اصطلاح چینی “بالا کشیدن نهال برای کمک به رشد آن” (拔苗助長)

این اصطلاح برگرفته از مقاله‌‏ای به نام ” گونگ سان چو شانگ” نوشته‌‏ی مِنسیوس[۱] ، یکی از بزرگترین فلاسفه‌‏ی سده‌‏ی چهارم پیش از میلاد در تاریخ چین، است.

در این مقاله منسیوس از کشاورزی کم‌‏صبر گفته‌‏است که زمانی در استان سانگ در دوران ایالت‌‏های متخاصم (۴۷۶-۲۲۱ پیش از میلاد) زندگی می‌‏کرد.

این کشاورز دوست‌‏داشت نهال‌‏هایش سریع‌‏تر رشد‌‏کند. او در طول هفته مراقب نهال‌‌‏هایش بود و انتظار رشد سریع آن‌‌‏ها را می‌‌‏کشید؛ و وقتی می‌‌‏دید انتظارش بی‌‌‏فایده است و نهال‌‌‏هایش رشد چندانی نمی‌‌‏کنند بسیار مأیوس‌‌‏شد. کشاورز متحیر بود و دنبال راهی بود تا زودتر به نتیجه برسد.

سرانجام روزی با خود فکر‌‌‏کرد تا برای رشد سریع‌‌‏تر نهال‌‌‏هایش کمی آن‌‌‏ها را بکشد. کشاورز از این ایده‌‌‏اش بسیار هجان‌‌‏زده بود و صبح زود رفت تا فکرش را عملی کند. او شروع به کشیدن یکی یکی نهال‎ها کرد و تمام روز به این کار ادامه‌‌‏داد. کشاورز وقتی دید که کمک او باعث بلندتر شدن نهال‌‌‏هایش شده‌‌‏است، بسیار شادمان شد.

هنگامی که غروب به خانه‌‌‏اش برگشت به همسر و پسرش گفت: ” امروز خیلی خسته شدم اما ارزشش را داشت. امروز به همه‌‌‏ی نهال ها کمک‌‌‏کردم تا زودتر رشد کنند. ” پسرش با شنیدن این حرف متعجب شد و فوراً به مزرعه رفت تا خود ببیند. او همه‌‌‏ی نهال ها را پژمرده و پلاسیده یافت.

منسیوس از این داستان برای نشان‌‌‏دادن این موضوع استفاده‌‌‏ کرده‌‌‏ که انسان نه با تلاش‌‌‏های عجولانه، بلکه در دراز مدت و مرحله به مرحله پله‌‌‏های ترقی را می‌‌‏پیماید.

امروزه این اصطلاح در مورد افراد کم‌‌‏طاقتی که برای رسیدن هرچه سریع‌‌‏تر به موفقیت، شرایط لازم برای رسیدن به هدف را از دست می‌‌‏دهند و یا آن‌‌‏را نابود می‌‌‏کنند، بکار‌‌‏می‌‌‏رود. گاهی هم در شرایطی که شخص می‌‌‏خواهد یک‌‌‏شبه ره صدساله را طی کند، استفاده می‌‌‏شود.