دکتر هاروی ریش گفت، آنتی‌بادی‌هایی که در اثر تزریق واکسن کووید۱۹ ساخته می‌شوند، با پیدایش سویه‌های جدید ویروسی، با سیستم ایمنی افراد تداخل پیدا می‌کنند.
مکانیسم عمل هر دو واکسن ساخته شده توسط شرکت‌های فایزر و مدرنا، که به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفته‌اند، ارسال RNA پیام‌رسان به درون سلول‌های عضلانی است، که در آن بخشی از اسپایک پروتئین ویروسِ عامل کووید۱۹ ساخته می‌شود. اسپایک پروتئین، ساخت آنتی‌بادی‌ها را تحریک می‌کند و باور بر این است که این آنتیبادیهای ساخته شده منجر به پیشگیری از ابتلا به ویروس SARS-CoV-2 (عاملِ بیماری کووید۱۹) می‌شوند و در صورتِ ابتلای فرد به بیماری نیز، با آن مبارزه می‌کنند.
اما این واکسن‌ها بر اساس اسپایک پروتئین‌هایی ساخته می‌شوند که به سویه اصلی ویروسی که در اوایل پاندمی شیوع یافته بود، تعلق دارند. از آن زمان، انواع جدیدتری از این ویروس، در سراسر جهان غالب شده‌اند که آخرینِ آنها، BA.۵ می‌باشد.
ریش، استاد اپیدمیولوژی مدرسه سلامت عمومیِ یِیل، در مصاحبه با اپک تایمز گفت: «واکسن‌ها فقط طیف باریکی از آنتیبادیهای ضد اسپایک پروتئین را بوجود می‌آورند». او افزود: «مشکل این قضیه این است که زمانی که اسپایک پروتئین با تغییر نوع ویروس تغییر می‌کند، توانایی سیستم ایمنی برای تولید آنتیبادیهای مرتبط با سویه‌های جدید تا حدی کاهش پیدا می‌کند که عملا در دوره‌های طولانی، کارایی خود را از دست می‌دهد».
این موضوع باعث می‌شود اتصال آنتی‌بادی‌هایی که در اثر تزریق واکسن‌ها بوجود آمده‌اند، آنقدر قوی نباشد که بتوانند اسپایک پروتئین‌ها را خنثی کنند.
ریش گفت: «این بدین معناست که آنتی‌بادی‌ها به جای آنکه خنثی کننده باشند، به آنتیبادیهای مداخله‌گر تبدیل می‌شوند». «به همین دلیل است که ما شاهد کارایی منفی ِ واکسن در طول زمان در طول ۴ تا ۶ تا ۸ ماه پس از تزریق آخرین دوز واکسن بوده‌ایم و یک فرد عملا پس از این مدت شاهد منفی بودن اثرات واکسن خواهد بود.»
کارایی بدتر در میانه تغییرات اسپایک پروتئین
برخی از مطالعات اخیر نشان داده‌اند که در افراد واکسینه شده، از جمله آن‌هایی که در کارآزماییِ بالینیِ واکسن فایزر بر روی کودکان کم سن و سال واکسن دریافت کرده‌اند، پس از مدتی احتمال ابتلا به کووید۱۹ افزایش پیدا می‌کند (pdf) برخی از داده‌های جهانِ واقعی نیز نشان دهنده میزان بالاترِ عفونت در افراد واکسینه شده هستند.
یک پژوهش دیگر نشان می‌دهد که پس از دریافت واکسن، هنوز هم در برابر بیماری محافظت وجود دارد اما مقدار آن به طور قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند. مطالعه اخیر تماما به سویه امیکرون و زیرسویه‌های آن مربوط است که در اواخر سال ۲۰۲۱ غالب شد. ریش گفت، تغییرات نسبتا اندکی در اسپایک پروتئین سویه‌های گسترش یافته اولیه اتفاق افتاد که این بدین معناست که واکسن‌ها هنوز هم نسبتا مفید بودند. اما امیکرون با بیش از ۵۰ تغییر در اسپایک پروتئین آغاز شد و زیرسویه‌های آن نظیر BA.۵ با تغییرات بیشتری نیز همراه بوده‌اند. او به داده‌های ارائه شده توسط مقامات بهداشتی بریتانیا در ماه مارس اشاره کرد (pdf). مقامات رسمی پس از این تاریخ، ارائه داده‌ها را متوقف کرده و همه را متحیر کردند چرا که این نشان می‌داد در افرادی که تحت واکسیناسیون اولیه قرار گرفته و دوز یادآور نیز دریافت کرده‌اند، میزان عفونت علامت‌دار سه برابر افراد واکسینه نشده است.
ریش گفت: «دوز دوم واکسن‌های mRNA دار، احتمالا برای اکثر افراد، ۱۰ تا ۱۲ هفته در برابر عفونت علامت‌دار محافظت به وجود می‌آورد. پس از یادآور اول یا همان دوز سوم، این محافظت به ۶ تا ۸ هفته کاهش پیدا می‌کند. پس از دوز یادآور دوم یا همان دوز چهارم، حفاظت احتمالا فقط ۴ هفته است چرا که بعد از این دوره، کارایی واکسن کاهش پیدا کرده و شروع به منفی شدن می‌کند.»
مطالب دیگر:
شی‌جین‌پینگ، بایدن را بر سر مسئله تایوان تهدید کرد: «بازی با آتش شما را به آتش خواهد کشید»
