بار دیگر همهگیری مانند آتش در سرتاسر چین در حال گسترش است. بر اساس گزارش دانشگاه پکن، از ماه دسامبر، حدود ۹۰۰ میلیون نفر در چین به این ویروس مبتلا شدهاند. برخی کارشناسان برجسته بیماریهای عفونی چین معتقدند این تعداد میتواند به ۸۰ تا ۹۰ درصد جمعیت این کشور برسد.
از زمان اولین موج شیوع این ویروس در ووهان در سال ۲۰۱۹، حزب کمونیست چین تمام تلاش خود را برای پنهان کردن میزان واقعی شیوع و تلفات آن انجام داده است.
در واقع، گسترش ویروس در سه سال گذشته در چین ادامه داشته و منجر به تأثیرات اجتماعی عظیم و تلفات گسترده شده است.
منابع محلی در چین میزان وخامت اوضاع را برای اپکتایمز توصیف کردهاند. ساکنان میگویند پیدا کردن محلی برای سوزاندن یا دفن عزیزانشان دشوار یا غیرممکن است.
مراکز سوزاندن اجساد در سراسر چین سرشان شلوغ است و بی وقفه کار میکنند. در بسیاری از موارد، کورههای جسدسوزی چند هفته از برنامه عقب هستند و یخچالهای نگهداری گوشت را برای نگهداری اجساد مردگان تغییر کاربری میدهند. مراکز سوزاندن اجساد و خانههای تدفین هزینههای اقلامی مانند کیسههای جسد و فضاهای سردخانهای را به شدت افزایش دادهاند.
به عنوان مثال، رویترز در ۲۰ ژانویه گزارش داد که یک خانه تدفین جنازه در شهر شانتو «بهطور اضطراری» دو کوره اضافی سوزاندن اجساد خریده است. در شهر زیگونگ، پس از آنکه گازوئیل یک مرکز خدمات تدفین جنازه «تقریباً تمام شد»، نزدیک به ۲۰۰ هزار لیتر (بیش از ۵۲۰۰۰ گالن) سفارش داد. مقامات شهر جیشو نیز اعلام کردند که «یخچالهای سالن تدفین نمیتوانند نیاز فعلی را برآورده کنند.» آنان ده فریزر بزرگ جدید سفارش دادند. یک تولیدکننده دستگاه جسدسوزی در استان شاندونگ میگوید کارخانهیشان اخیراً با ظرفیت کامل کار میکند و «برای رفع نیازهای فوری تدارکاتی، کل ۲۴ ساعت را کار میکند.»
یکی از روشهای حزب کمونیست چین برای پایین نشان دادن تعداد کشتهشدگان، مجبور کردن اعضای خانواده به امضای اوراقی مبنی بر عدم ارتباط مرگ عزیزانشان با کووید۱۹ است تا اجازده دهد اجساد مراحل مورد نظر را طی کنند و سوزانده شوند. در عین حال، کارکنان مراکز سوزاندن جسد دستورات سختگیرانهای دریافت کردهاند که هیچگونه اطلاعاتی در مورد تعداد اجسادی که سوزانده میشوند، با جهان خارج در میان نگذارند.
حزب کمونیست چین بیش از ۱۰۰ سال تجربه دروغگویی و فریب مردم را دارد. هر زمانکه فاجعهای به چین برسد، هر چقدر هم که بد باشد، حزب کمونیست چین آن را وارانه جلوه میدهد و از آن به عنوان فرصتی برای تجلیل از حزب و اقداماتش استفاده میکند.
بین سالهای ۱۹۵۸ و ۱۹۶۱، حداقل ۴۰ میلیون نفر در قحطی بزرگی جان باختند که حزب کمونیست چین مقصر آن بود. این رژیم در حالی دستاورهای خود را جشن میگرفت که مردمش گرسنگی میکشید و تا دههها بعد آمار واقعی کشتهشدگان مشخص نبود.
اخیراً، حزب کمونیست چین علناً «موفقیت» خودخواندهاش را در مبارزه با کووید۱۹ جشن گرفته و ادعا کرده است که تعداد کشتهشدگان به ۶۰ هزار نفر میرسد. با این حال، این آمار بیمعنا به نظر میرسند زیرا اگر درست باشند به این معنا است که این ویروس در ایالاتمتحده بیش از ۱۶۰ برابر کشندهتر از چین بوده است.
معلوم شده که سیاست تقریباً سه ساله «کووید صفر» رژیم یک فاجعه انسانی بوده است. به نام مبارزه با همهگیری، مردم مجبور به تحمل شرایط دشوار شدند. صدها میلیون نفر در مراکز قرنطینه یا خانههای خود محبوس شدند که منجر به انزوای طولانی و عدم دسترسی به غذا، لوازم اولیه و مراقبتهای پزشکی اضطراری شد. حتی بسیاری از آنان به زور داخل آپارتمانهایشان محبوس شدند.
با کنترل شدید پکن بر تمام بخشهای جامعه، نمیتوان به هیچ آمار رسمیای در چین اعتماد کرد. حتی تعداد جمعیت چین نیز محل بحث است. سال گذشته، اطلاعاتی درز کردند که نشان میدادند حزب کمونیست چین نرخ رسمی زاد و ولد کشور را دستکاری کرده است. تحلیلی در سال ۲۰۲۰ پیشنهاد میکند که جمعیت واقعی این کشور میتواند ۱۳۰ میلیون نفر کمتر از رقم رسمی ۱.۴ میلیارد باشد.
در حال حاضر، شرکتهای تحقیقاتی خارجی، مانند شرکت ایر فینینی در لندن، تخمین میزنند که تا پایان ژانویه روزانه ۳۶۰۰۰ نفر در چین جان خود را در اثر کووید۱۹ از دست بدهند.
به احتمال زیاد، تعداد واقعی چندین برابر است.
شان لین، ویروسشناس و مدیر سابق آزمایشگاه بیماریهای ویروسی مؤسسه تحقیقات ارتش والتر رید، با استناد به گزارشهایی از کورههای جسدسوزی که مرتب در حال کار هستند، تخمین میزد که احتمالاً خانههای تدفین جنازه در چین در ماه گذشته ۶ میلیون جسد سوزانده باشند. و از آنجا که مردم روستاها به خدمات جسدسوزی دسترسی ندارند، تعداد واقعی کشتهشدگان میتواند به ۱۰ میلیون نفر در ماه برسد که یک تخمین محافظهکارانه است.
اپکتایمز در مارس ۲۰۲۰ و تنها چند ماه پس از شیوع اولیه کووید۱۹، گزارش داد که تعداد کاربران تلفن همراه در چین طی سه ماه ۲۱ میلیون نفر کاهش یافته است. تلفنهای همراه در چین جزء ضروریات زندگی روزمره هستند، حتی برای تأیید هویت رسمی نیز لازم هستند. دادههایی از این دست نشان میدهند که تعداد واقعی مرگومیر در طی این سه سال میتواند صدها میلیون نفر باشد.
در طی بلایای قبلی، مقامات ارشد حزب کمونیست چین خود را در امان ثروت و قدرت نامشروعشان میدانستند.
با این وجود، در طی هفتههای اخیر، اطلاعاتی در مورد مرگ بسیاری از مقامات عالی رتبه حزب کمونیست چین، از جمله اعضای ارشد نظامی سابق، مقامات بازنشسته، دانشگاهیان و متخصصین صنعتی به بیرون درز کرده است. با وجود آنکه معمولاً این مقامات از امتیازات خاصی مانند درمانهای نجاتبخش برخوردار هستند، تعداد زیادی از آنان در حال مرگ هستند.
شایان ذکر است، علیرغم اینکه چین مرزهای خود را اوایل ژانویه باز کرد، افزایش نجومی تعداد ابتلاها و مرگومیرها در چین تاکنون در سایر نقاط جهان مشاهده نشده است،.
پس چرا وضعیت چین به طور نامتناسبی بدتر از سایر نقاط جهان است؟
گذشتگان معتقد بودند همهگیری نوعی مجازات است و زمانی رخ میدهد که گناهان بشر بسیار بزرگ شود.
مفهوم کارما به طور خاص در اندیشه شرقی وجود دارد که نشاندهنده نتیجه ارتکاب اعمال بد یا غیر اخلاقی است.
حزب کمونیست چین در ۷۰ سال گذشته مرتکب گناهان زیادی شده است. سنتها و فرهنگ غنی چین را از بین برده و تا آنجا پیش رفته است که کسانی را که به خدا ایمان دارند، از بین میبرد. کارزارهای تبلیغاتی این سازمان منجر به مرگ غیرطبیعی ۸۰ میلیون نفر شده است.
اخیراً، حزب کمونیست چین درگیر آزار و اذیت کل جامعه حدوداً ۱۰۰ میلیون نفری پیروان تمرین معنوی فالونگونگ شده است. این آزار و شکنجه در سال ۱۹۹۹ توسط جیانگ زمین، رهبر وقت حزب کمونیست چین آغاز شد که در نوامبر سال گذشته درگذشت.
این آزار و شکنجه همه مردم چین و تمام جنبههای جامعه را تحت تأثیر قرار داد، به طوری که حزب کمونیست چین در سالهای اولیه بیش از یک چهارم تولید ناخالص داخلی خود را برای اجرای آن هزینه کرد. در مدرسه، تبلیغات علیه فالونگونگ به دانشآموزان تلقین میشود و متقاضیان دانشگاه باید بیانیهای در مخالفت با این تمرین معنوی امضا کنند تا امکان ورود به دانشگاه را داشته باشند. رژیم از همسایگان، اعضای خانواده و همکاران خواسته است که پیروان فالون گونگ را به مقامات گزارش دهند و اعضای جامعه را علیه یکدیگر قرار دادهاند.
خود پیروان که معتقد به تزکیه نیکی بر اساس اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری هستند، تحت شکنجه، بازداشت خودسرانه در اردوگاههای کار و برداشتن اعضای بدنشان قرار گرفتهاند.
آقای لی هنگجی، بنیانگذار فالون گونگ در آغاز پاندمی در مارس ۲۰۲۰، در مقالهای باعنوان «خردمند بمانید» نوشتند: «بیماریهای همهگیر بخشی از برنامهریزی خدایان هستند و در طول تاریخ امری اجتنابناپذیرند. وقتی قلب مردم فاسد میشود، آنها کارما ایجاد میکنند، بیمار میشوند و از فجایع رنج میبرند.»
«اما درحال حاضر، بیماری همهگیری مانند ویروس حکچ (یا «ویروس ووهان») با هدفی آمده است و نشانهگیری خود را دارد. آن اینجا است تا اعضای حزب و آنهایی را که در کنارش هستند ازبین ببرد.»
تاریخ پر از نمونههایی از این دست است. در روم باستان، آزار و اذیت مسیحیان منجر به چهار بلا شد و امپراتوری قدرتمند روم افول کرد و در نهایت از بین رفت. در تاریخ چین، تغییر سلسله اغلب زمانی رخ میدهد که دربار فاسد شود و اخلاق اجتماعی تنزل پیدا کند. بارها همهگیری طاعون علت آن بوده است.
در نهایت، بهترین درمان برای این همهگیری نفی حزب کمونیست چین است.
امیدواریم که همه بتوانند از این فاجعه جان سالم به در ببرند و به ایجاد فردایی روشنتر کمک کنند.
