نویسنده: جان ای. دلر
بیست‌و‌شش سال پیش، در ۲۵ آوریل ۱۹۹۹، بالغ بر ۱۰ هزار تمرین‌کننده صلح‌جویِ فالون گونگ در مقابل دفتر رسیدگی به شکایات شورای دولتی در مجتمع ژونگنانهای پکن گردهم آمدند تا حق خود را برای تمرین فالون گونگ در چین مطالبه کنند. از زمان تجمع دانشجویان در میدان تیان‌آن‌من در ژوئن ۱۹۸۹، دیگر هیچ‌گاه این تعداد از شهروندان چینی در ملاءعام برای درخواست از مقامات گردهم نیامده بودند.
فالون گونگ، که با نام فالون دافا هم شناخته می‌شود، تمرینی معنوی برمبنای اصول جهانی حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری بنا شده است. آقای لی هنگجی این روش را در مه ۱۹۹۲ به عموم مردم معرفی کرد و فالون گونگ به‌سرعت به محبوب‌ترین روش چی‌گونگ در چین تبدیل شد. کمیسیون ورزش‌های دولتی چین در سال ۱۹۹۸ اعلام کرد که بالغ بر ۷۰ میلیون نفر در سراسر کشور تمرینات فالون‌گونگ را انجام می‌دهند.
ژونگنانهای
ژونگنانهای مجتمعی است در پکن که پیش‌تر یک باغ سلطنتی بوده و در غرب شهر ممنوعه قرار دارد. این مجتمع در حال حاضر مقر دفاتر شورای دولتی و همچنین دفاتر و اقامتگاه‌های رهبران حزب کمونیست چین است. شورای دولتی مسئولیت نظارت بر دولت‌های استانی سراسر کشور را برعهده دارد. این شورا از بخشی به نام دفتر رسیدگی به شکایات برخوردار است که دادخواست شهروندانی را که با بی‌عدالتی مواجه شده‌اند دریافت می‌کند.
در روز ۲۵ آوریل ۱۹۹۹ چه اتفاقی افتاد؟
وقایع روز ۲۵ آوریل ۱۹۹۹ به‌صورت تدریجی شکل گرفتند. به‌رغم آن‌که تمرین فالون گونگ به بهبود سلامتی و ارتقای اخلاقی مردمان چین کمک می‌کرد، جناح‌های افراطی حزب کمونیست چین از جمله جیانگ زمین، رهبر وقت حزب، این تمرین را مظهرِ فرهنگ سنتی کشور می‌دانستند که می‌بایست با رویکردی مشابه دوران انقلاب فرهنگی ریشه‌کن می‌شد.
نهادهای امنیتی رژیم چین از سال ۱۹۹۶ به برهم زدن گردهمایی‌های مراقبه فالون گونگ روی آوردند و رسانه‌های دولتی هم در مقالات خود به این تمرین حمله می‌کردند. در سال‌های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸ شاهد برخوردهای ناعادلانه با تمرین‌کنندگان فالون گونگ در سراسر چین بودیم.
در اوایل آوریل ۱۹۹۹، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در تیانجین به دفتر یک خبرگزاری دولتی مراجعه کردند و خواستار آن شدند که مطالب نادرست خود را در مقاله مربوط به فالون گونگ اصلاح کند. اما اداره امنیت عمومی تیانجین از نیروهای ضد شورش استفاده کرد و بالغ بر ۴۰ نفر از آن‌ها را مورد ضرب‌و‌شتم قرار داد و بازداشت کرد. پلیس محلی به تمرین‌کنندگان گفت که برای پیگیری این موضوع باید به پکن مراجعه کنند.
بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ با شنیدن این خبر در روز ۲۵ آوریل همان سال به دفتر رسیدگی به شکایات شورای دولتی مراجعه کردند و امیدوار بودند که بتوانند محیطی امن و آرام برای تمرین خود به دست آورند. این دفتر در خیابان فویو در ضلع غربی مجتمع ژونگنانهای واقع شده است. با این‌حال، نیروهای امنیتی محلی تمرین‌کنندگان را به سمت پیاده‌روهای دو خیابان مجاور ژونگنانهای هدایت کردند و این‌طور نشان دادند که آن‌ها عمداً مجتمع رهبری حزب کمونیست چین را به محاصره خود درآورده‌اند.
تعداد تجمع‌کنندگان خیلی زود به بیش از ۱۰ هزار نفر رسید. بعضی‌ها آرام ایستاده و بعضی هم نشسته بودند. آن‌ها کاملاً مراقب بودند که جلوی رفت‌و‌آمد را در خیابان‌ها و پیاده‌روها نگیرند، هیچ شعاری ندادند، صدای خود را بالا نبردند و کاملاً منظم بودند. با توجه به پیشینه تاریخی رژیم کمونیستی در برخورد با اعتراضات و تبعات احتمالی آن، این گردهمایی بزرگ اقدامی شجاعانه و مظهرِ مهربانی و بردباری بود.
ژو رانگ‌جی، نخست‌وزیر وقت چین، به همراه چند تن از اعضای دفتر خود به سمت تمرین‌کنندگان رفت تا با آن‌ها صحبت کند. او از سه تمرین‌کننده خواست که برای دیدار با معاون دفتر رسیدگی به شکایات به داخل مجتمع بروند. غروب که از راه رسید، ظاهراً مشکل حل شده بود و تمرین‌کنندگان به خانه‌های خود بازگشتند.
واکنش حزب کمونیست چین
سیستم رسیدگی به شکایات با این هدف طراحی شده که به افرادی که با بی‌عدالتی مواجه شده‌اند امیدواری بدهد؛ اما چنان‌که از قوانین چین پیداست، حزب کمونیست چین بالاتر از قانون است.
در ۲۰ ژوئیه ۱۹۹۹، حزب کمونیست چین، به دستور جیانگ، بازداشت گسترده تمرین‌کنندگان فالون گونگ و آزار و اذیت وحشیانه آن‌ها را کلید زد تا این تمرین را ریشه‌کن کند. آزار و اذیت‌ها همچنان ادامه دارند. تمرین‌کنندگان کشته می‌شوند و اعضای بدن آن‌ها برای استفاده در صنعت دولتی پیوند عضو در بیمارستان‌های نظامی و غیرنظامی برداشته می‌شود.
مقامات حزب کمونیست چین اغلب ادعا می‌کنند که درخواست تمرین‌کنندگان در ژونگنانهای «آشوبی» سازمان‌دهی‌شده بوده که موقعیت رهبران کشور را به خطر می‌انداخت. متأسفانه بعضی از دولت‌ها و رسانه‌های غربی همچنان این روایت نادرست را دلیلی برای ممنوعیت فالون‌گونگ می‌دانند.
چرا روز «۲۵ آوریل» حائز اهمیت است؟
رژیم کمونیستی به حاکمیت قانون و حقوق اساسی بشر و همچنین به تعهدات خود در چارچوب پیمان‌ها و تجارت بین‌المللی پایبند نیست و تهدیدی جدی برای امنیت ملی و آزادی کشورهای غربی به شمار می‌آید. این مسئله نه صرفاً سیاسی که مسئله‌ای انسانی است؛ چالشی است که با پاسداشت انسانیت، خوبی و مهربانیِ نهفته در ذات بشر سروکار دارد.
شی کایدونگ، دانشجوی دکترای آکادمی علوم چین، یکی از سه تمرین‌کننده فالون گونگ بود که به دعوت ژو، نخست‌وزیر وقت چین، وارد مجتمع ژونگنانهای شدند. با آغاز سرکوب‌ها، شی شاهد بود که همکاران دانشگاهی او به اردوگاه‌های کار اجباری اعزام می‌شوند و تا سرحد مرگ مورد شکنجه قرار می‌گیرند. او دائماً با آزار و اذیت و بازداشت مواجه می‌گرفت و درنهایت به عنوان یک پژوهشگر مهمان به ایالات متحده مهاجرت کرد.
شی در مصاحبه با وب‌سایت مینگهویی در سال ۲۰۱۰ درباره تجربیات خود گفت: «وقتی کسی حقیقت را به شکل واقعی می‌آموزد، می‌تواند حق را از ناحق تشخیص دهد. انتخاب‌های چنین انسانی به واسطه فشار و وسوسه دستخوش تغییر نمی‌شوند. من باز هم برای پاسداری از حقیقت می‌ایستم و سعی می‌کنم حقِ تمام کسانی را که افراد خوبی هستند به دست آورم.»
«۲۵ آوریل» نقطه آغاز مقاومتِ مسالمت‌آمیزی بود که چین را از درون متحول می‌کند. تمرین‌کنندگان با پیروی از اصول فالون گونگ به صدهامیلیون نفر از مردمان چین کمک می‌کنند که با ریشه‌های خود ارتباط بگیرند و آینده بدون کمونیسم را تجسم کنند.
این جنبش همچنین آغازی بر پایانِ حزب کمونیست چین بود، چراکه حملات بی‌معنی و دیوانه‌وار رژیم علیه فالون گونگ شدیدتر شد و جهان به ماهیت شیطانی و غیرانسانی آن پی برد. اکنون غرب با انتخابی واضح روبه‌روست: این‌که از چه چیزی حمایت کند و چه آینده‌ای را برای مردمان خود رقم بزند.
درنهایت، راستی و عدالت چیره خواهند شد.
دیدگاه ارائه‌شده در این مقاله نقطه نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکس‌کننده دیدگاه اپک تایمز نیست.
درباره نویسنده: جان ای. دلر یکی از اعضای کمیته انجمن فالون‌دافای استرالیا است.
