نوشته آندرس کور، کارشناس ارشد علوم سیاسی
آمریکا صدها میلیارد دلار برای پرداخت یارانه هزینه می‌کند که بخش عمده آن در پروژه‌های نافرجام یا پروژه‌هایی که هرگز کلید نمی‌خورند به هدر می‌رود یا در اقدامی شتابزده پیش از این‌که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا، کار خود را شروع کند، پرداخت می‌شود.
قانون کاهش تورم ۲۰۲۲ می‌تواند ۱.۸ تریلیون دلار هزینه روی دست مالیات‌دهندگان در آمریکا بگذارد که بخشی از آن به صنعت نفت و گاز می‌رسد که در یک دهه آتی حدود ۳۵ میلیارد دلار تخفیف مالیاتی می‌گیرد. قانون زیرساخت ۲۰۲۱ نیز یارانه‌های فدرال را تقریباً ۵۵۰ میلیارد دلار افزایش داده است.
این یارانه‌ها اغلب از نظر تجاری منطقی نیستند. کلیولند کلیفس، تولیدکننده فولاد مستقر در اهایو، در نظر دارد که یارانه ۵۰۰ میلیون دلاری تولید فولاد کم‌کربن را دریافت نکند، زیرا خریداران خودرو عمدتاً به انتشار کربن در زنجیره تأمین خودرو اهمیت نمی‌دهند. از این‌رو، خودروسازان تمایلی به پرداخت هزینه بیشتر برای «فولاد سبز» ندارند.
گاهی اوقات یارانه‌ها از نظر امنیت ملی هم منطقی نیستند. قانون تراشه‌ها شامل بیش از ۵۰ میلیارد دلار یارانه برای صنعت نیمه‌رساناها می‌شود که به شرکت‌های خارجی نیز تعلق می‌گیرد. سامسونگ از کره جنوبی و تی‌اس‌ام‌سی از تایوان به‌ترتیب ۶.۴ میلیارد و ۶.۶ میلیارد دلار یارانه گرفته‌اند و اینتل و میکرون به‌ترتیب ۸.۵ میلیارد و ۶.۱ میلیارد دلار دریافت کرده‌اند. گفتنی است که سامسونگ نتوانسته برای تأسیسات خود در تگزاس مشتری پیدا کند، اینتل و میکرون از رعایت جزئیات برخی از قراردادها امتناع کرده و برخی از شرکت‌ها می‌خواهند بیش از آن‌که دولت بایدن اجازه می‌دهد، در چین تراشه تولید کنند. تأمین مالی شرکت‌هایی که در چین تراشه تولید می‌کنند، مصداق هدر دادن پول است.
با این‌حال، وضعیت بغرنج است. آمریکا دست‌کم به چند تراشه‌ساز داخلی نیاز دارد تا درصورت بروز شرایط اضطراری مانند جنگ تایوان، واردات آمریکا از این جزیره دموکراتیک- که سریع‌ترین تراشه‌ها را تولید می‌کند- متوقف نشود.
جدیدترین نمونه از یارانه‌های بسته‌بندی گوشت به یکی از مرغ‌داری‌های ایالت آیوا مربوط می‌شود که ۴۵.۶ میلیون دلار هزینه داشت و وام‌های تضمینی دریافت کرد، اما در ماه سپتامبر ورشکست شد. این امر به معدوم شدن ۱.۳ میلیون مرغ انجامید و مالیات‌دهندگان مجبور شدند وام‌های معوقه مرغ‌داری ورشکسته را بازپرداخت کنند. کل این برنامه شامل بالغ بر ۳۰۰ میلیون دلار یارانه و ۷۰۰ میلیون دلار وام تضمینی بود. برخی از شرکت‌هایی که یارانه بسته‌بندی گوشت را دریافت کرده بودند، هرگز شروع به کار نکردند.
هدف از اعطای یارانه بسته‌بندی گوشت این بود که به مرغ‌داری‌های کوچک فرصت داده شود و عمق بازار در مواقع اضطراری مانند دوران همه‌گیری که باعث تعطیلی کارخانه‌های بسته‌بندی گوشت شده بود، افزایش یابد. منطقی به نظر می‌رسد. اما هدف دیگر دولت از اعطای این یارانه افزایش سطح رقابت با کارخانه‌های بزرگ بود که به واسطه سازوکار بازار به مقیاس خوبی در زمینه تولید دست یافته و در شرایط عادی به تولید ادامه می‌دهند و دست‌کم سود کلی آن‌ها باعث بقای کسب‌و‌کارشان شده است.
آیا منصفانه است که سود تولیدکنندگان قبلی را که روی پای خودشان ایستاده‌اند بگیریم و به شرکت‌های جدید یارانه بدهیم؟ برخی از سهام‌داران این شرکت‌ها مردم عادی هستند، از جمله بازنشستگانی که برای امرار معاش به درآمد شرکت وابسته‌اند.
رأی‌دهندگان در ۵ نوامبر به صراحت اعلام کردند که واشینگتن باید به اقتصاد پایه توجه بیشتری نشان دهد. چنان‌که ترامپ و معاون او، جی‌دی ونس، در کارزارهای خود علیه آن موضع گرفتند، حذف یارانه‌ها بخشی از مأموریت انتخاباتی دولت است.
حذف یارانه‌ها به کاهش بدهی ملی آمریکا که در حال حاضر حدود ۳۶ تریلیون دلار است کمک می‌کند؛ مبلغی که به‌ازای هر زن، مرد و کودک این کشور به بیش از ۱۰۰ هزار دلار می‌رسد. میزان بدهی به‌قدری زیاد است که خطر افزایش تورم، افزایش نرخ بهره و رکود را به همراه دارد. از این گذشته، امکان لطمه خوردن اعتبار جهانی دلار هم وجود دارد که اگر چنین شود، مارپیچ نزولی اقتصاد به افزایش تورم دامن خواهد زد. در سال‌های پایانی دولت‌های ترامپ و بایدن در ۲۰۲۰ و ۲۰۲۴، کسری بودجه سالانه فدرال به‌ترتیب به ۳.۱ تریلیون و ۱.۸ تریلیون دلار رسید.
بودجه دولت فعلی تقریباً ۶.۵ تریلیون دلار است. ترامپ می‌خواهد کسری بودجه فدرال را به شکل اساسی پایین بیاورد و به نظر می‌رسد که ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا را مسئول انجام این کار کند. ماسک اعلام کرده که می‌خواهد بودجه آمریکا را تا سال ۲۰۳۰ حدود ۲ تریلیون دلار کاهش دهد.
یارانه‌های فدرال معمولاً زمانی در دستور کار قرار می‌گیرند که مشکلاتی که باید حل‌شان کنند، به تیتر اول اخبار تبدیل می‌شوند. اما زمانی که پرداخت‌ها انجام می‌گیرد، این امکان وجود دارد که مشکلات به واسطه سازوکار بازار حل‌و‌فصل شده باشند. بندرت پیش می‌آید که دولت‌ها از منظر فراست در تجارت عملکرد درخشانی داشته باشند. از این‌رو، غیر از اطمینان از تداوم زنجیره تأمین در شرایط اضطراری باید در برابر اعطای یارانه ایستادگی کرد.
تیم ترامپ در این مورد در مسیر درست قرار دارد و برای نمونه، جهت تشویق تراشه‌سازان آمریکایی قصد دارد به‌جای یارانه تعرفه وضع کند. این اقدام هزینه‌های فدرال را کاهش و هم‌زمان درآمد دولت را افزایش می‌دهد، اهداف مربوط به امنیت ملی را محقق کرده و صنعتی داخلی را نیز که در شرایط اضطراری بسیار حائز اهمیت است، توسعه می‌دهد.
دیدگاه ارائه‌شده در این مقاله نقطه نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکس‌کننده دیدگاه اپک تایمز نیست.
آندرس کور دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد علوم سیاسی از دانشگاه ییل (۲۰۰۱) و مدرک دکترای دولتی از دانشگاه هاروارد (۲۰۰۸) است.
