Search
Asset 2

آیا تصور می کنید بدن زیبایی ندارید؟

iStock_000054080632_Large-676x450
(esolla/iStock)

اختلال بد شکلی بدنی، نوعی اختلال است که در آن فرد تصور می کند که  اختلالی در کل ظاهر و یا قسمتی از بدنش وجود دارد. در این مواقع، فرد از نواقص تصوری و خیالی خودش مرتب شکایت می کند مثلا می گوید قدش خیلی کوتاه است، صورتش چین و چروک زیادی دارد یا موهایش زیاد می ریزد و…. شکایت وی تناسبی با هر نوع ناهنجاری جسمی عینی و خفیف در او ندارد. زمانی که فرد صرفا یک ناهنجاری جسمی خفیف دارد، نگرانی فرد بیش از حد معمول است.

هاردی، در تحقیقات خود  نشان داد که این افراد جذابیت صورت دیگران را بیش از اندازه واقعی و جذابیت صورت خود را کمتر از اندازه واقعی تخمین می زنند و مشغولیت فکری زیادی با زیبایی دارند. تحقیقات جرم نیز نشان داد که این افراد به جزئیات جسم شان توجهی بیش از کل بدنشان نشان می دهند. افرادی که دچار ضایعات نخاعی، اختلالات مادرزادی، و یا سوختگی های پوستی هستند، بیشتر مستعد ابتلا به اختلال بدنی هستند.

این افراد احتمالا از عزت نفس و خود پنداره مثبتی برخوردار نیستند. زیرا پذیرش ظاهر جسمانی فرد در فرایند رشد یکی از اجزای مهم عزت نفس است. افزایش عزت نفس مستلزم بهبود یک یا چند زمینه از حیطه های رفتاری, شناختی , عاطفی و بیولوژیکی در افراد است. ما نمی توانیم مستقیماً در عزت نفس افزایش بوجود آوریم ولی می توانیم به طور غیر مستقیم از طریق ایجاد تغییر در یک یا چند زمینه از متغیر های رفتار, شناخت, عاطفه و  بیولوژیکی, بر آن تاثیر بگذاریم. کاهش استرس، افزایش بهبود رفتار با خود و تقویت شخصیت و اهمیت دادن به خود در این امر تاثیر مثبتی دارد. از طرفی دیگر روش برخورد ما با مسائل حاصل عقاید درونی و نظام ارزیابی ماست. برخوردی که بیانگر اهمیتی است که به خود می دهید, اعتقادی است حاکی از اینکه اهمیت دادن به خود باید در طول آنچه از زندگی تان باقی است به عنوان یک اصل اساسی در نظر گرفته شود؛ با این مزیت که زندگیتان با آسودگی بیشتری پیش می رود. با گذشت روزها تنها به زندگی خود ادامه نمی دهید بلکه روز به روز رشد پیدا می کنید.

راجرز عزت نفس را ارزیابی مداوم شخص از ارزشمندی خود و یا نوعی قضاوت نسبت به ارزشمندی وجودی خود تعریف کرده است. بر طبق نظر راجرز عزت نفس در اثر توجه مثبت دیگران به وجود می آید. کوپر اسمیت عزت نفس را یک ارزش یابی فردی می داند که معمولاً با توجه به خویشتن حفظ می شود. وی ۴ عامل اسنادی را برای عزت نفس بیان می کند: میزان احترام، پذیرش و علاقه مندی که یک فرد دریافت می کند، تجارت موفقیت هایمان در زندگی، ارزش ها و انتظاراتی که بر مبنای آن تجارب را مورد تفسیر قرار می دهیم  و نحوه ی پاسخ فرد به از دست دادن ارزش.

همچنان که تصویر بدنی رشد می کند، ابعاد و حدود بدن ( حتی فضاهای که توسط بدن اشغال شده ) مهم تلقی می شوند و هر چیزی که باعث بسط کارکرد عملی و موثر بدن شود می تواند جزئی از بدن به حساب آید. پوشاک آنقدر با بدن نزدیکی پیدا می کند که با آن یکی می شود به همین طریق اسباب بازی ها، ابزار و دارایی ها فرد به عنوان اجزای بدن به خدمت او در آمده و به او کمک می کنند تا خود پنداره خود را بسط دهد. بعد ها، موقعیت و ثروت نیز همین عملکرد را پیدا می کنند. زمانی که فرد برای بدنش ارزش قائل شده و در حمایت و حفاظت از آن عمل می کند تصویر بدنی پایه و اساس هم حسی و تطابق با دیگران شده و هر فرد برای بدن ها و دارای ها ی دیگران نیز ارزش قائل می شود. تصویر بدنی، ظاهر فرد و خود پنداره مثبت به هم مرتبط اند. افرادی که بدنشان را پذیرفته اند احتمالاً از عزت نفس بالاتری نسبت به افرادی که احساس خوبی نسبت به بدنشان ندارند برخوردارند. بنابراین مفهوم تصویر بدنی مهمترین اصل نظریه ی (( خود )) می باشد و رابطه بین این دو، لزوم توسعه و مراقبتهای درمانی را نشان می دهد.

* دکترمعصومه خسروی دارای دکترای تخصصی در روانشناسی تربیتی، استادیار دانشگاه، با ۱۵ سال سابقه تدریس، تحقیق، تالیف و مشاوره در زمینه‌‌‌‌‏های تربیتی و آموزشی

اخبار بیشتر

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

عضویت در خبرنامه اپک تایمز فارسی