به آنها اشاره کرد، میگوید: «اینها نیروهای نظامی برتر خارج از حوزه چین هستند.» این نکته را نیز اضافه کرد که هند هم بعد از درگیری مرزی خونین خود با چین، نسبت به آن سخت شده است و احتمالاً طرف آمریکا را میگیرد.
میلز میگوید برخلاف استدلال کندی مبنی بر بالا بودن هزینههای نظامی ایالات متحده، آمریکا باید آمادگی نظامی کسب کند.
او میگوید وقتی «با یک دولت تمامیتخواه متخاصم مواجه میشویم، هرچه آمادهتر باشیم، احتمال وقوع جنگ کمتر است.»
نیوشام میگوید هر کاری ایالات متحده انجام دهد، الگویی برای سایر جهانیان خواهد بود.
او میگوید: «مردم همهجا دنبال رهبری ایالات متحده علیه جمهوری خلق چین و رژیم متخاصم، تمامیتخواه و کمونیستی آن هستند.»
نیوشام معتقد است: «نباید کاری کنیم که از نظر اقتصادی به نفع رژیم کمونیستی چین باشد که به وضوح دشمنی است که نابودی ما را میخواهد.»
او معتقد است، ایالات متحده نباید دنبال گفتوگو با چین باشد.
او میگوید: «اگر چین بخواهد با ما صحبت کند، خودش باید پیشقدم شود. و تا زمانیکه چین تحت اداره دولتی منتخب و مورد اجماع اداره نشود و اثرات واقعی حقوق و آزادیهای فردی در این کشور وجود نداشته باشد، ماهیت روابط ما باید همین باشد.»
تیم انتخاباتی کندی در بیانیهای به اپک تایمز اعلام کرد این نامزد انتخابات ریاستجمهوری «بازدارندگی نظامی قوی علیه چین را حفظ خواهد کرد، بدون آنکه آن را عامدانه تحریک کند.»
در این بیانیه آمده است: «کندی معتقد است چین خواهان جنگ نیست. بهترین راه مقابله با چین، احیای قدرت اقتصادیمان است.
