شواهدی از برداشت اعضای بدن انسان‌های زنده در چین

آمار رسمی می‌گوید در چین، تعداد عمل‌های پیوند عضو از سال ۱۹۹۹ به شکلی غیرطبیعی افزایش داشته است و تعداد مراکز پیوند عضو نیز رشد عجیبی داشته است. یعنی بیمارستان‌های چین از آن تاریخ دارای منبع بی‌انتهایی از عضو پیوندی بوده‌اند.

دولت چین به استفاده از اعضای بدن اعدامی‌ها اقرار کرده است، اما با رجوع به آمار عفو بین‌الملل در خصوص تعداد اعدام‌ها، در می‌یابیم که تعداد عمل پیوند، ۲۶ برابر بیشتر از تعداد اعدام‌ها بوده است. تعداد عمل پیوند عضو با آمار اعدام به هیچ وجه جور در نمی‌آید. سهم اهدای داوطلبانه عضو و بیماران مرگ مغزی در بازار پیوند عضو چین کمتر از ۲ درصد است. منبع بزرگ برای تامین عضو پیوندی کجا و چه کسانی هستند؟

«از آنها آزمایش می‌گرفتند و بعد آنها مفقود می‌شدند، اتوبوس‌های پر از آدم، بندهای پرِ از زندانی که ناگهان خالی می‌شد! اینها از موضوع بسیار بسیار بزرگتری حکایت می‌کند» محقق، و نویسنده‌ای به نام «اتان گاتمن»، ضمن گفتن این اظهارات، نتیجه‌گیری می‌کند که بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶، در حدود ۴۰ تا ۶۵ هزار تمرین‌کننده فالون‌دافا قربانی تجارت سیاه اعضای بدن در چین شده‌اند. نتایج تحقیقات وی در مجله ویکلی استاندارد چاپ شده است.

به این شکل نتیجه‌گیری می‌شود که حزب کمونیست چین توسط بیمارستان‌ها، زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری اقدام به برداشتن اندام حیاتی بدن ده‌ها هزار انسان زنده کرده و از این طریق باعث قتل آنان شده است. مسلمانان اویغور، ساکنان تبت و زندانیان عقیدتی بخشی از قربانیان هستند. اما تحقیقات نشان می‌دهد که عمده قربانیان کسانی بوده‌‌‏اند که روش معنوی فالون‌گونگ (فالون دافا) را تمرین می‌کرده‌اند.

فالون‌گونگ که یکی از روش‌های مراقبه و تزکیه چینی است، از سال ۱۹۹۲ به دلیل فواید چشمگیر آن در بهبود سلامت روحی و جسمی مردم، در چین محبوبیت زیادی پیدا کرد. اما حزب کمونیست چین نگران شد که گسترش این روش معنوی باعث حذف باورها و ایده‌های کمونیستی از جامعه شود، بنابراین در سال ۱۹۹۹ راه آزار و سرکوب شدید آن را در پیش گرفت.

گزارش‌هایی که صحت تراژدی را تأیید می‌کند

در مارس ۲۰۱۴ دولت کانادا این ادعا را که اعضای بدن زندانیان عقیدتی فالون دافا بدون رضایت آن‌ها برداشته می‎شود، تأیید کرد. در دسامبر ۲۰۱۳ نیز پارلمان اروپا رأی به محکومیت برداشت اجباری اعضای بدن زندانیان رژیم چین به‎ویژه زندانیان عقیدتی فالون‌دافا (فالون گونگ) داد. از اتحادیه‌‌‌‏ی اروپا خواسته شد تا این موضوع را بررسی کند. در ژانویه ۲۰۱۵ کاخ سفید به دادخواستی در این زمینه که به امضای ۳۴ هزار نفر رسیده بود پاسح داد و طی این پاسخ متعهد شد که به موضع رسیدگی کند.

در گزارش وزارت امور خارجه‌ی آمریکا در ماه می ۲۰۱۲ به طور مستقیم به برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون‌گونگ و اویغورها اشاره شده است. «مانفرد نوآک» گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور شکنجه در گزارش دیگری، جداسازی اعضای بدن تعداد بسیار زیادی از تمرین‌کنندگان فالون‌گونگ را تایید می‌کند. «اسماء جهانگیر» فرستاده ویژه سازمان ملل در زمینه آزادی مذاهب در گزارش خود از ۲۵۰ منطقه یاد می‌کند که سرقت اعضای بدن در آن روی داده است. گزارش حقوق بشر وزارت امور خارجه ایالات‌ متحده در سال ۲۰۱۱، به طور خاص به موضوع سرقت اعضای بدن مسلمانان اویغور و تمرین کنندگان فالون‌گونگ اشاره می‌کند.

«شرارتی که این سیاره تا به حال به خود ندیده است». این تعبیری است که وکیل سرشناس کانادایی «دیوید ماتاس» از وقایع فوق دارد. این وکیل به همراه «دیوید کیلگور» دیگر حقوقدان کانادایی درباره این موضوع پژوهشی گسترده و دقیقی را انجام داده‌اند. نتیجه این تحقیقات گزارشی به نام «محصول خونین»(۱) شامل ۵۲ مدرک معتبر و در حدود ۱۴۰ صفحه است. این گزارش نشان می‌دهد حزب کمونیست از سال ۱۹۹۹، از طریق سرقت اعضای حیاتی بدن، تعداد بسیار زیاد و نامعلومی از تمرین‌کننده‌های فالون‌گونگ را به کام مرگ فرستاده است. در سال ۲۰۱۰ «دیوید ماتاس» به خاطر پژوهش‌های خود کاندیدای جایزه صلح نوبل شد. همچنین این دو وکیل، به خاطر این تحقیقات جایزه جامعه بین المللی حقوق بشر سوئیس را دریافت کرده‌اند.

چرا تمرین‌کنندگان فالون‌گونگ؟

برای مردم خارج از چین این سوال وجود دارد که موضوع فالون‌گونگ ( فالون دافا ) در داخل چین چیست، چرا ده‌ها میلیون چینی مشتاقانه به آن گرایش دارند و چرا از سوی حزب کمونیست مورد آزار و سرکوب شدید واقع شده است؟

سابقه سرکوب ادیان الهی، روش‌های معنوی و دگراندیشان در چین کمونیستی به زمان انقلاب فرهنگی دهه ۱۹۶۰ باز می‌گردد. میلیون‌ها تمرین‌کننده روش فالون‌گونگ، همانند اقلیت مسلمان، ساکنین تبت و مسیحیان چین، به خاطر باورهایشان با آزار و اذیت حزب کمونیست روبرو هستند. سال ۱۹۹۹ رهبر حزب کمونیست، «جیانگ زِمین» دستور داد که «آنها را از نظر مالی ورشکست کنید، خوش‌نامی‌شان را از بین ببرید و جسم شان را نابود کنید» از آن پس تا به امروز، هزاران نفر از آنان بازداشت شدند، به قتل رسیدند و یا بدون هیچ نشانی مفقود شده‌اند.

روش‌های تزکیه از دوران باستان در چین رواج داشته و تاکید آنها بر رشد جسمی و روحی از طریق تمرین‌های فیزیکی و آموزش‌های معنوی است. بررسی‌های علمی نشان داده است که تمرین فالون‌گونگ تاثیر چشمگیری روی بهبود سلامت جسمی و ارتقای روحی مردم داشته است. به همین دلیل در چین، حدود صد میلیون نفر به تمرین این روش روی آوردند. وقتی تعداد این افراد که از تعداد اعضای حزب کمونیست پیشی گرفت، این حزب فالون‌گونگ را رقیب خود دید. فالون‌گونگ یک مذهب نیست، اما در چین کمونیستی مردم را به سمت خداجویی و معنویت هدایت می‌کرد. آموزش‌های معنوی و سنتی فالون‌گونگ با تفکر کفرآمیز کمونیسم در تضاد بود. به همین دلیل کمونیست‌ها سرکوب و آزار ظالمانه و شدید مردمی که به آن گرایش داشتند را در پیش گرفتند. جداسازی اعضای بدن قسمتی از این آزار و سرکوب است.

افشاگری شاهدان عینی

نخستین شاهد همسر سابق یک جراح مغز و اعصاب در بیمارستان «سوجیاتون» واقع در شهر «شن‌یانگ» بود. این خانم که خود نیز از پرسنل بیمارستان بود گفت که همسرش، از سال ۲۰۰۳، حدود ۲ هزار قرنیه را از تمرین کنندگان فالون‌گونگ را خارج کرده است. هیچ‌کدام از قربانیان زنده نماندند، زیرا جراحانی دیگر، سایر اعضای بدن را خارج می‌کردند. این شاهد در گفتگو با اپُک‌تایمز گفت که انگیزه‌اش از افشای این حقایق، نجات جان هزاران نفری بود که هنوز در زندان مخفی پشت بیمارستان محبوس بودند. در ضمایم ۱۶ و ۱۸ «محصول خونین» گفتگوی کاملی با این شاهد آمده است. درست یک هفته بعد، پزشکی از ارتش چین ضمن تایید گفته‌های این شاهد مدعی شد که دست کم در ۳۶ اردوگاه کار اجباری در سراسر چین، چنین جنایاتی در حال وقوع است. وی گفت که شاهد بوده که در شب و تحت کنترل نیروهای امنیتی، جمع کثیری از تمرین کنندگان فالون‌گونگ توسط قطارهای حمل احشام انتقال داده می‌شدند.

واشنگتن پست، کمی پیش تر از ماجرای سوجیاتون، گزارشی در خصوص یک جراح چینی منتشر کرد و گفت که وی در جداسازی اعضای پیوندی زندانیان دست داشته است. «ادوارد مک میلان اسکات»، نایب رئیس پارلمان اروپا در سفری به چین، با شاهدی به نام کائودونگ دیدار کرد. وی می‌گوید: «او اردوگاه‌هایی را که اعضای بدن را در می‌آورند، می‌شناخت و جسد یکی از دوستانش را دیده بود که بخش‌هایی از آن شکافته شده بود».(۲) وی می‌گوید: «برایم کاملاً اثبات شده است که برداشت عضو از بدن زندانیان روی داده است، به ویژه در مورد افراد فالون‌گونگ»

در اوایل سال ۲۰۱۵ «جیانگ یان‎یانگ»، جراح ۸۰ ساله‎ی سابق ارتش چین در مصاحبه‎ای با تلویزیون کابلی هنگ‌کنگ اظهار داشت: «بیش‎تر موجودی کبد در چین از زندانیان اعدامی است. در آن زمان قانونی وجود نداشت؛ ما زندانی را اعدام می‎کردیم. رضایت خانواده‎ی زندانیان برای برداشت اعضای بدن آن‎ها اهمیتی نداشت؛ به‎محض این‎که زندانی اعدام می‎شد ما وارد عمل می‎شدیم»

از مارس ۲۰۱۰، از افرادی که برای ویزای ایالات متحده درخواست می‌دهند خواسته می‌شود که فرم DS-160 را پرکنند. از اوایل سال ۲۰۱۱ قسمتی از این فرم که درباره پیشینه متقاضی سؤال می‌کند اکنون شامل سوالی مربوط به فرداشت عضو است: «آیا تاکنون به طور مستقیم درگیر پیوند اجباری اعضا و یا بافت‌های بدن انسان بوده‌اید؟»

منبع بی‌کران عضو پیوندی در چین کجاست؟

بی‌بی‌سی به نقل از پروفسور ویگمور می‌گوید «در چین، سرعتِ یافتن عضو گاهی کمتر از یک هفته است و این نشان می‌دهد زندانیانی هستند که از پیش برای این کار گزینش شده‌اند». زمان انتظار در کشورهای دیگر چندین ماه یا حتی چند سال است. در چین دریایی از اعضای بدن در دسترس است. منابع این میزان بی انتها از عضو پیوندی چه کسانی هستند؟ سال ۱۹۹۹، حدوداً ۱۵۰ مرکز پیوند عضو در چین وجود داشت. شش تا هفت سال بعد، تعداد آنها به ۶۰۰ مرکز رسید. یعنی افزایش عجیب ۳۰۰ درصدی!

چندسال پیش، دولت چین به علت فشارهای بین المللی، استفاده از اعضای بدن اعدامی‌ها را پذیرفت، اما آمار می‌گوید تعداد عمل‌های پیوند بسیار بیشتر از اعدام‌ها است. اعدام‌ها بین ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵ حدود ۱۶۰۰ مورد در سال بوده است، در حالی که در همین مدت، ۴۱۵۰۰ عضو پیوندی به خارج از چین منتقل شده است. انجمن پزشکی پیوند عضو چین نیز از ۶۰ هزار عمل پیوند عضو بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ می‌گوید. سهم اهدای داوطلبانه عضو و بیماران مرگ مغزی نیز کمتر از ۲ درصد بوده است. این آمار غیر طبیعی مربوط به سال‌هایی است که آزار و شکنجه فالون‌گونگ آغاز شد و ادامه یافت، یعنی از سال ۱۹۹۹ تاکنون. منظور از محکوم به اعدام، فردی است که در دادگاه به اعدام محکوم می‌شود. حال آن که تمرین کنندگان فالون‌گونگ، مردم بسیاری هستند که به طور غیرقانونی و بی‌گناه بازداشت شده و در اماکن نامعلومی حبس می‌شوند. فروش عضو برای بیمارستان‌های دولتی و نظامی منبعی هنگفت درآمد بوده است. بیمارستان پلیس پکن علناً اعلام کرد: «مرکز پیوند عضو، اصلی‌ترین واحد کسب درآمد ما است و درآمد خالص سالانه آن، توان عبور از ۳۰ میلیون یوآن را دارد.»

آنهایی که از مراکز مرگ جان سالم به در بردند، گفته‌اند که دائماً مورد آزمایش‌های پزشکی قرار می‌گرفتند. این به خاطر نگرانی از سلامتی آنها نبوده است، چرا که هم زمان شکنجه می‌شدند. در اوت ۲۰۱۲ تلویزیون ان‌تی‌دی، گفتگویی را با یک تمرین کننده فالون‌گونگ پخش کرد. این خانم پس از مدت‌ها شکنجه در اردوگاه کار اجباری «ماسانجیا»، توانسته بود به ایالات متحده پناهنده شود. وی گفت: «در یکی از روزهای سال ۲۰۰۸ از ما خون گرفتند. پرسیدم چرا خون می‌گیرید؟ جوابی ندادند. یکی از ما با آنها همکاری نکرد. هفت نفر او را به زور نگه داشتند و یک شیشه بزرگ از پای او خون گرفتند.» وی ادامه داد که آن روز از حدود ۳۰۰ نفر خون گرفتند. پزشکی به نام «ون یی وانگ»، در تحلیل این گفته‌ها می‌گوید که دریافت این میزان خون فراتر از چکاپ معمولی است و به این شکل می‌توان عملکرد کبد، کلیه و قلب بررسی شود. یکی دیگر از مدارک به دست آمده، یافتن اجسادی است که فاقد اندام هستند. به طوری که آثار شکافته شدن بدن و بخیه‌های طولانی به وضوح دیده می‌شود.

شواهدی در بخش پذیرش بیمارستان‌ها

«ماتاس» و «کیلگور» وکلای کانادایی که به آنان اشاره شد، در تحقیقات خود از افرادی استفاده کردند که با بیمارستان‌های چین تماس گرفته و خود را متقاضی معرفی می‌کردند. گرچه صحبت با یک بیمارستان شروع می‌شد، ولی گاهی تماس به یک زندان یا بازداشتگاه ارجاع داده می‌شد!! در تماس با ۸۰ بیمارستان، ۱۰ مورد پذیرفتند که عضو پیوندی را از تمرین کنندگان فالون‌گونگ تامین می‌کنند. ۵ مورد گفتند که می‌توانند از اندام تمرین کنندگان فالون‌گونگ استفاده کنند و ۱۴ بیمارستان قبول کردند که اندام‌ها را از زندانیان زنده تهیه می‌کنند. موارد دیگر پاسخ روشنی ندادند. گاه با کمال حیرت چنین پاسخ‌هایی شنیده می‌شد: «ما موجودیِ فالون‌گونگ داریم، می‌توانیم یک هفته ای عضو را بدهیم!» یا «همه آنها [عضوها] زنده ی زنده هستند…» متن مکالمات ضبط شده در ضمیمه شماره ۱۴ گزارش «محصول خونین» آمده است. افراد پاسخگو به فالون‌گونگ اشاره می‌کردند، چراکه مردم می‌دانستند تمرین کنندگان فالون‌گونگ به خاطر انجام تمرینات خود، از سلامت خوبی برخوردار هستند و می‌توانند به عضو پیوندی اعتماد کنند.

اپک‌‏تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌‏شود.