تصور کنید یک حزب سیاسی در ایالات متحده، سیستمی از کنترل را بر هالیوود درنظر بگیرد که بر اساس آن نمایاندن هرگونه تصویر منفی از آن حزب و نیروهای نظامیاش ممنوع اعلام شود، همچنین تصور کنید که این سیستم ممنوعیتی، شامل تصاویر مثبتی از باورهای انسانی و یا هرگونه تصویر مرتبط به ماوراءالطبیعه شود و نیز هر فیلمی که در آن صحنههایی از تخطی افراد از این قانون باشد نیز ممنوع اعلام شود.
درواقع اکنون در هالیوود چنین شرایطی حکمفرما است، اما نه از سوی احزاب سیاسی ایالات متحده، بلکه هالیوود فیلمهای خود را برای راضی نگهداشتن حزب کمونیست چین و به امید به دست آوردن بازار این کشور سانسور میکند.
حالا شرکتهای چینی به خریداری مشاغل مهم و کلیدی در صنعت فیلمسازی آمریکا روی آوردهاند و در عین حال بسیاری از فیلمسازان آمریکایی درصدد شریک شدن با شرکتهای چینی و همکاری مستقیم با ادارات حزب کمونیست چین که فیلمهایشان را سانسور و اصلاح میکنند، هستند. حزب کمونیست چین اکنون به کنترل بر هرآنچه هالیوود میتواند تولید کند و یا نمیتواند، دست یافته است.
منافع حکومتی رهبران چین از تاثیرگذاری بر هالیوود به مراتب فراتر از سانسور و سود میرود. آنها جنگی فرهنگی را آغاز کردهاند که قربانیانش را مخاطبان این فیلمها و آزادی خلاقیت سینماگران آمریکایی تشکیل میدهند.
هالیوود کارخانه رویاهای امریکا است و بیشتر از هر شکل فرهنگی دیگر، تخیلات آمریکاییها را شکل میدهد. رسانهای که به زعم بسیاری از آمریکاییها به نوعی شخصیت ملی این کشور را در خود دارد. اما حالا رژیم چین بهطور مستقیم در حال نفوذ و مداخله در داستانهای هالیوود و مردم آمریکا است.
بر اساس گزارشی که در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۵، از کمیسیون بررسی اقتصاد و امنیت ایالات متحده و چین منتشر شد، «چین فیلم را به مثابه مؤلفهای برای کنترل اجتماع میبیند و هنگامی که پای سیاستهایش در مورد کنترل محتوای فیلم به میان میآید، نگرانیهای حزب کمونیست چین بالاتر از همه سودها و منافع دیگر قرار میگیرد.»
بهترین هنرها ما را به پرسش و تفکر وا میدارد. ما را به تعمق در انتخابهای جدید ترغیب میکنند و کمونیستها این را نمیخواهند.»
«رونالد جی ریچلاک»، استاد حقوق دانشکده حقوق میسیسیپی
این موضع به وضوح در برخی از فیلمهای که سانسور شدهاند و یا به دلیل سیستم کنترل رژیم چین مسدود شدهاند، دیده میشود.
برای مثال فیلم «کاپیتان فیلیپس» محصول سال ۲۰۱۳، با بازی «تام هنکس» در نقش کاپیتان کشتی باری آمریکاییای که توسط گروهی از تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده، از دست دزدان دریایی سومالی نجات مییابد؛ طبق گزارش کمیسیون بررسی اقتصاد و امنیت، رژیم چین این فیلم را به سبب نشان دادن نقش مثبتی از ایالات متحده و ارتش آن، مسدود کرد.
در فیلم «مأموریت غیرممکن ۳» محصول ۲۰۰۶، با بازی «تام کروز» هم تصاویری از لباسهای آویزان بر طناب رخت در شانگهای چین نشان داده میشود که چین این صحنه از فیلم را حذف میکند. بنابر گزارش، با وجود این که در واقعیت هم بسیاری از مردم شانگهای ماشین لباسشویی و یا خشک کن ندارند، به خاطر این که این صحنه شامل تصویر مثبتی از چین نبود، حذف شد.
«اَمَر منظور»، نویسنده کتاب «هنر جنگ صنعتی»، نوشته است: «استفاده حزب کمونیست چین از فیلم شبیه شیوهای که یک شرکت برند خود را ترویج میکند، در حالی به رقیب اصلی خود حمله میکند، برداشت میشود.»
حزب کمونیست چین «برند« شناخته شده در دنیا به عنوان الگوی موارد نقض حقوق بشر، سانسور، محصولات نامرغوب، جاسوسی و حاکمیت استبدادی است، اما از طریق سانسور فیلم، در صدد تحریف برداشتهای بینالمللی به نفع خود است.
این حزب هالیوود را نه تنها به نشان دادن چهرهای مثبت از چین بهجای چهرهای منفی مجبور میکند، بلکه همچنین در برخی موارد سازندههای فیلمهای هالیوود را از ارائه تصویری مثبت از ایالات متحده، رقیب اصلی رژیم چین، نیز منع میکند.
به گفته «رونالد جی ریچلاک»، استاد حقوق دانشکده حقوق میسیسیپی، رژیمهای مقتدر از اوایل قرن بیستم از فیلمها برای منافع سیاسی خود بهره میبردهاند.
ریچلاک میگوید: «این گونه هنر-صنعتها فوقالعاده تأثیرگذارند. به عقب برگردید که چگونه اتحاد جماهیر شوروی سینما و باله را کنترل میکرد. نازیها هم همین کار را میکردند.»
ریچلاک به خوبی دراین موضوع تبحر دارد. او کتاب «فریب» را با همکاری سپهبد «ین میهای پاسپا»، از عالیترین مقامات اطلاعاتی بلوک شوروی که به غرب پناهنده شد، نوشت و در آن به جزئیات تاکتیکهای مورد استفاده رژیمهای کمونیستی که در آن دروغهایی میساختند و دیدگاهها را به نفع خودشان تغییر میدادند، پرداخت.
ریچلاک گفت: «بهترین هنرها ما را به پرسش و تفکر وا میدارد. ما را به تعمق در انتخابهای جدید ترغیب میکنند و کمونیستها این را نمیخواهند.»
«هنرمندان شاید در مورد قدرت هنر گفتوگو کنند، اما اقتدارگرایان واقعا قدرت هنر را درک کردهاند، چرا که آنها از آن سوء استفاده میکنند.»
به هرشکل دربهای هالیوود برای سانسورهای رژیم چین همچنان باز بوده، چراکه معتقد است فرصتی طلایی در بازار چین وجود دارد.