Search
Asset 2

دیدگاه؛ چرا هیچ‌کس نگران افزایش پنج‌برابری نرخ اتهامات مرتبط با تروریسم در کانادا نیست؟

مشکل نگرانی خودرو جای خود را به مصیبت بسیار خطرناک‌تری داده که به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است: بازداشت‌های مرتبط با تروریسم در کانادا.
یادبود قربانیان حمله مرگبار با خودرو در تورنتو، انتاریو؛ یادبود قربانیان. ۲۴ آوریل ۲۰۱۸. (GEOFF ROBINS/AFP via Getty Images)

نویسنده: فیل گورسکی

یادتان می‌آید که سرقت خودرو همه‌گیر شده بود؟ پی‌در‌پی در اخبار می‌گفتند که سرقت خودرو در کانادا سر به فلک کشیده است: در سال ۲۰۲۲، انتاریو و کبک با افزایش دوبرابری و آلبرتا و منطقه آتلانتیک به‌ترتیب با یک‌سوم و یک‌پنجم افزایش مواجه شدند. مردم به دنبال خرید قفل‌های جدید رفتند و بعضی‌ها در ورودی خانه‌شان ستون‌های بتنی یا حفاظ‌های فولادی جمع‌شونده نصب کردند!

مصیبت نگران‌کننده‌ای بود که به‌طور گسترده تحت پوشش رسانه‌ها قرار گرفت، اما اکنون جای خود را به مشکلی بسیار خطرناک‌تر داده که به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است: بازداشت‌های مرتبط با تروریسم در کانادا.

براساس گزارش پلیس سواره‌نظام سلطنتی کانادا به دیوید مک‌گینتی، وزیر سابق امنیت عمومی، که در دسامبر گذشته در زمان نخست‌وزیری ترودو ارائه شد، اتهامات مرتبط با تروریسم در سال ۲۰۲۴ بالغ بر ۴۸۸ درصد افزایش یافته که یعنی نسبت به سال قبل پنج‌برابر شده است!

به گزارش پلیس سواره‌نظام سلطنتی کانادا، افراط‌گرایی خشونت‌آمیز (که مترادف تروریسم است) همچنان «یکی از تهدیدات برجسته امنیت ملی» به شمار می‌رود و پلیس تنها در سال ۲۰۲۴ شش طرح تروریستی را خنثی کرده است.

وقتی این گزارش را مطالعه کردم، به یاد سال ۲۰۱۳ افتادم که در سرویس اطلاعات امنیت کانادا خدمت می‌کردم. آژانس‌های اطلاعاتی کانادا در تابستان آن سال دو طرح حمله را خنثی کردند (طرح حمله در روز کانادا در شهر ویکتوریا و طرح حمله به راه‌آهن). و تصور می‌کردم آن سال، سال بی‌نظیری بود!

فکر می‌کنید این طرح‌ها به چه چیزی مرتبط بودند؟ با گروه تروریستی داعش که بسیاری از کانادایی‌ها (به اشتباه) تصور کنند به زباله‌دانِ تاریخ پیوسته است. شاید ماجرای پدر و پسری را که در ریچموند هیل تورنتو بازداشت شدند شنیده باشید. آن‌ها قصد داشتند به نام داعش دست به حمله تروریستی بزنند. دو نوجوان اهل اتاوا نیز قصد داشتند در تجمع حامیان اسرائیل در محوطه اطراف مجلس بمب‌گذاری کنند که آن‌دو نیز با داعش در ارتباط بودند. از زمان بازداشت این افراد تاکنون گزارش دیگری منتشر نشده است. (البته، من از تحقیق و محاکمه محرمانه حمایت می‌کنم، اما آیا نباید جزئیات بیشتری منتشر می‌شد؟) سپس ماجرای دانشجوی پاکستانی مقیم کانادا پیش آمد که در حین عبور از مرز کبک و ورمانت بازداشت شد. او قصد داشت به نیویورک برود تا به یک مرکز یهودی حمله کند. گفتنی است که او نیز با داعش در ارتباط بود.

خشم مردم کجاست؟ چرا هیچ‌کس برای کشف و خنثی‌سازی نقشه‌های تروریستی از تخصیص منابع بیشتر به سازمان امنیت کانادا و پلیس سواره‌نظام سلطنتی نمی‌گوید؟ چه اتفاقی باید رخ دهد تا مقامات پایتخت‌نشین به خود بیایند؟ حتماً باید یک حمله موفق رخ دهد؟

دوست دارم تصور کنم که این مسائل به شکل جدی دنبال می‌شوند، اما روند امور در یک دهه گذشته خلافِ این را نشان می‌دهد. بعد از بازنشستگی من از سازمان امنیت کانادا در مه ۲۰۱۵، که شش ماه بعد از قتل داعش‌گونه دو سرباز کانادایی در اتاوا و سن-ژان-سور-ریشولیو رخ داد، جهادی‌ها به جدی‌ترین تهدید برای کانادا تبدیل شدند. در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ نیز شاهد وقوع چند حمله دیگر در ادمونتون، استرتروی و اسکاربرو بودیم که به دست تروریست‌های حامی داعش انجام گرفتند. روند امور کاملاً واضح بود.

اما دولت تصمیم گرفت که دیگر باید از این مسائل عبور کند. مسائل مهم‌تری وجود داشت که باید به آن‌ها رسیدگی می‌کرد: جناح راست تندرو و «اینسل‌های خشونت‌طلب» (اما نه آن‌هایی که در سال ۲۰۲۲ به پروژه خط لوله گاز ساحلی بریتیش کلمبیا حمله کردند). صحبت کردن درباره جهادگرایی دیگر باب میل کسی نبود و «نژادپرستانه» تلقی می‌شد.

تحلیلگران معتبر تروریسم در سطح جهانی تنها به یک نتیجه قطعی می‌رسند: ربع قرن از حادثه ۱۱ سپتامبر می‌گذرد و خشونت جهادی همچنان خطرناک‌ترین و مهلک‌ترین شکل تروریسم در سطح جهان است. چندین مطالعه معتبر و منبع باز از جمله شاخص تروریسم جهانی که بسیار موثق است، از سال‌ها قبل به این واقعیت اشاره کرده‌اند. نمی‌توان سایر تهدیدات تروریستی را نادیده گرفت، اما نمی‌شود حقیقتِ آشکار و بزرگِ تهدید جهادی را نیز کتمان کرد.

این‌که گزارش پلیس سواره‌نظام سلطنتی کانادا درست بعد از انتخابات انتشار یافته است، از دید من تعجب‌آور نیست؛ به‌ویژه بعد از انتخاباتی که امنیت ملی در آن کمترین اهمیت را داشته است. با این‌حال، این مسئله آزارم می‌دهد. آیا دولت لیبرال سابق به دنبال کتمان این مسئله بود؟ آیا دولت لیبرال جدید و گری آنانداسانگاری، وزیر امنیت عمومی کنونی، این مسئله را جدی می‌گیرند و تضمین می‌کنند که منابع به شکل مناسب توزیع شوند؟ تا طرح جهادی بعدی (که با توجه به جنگ ادامه‌دارِ غزه محتمل‌تر شده است) چه‌قدر زمان داریم؟

گوش به زنگ باشید… اما فکرتان را درگیرِ آن نکنید.

دیدگاه ارائه‌شده در این مقاله نقطه نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکس‌کننده دیدگاه اپک تایمز نیست.

درباره نویسنده: فیل گورسکی ۳۲ سال در سازمان‌های اطلاعاتی کانادا خدمت کرده و کارشناس تروریسم است. او شش کتاب در زمینه تروریسم تألیف کرده است.

اخبار بیشتر

عضویت در خبرنامه اپک تایمز فارسی