جهان مملو از اسراری است که دانش کنونی ما را به چالش می‌کشد. اپک تایمز در بخش ماوراء دانش، داستانهایی از پدیده‌های خارق‌العاده را گرد آورده است تا به تصورات ما بال و پر دهد و راه را برای مسائل ممکنی که قبلاً انکار می‌شدند باز کند. آیا آنها واقعی هستند؟ تصمیم با خودتان است.
در سال ۱۹۷۲ یکی از کارگران نیروگاه سوخت هسته‌ای فرانسه، در جریان تجزیه و تحلیل یک قطعه اورانیوم استخراج شده از معادن آفریقا متوجه مورد مشکوکی شد. موضوعی که برای مدت‌ها متخصصان کمیسیون انرژی اتمی فرانسه را مبهوت کرد. مانند همه‌ی اورانیوم‌های طبیعی این قطعه نیز شامل سه ایزوتوپ با جرم‌های اتمی متفاوتی بود: اورانیوم ۲۳۸ که فراونترین نوع است، اورانیوم ۲۳۴ که نادرترین نوع است و اورانیوم ۲۳۵.
در روی زمین و حتی در سطح کره‌ی ماه و شهاب سنگ‌ها،اورانیوم ۲۳۵ فقط ۰.۷۲۰ درصد از کل اورانیوم طبیعی را تشکیل می‌دهد. اما اورانیوم ۲۳۵ در نمونه استخراج شده از معدن اوکلو در گابن، ۰.۷۱۷ درصد کل نمونه را تشکیل می‌داد. این تفاوت غیر عادی باعث تعجب محققان فرانسوی شد. محققان طی بررسی‌های بیشتر دریافتند که حدود ۲۰۰ کیلوگرم از این اورانیوم در زمان‌های بسیار دور استخراج شده است. با این مقدار اورانیوم می‌توان بیش از ۶ بمب هسته‌ای تولید کرد. به زودی دانشمندان و محققان زیادی از سراسر جهان برای بررسی در معدن اوکلو جمع شدند.
آنچه که دانشمندان در اوکلو کشف کردند همه را شگفت زده کرد. این معدن در واقع راکتور هسته‌ای زیرزمینی پیشرفته‌ای بسیار فراتر از دانش کنونی ما بود. محققان معتقدند که این راکتور هسته‌ای باستانی ۱.۸ میلیارد سال قدمت دارد و به مدت ۵۰۰ هزار سال فعال بوده است.در تحقیقات بیشتر در این منطقه آثاری از محصولات شکافت و ضایعات هسته‌ای یافت شد.
محققان نتایج تحقیقات خود را در یک کنفرانس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اعلام کردند.
راکتورهای مدرن و امروزی ما از لحاظ طراحی و عملکرد به طور باورنکردنی با این راکتور هسته‌ای بزرگ غیرقابل مقایسه هستند. طول این راکتور هسته‌ای چندین کیلومتر بوده است.
نکته‌ی جالب توجه این‌است که تاثیر گرمایی این راکتور بزرگ تا ۴۰ متری اطراف آن محدود بوده و نکته‌ی عجیبتر اینکه پسماندهای رادیواکتیو از منطقه خارج نشده و در مخازنی در زمین نگهداری می‌شده است. همچنین واکنش‌های هسته‌ای به نحوی صورت گرفته که پلوتونیوم به منظور یک محصول جانبی تولید میشد.
محققان راکتور هسته‌ای در اوکلو را یک راکتور هسته‌ای طبیعی نام‌گذاری کردند؛ اما در واقع حقیقت بسیار فراتر از درک طبیعی انسان می‌رود. نظر این محققان این‌است که مواد معدنی در ۱.۸ میلیارد سال پیش خود به خود از طریق تشکیل یک واکنش زنجیره‌ای غنی شده است. آنها حتی آبی که در این فرایند به عنوان خنک کننده رآکتورها استفاده می‌شده را آب موجود در طبیعت می‌دانند.
«گلن سیبورگ»، رییس سابق کمیسیون انرژی اتمی آمریکا و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل برای فعالیت‌هایش در پیوند عناصر سنگین می‌گوید: «برای سوخت اورانیوم در یک واکنش، همه شرایط باید کاملا درست و دقیق باشند. به عنوان مثال آبی که در واکنش هسته‌ای استفاده می‌شود باید کاملا خالص باشد، حتی وجود میزان بسیار کم ناخالصی در آب باعث سمی شدن واکنش می‌شود، نکته مهم آن است که آب کاملاً خالص در طبیعت وجود ندارد.»
تعدادی از دانشمندان در مورد رآکتور اعجاب انگیز اوکلو اظهار نظر کرده‌اند که در هیچ زمانی از تاریخ زمین شناسی در منطقه‌ی اوکلو اورانیوم ۲۳۵ برای اینکه به طور طبیعی واکنشی صورت بگیرد وجود نداشته است. با توجه به زمان مورد نیاز برای تجزیه مواد رادیو اکتیو غنی شدن اورانیوم به صورت طبیعی امری غیرممکن و مرموز به نظر می‌رسد. دانشمندان همچنین اعلام کردند که اورانیوم ۲۳۵ بسیار بسیار غنی تر آن چیزی است که ممکن است در طبیعت شکل گرفته باشد.
اما واقعا در ۲ میلیارد سال قبل چه کسانی این راکتور عظیم و پیشرفته را بوجود آوردند؟ این سوالی است که تاکنون دانش محدود انسان‌ها قادر به پاسخگویی به آن نبوده است.
اپکتایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌شود.
