تازه‌‌‏ترین جنگ مافیای چین: اهدای خون

باندهای مسلح به چاقو در خارج‌‌‏از بیمارستان‌‌‏های چین برای دستیابی به منابع با‌‌‏ارزش خون با یک‌‌‏دیگر درگیر می‌‌‏شوند.

به دلیل آن‌‌‏که میزان اهدای خون در چین به‌‌‏علت عدم اعتماد به‌‌‏شدت پایین آمده است، قانونی در چین برای انتقال خون وضع شده است. بر‌‌‏طبق این قانون اگر بیماری بتواند با ارائه گواهی نشان دهد که آن‌‌‏ها دوستان و خانواده‌‌‏شان را تشویق به اهدای خون کرده‌‌‏اند، اجازه دارند خون دریافت کنند. اما همیشه متقاعد کردن اعضای خانواده ودوستان به اهدای خون آسان نیست.

و در این زمان است که این باندها پا به میدان می‌‌‏گذارند.

این باندها این‌‌‏گونه عمل می‌‌‏کنند: به‌‌‏صورت آن‌‌‏لاین، برای اهدای خون در‌‌‏مقابل پرداخت پول تبلیغ می‌‌‏کنند. سپس افراد مشتاق به این کار در جامعه را با فراهم آوردن اطلاعات شخصی بیماران برای ارائه گواهی و جا زدن آن‌‌‏ها به‌‌‏عنوان دوست و خانواده به بیمارستان هدایت می‌‌‏کنند. این افراد پول خود را دریافت می‌‌‏کنند و سپس این باند گواهی را به بیماران نیازمند به خون می‌‌‏فروشند.

این تجارت بسیار پرسود باعث ظهور این باندها شده است به‌‌‏طوری‌‌‏که هر کدام از آن‌‌‏ها قلمرویی را در‌‌‏کنترل خود دارند و معمولاً در‌‌‏اطراف بیمارستان‌‌‏ها‌‌‏ یا مناطقی که با اهدای خون و گواهی‌‌‏های اهدای خون سروکار دارند، می‌‌‏چرخند.

یک تجارت سودآور

در مصاحبه‌‌‏ای که گزارش‌‌‏گر خبر شبانگاهی Qilo با «شیائو سو»، عضو یکی‌‌‏از این باندها انجام داده است، او تخمین زده که حدود ۴۰‌‌‏هزار دلار در سال از این طریق پول درمی‌‌‏آورد که در مقایسه با دستمزد ۱۲۰۰ دلاری یک کارگر چینی، درآمدی شاهانه است؛ اما به‌‌‏گفته او دستمزدش در مقایسه با درآمد ۱۵۴هزار دلاری سالانه «ژو»، رئیس باندش، ناچیز است.

باند ژو، ثروت خود را با سوء‌‌‏استفاده از قانون اهدای خون در چین کسب کرده‌‌‏اند.

چون بیمارستان‌‌‏های چین همیشه با کمبود خون مواجه هستند و به‌‌‏دلیل آن‌‌‏که نمی‌‌‏توانند به‌‌‏آسانی رابطه واقعی اهدا‌‌‏کننده و بیمار را بررسی و تأیید کنند، بازارهای سیاهی که سندیکاهای قاچاق خون آن‌‌‏ها را هدایت می‌‌‏کنند، رشد کرده‌‌‏اند.

بیمارستان دانشگاه سوچو، سیاستی دارد که ناخواسته به بازار سیاه آقای ژو و دو باند دیگر کمک می‌‌‏کند؛ این بیمارستان تنها از بانک خون خود برای بیماران نیازمند به درمان‌‌‏های اضطراری استفاده می‌‌‏کند و برای بیمارانی که زندگیشان در‌‌‏خطر نیست اما به خون نیاز دارند نیز از طرح اهدای خون متقابل استفاده می‌‌‏کند.

تبلیغات آنلاین

به‌‌‏گزارش خبر شبانگاهی Qilu، سندیکاهای قاچاق خون از‌‌‏طریق رسانه‌‌‏های اجتماعی و یا درخواست مستقیم، فعالیت می‌‌‏کنند.

درگیری‌‌‏های باندهای قاچاق خون با یکدیگر محدود به استان ساحلی «جیانگ سو» نمی‌‌‏شود. پرتال خبری چینی NetEase، در سال ۲۰۱۳، از دستگیری چهار نفر از اعضای باندهای قاچاق خون در زمان درگیری دو گروه رقیب در خارج‌‌‏از بیمارستان «جیشوتان» در پکن خبر داد.

«شائو سو» به Qilu گفت که او به‌‌‏تازگی مردی را به مرکز اهدای خون صلیب سرخ «سوژو» معرفی کرده است. دکتر این مرکز هیچ اقدامی در‌‌‏جهت تأیید رابطه این مرد با بیماری که گواهی ارائه داده بود، نکرد.

بازار سیاه

به‌‌‏گزارش مجله معتبر اقتصادی Caixin، وزارت بهداشت رژیم چین در تلاش برای جلوگیری‌‌‏از تجارت سیاه خون، مقدار خون اهدایی متقابل هر بیمارستان را محدود کرده است و درطی آن مقامات محلی شهر «ووهان» اهدای خون متقابل را ممنوع اعلام کردند.

با این وجود، به‌‌‏نظر نمی‌‌‏رسد بازار سیاه اهدای خون در آینده‌‌‏ای نزدیک برچیده شود؛ زیرا شهروندان چینی به‌‌‏خاطر برخی از رسوایی‌‌‏های دهه‌‌‏های اخیر، علاقه‌‌‏ای به اهدای خون ندارند.

در دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی، مقامات بهداشت رژیم چین، کشاورزان را تشویق به فروش خون و پلاسمای خود به بیمارستان‌‌‏ها یا بانک‌‌‏های خون می‌‌‏کردند؛ اما با‌‌‏توجه به شیوه غیر‌‌‏بهداشتی اجرای روند خون‌‌‏گیری، صدها هزار نفر مبتلا به ویروس HIV شدند. به‌‌‏گزارش وب‌‌‏سایت حقوق بشری Canyu.org، تنها در استان «هنان» ۵۰۰ هزار تا ۷۰۰هزار نفر به این ویروس مبتلا شدند.

رسوایی «گائو می‌‌‏می» در سال ۲۰۱۱ نیز جامعه صلیب سرخ چین را که در تلاش برای جمع‌‌‏آوری خون بود، تحت‌‌‏تأثیر قرار داد. گائو، جوانی که ادعا کرده بود از رؤسای صلیب سرخ است، تصاویری از زندگی تجملاتی و افراطی خود را در حساب کاربری خود در یکی‌‌‏از شبکه‌‌‏های اجتماعی به اشتراک گذاشته بود. این رسوایی باعث بی‌‌‏اعتمادی چینی‌‌‏ها به صلیب سرخ و عدم حمایت آن‌‌‏ها  از طرح‌‌‏ها و ابتکارات این سازمان شد.