پژوهشهای انجامشده روی واکسنهای کووید۱۹، این واکسنها را به بیماری کروتسفلد جاکوب (CJD)، که یک بیماری مغزی نادر و کشنده است، مرتبط میداند.
نسخه پیش از انتشار یک پژوهش فرانسوی نشان میدهد که واکسنهای فایزر، مدرنا و آسترازنکا ممکن است در پیدایش نوع جدیدی از CJD تکگیر (اسپورادیک) که بسیار تهاجمیتر و سریعتر از شکل قدیمی این بیماری است، نقش داشته باشند.
CJD به دلیل ناهنجاریهای پروتئینی به نام پریون در مغز ایجاد میشود. این پروتئینها در حالت طبیعی معمولاً بیضررند، اما زمانی که دچار اشکال یا کژتابیدگی میشوند، باعث بدشکل شدن پریونهای مجاور نیز میگردند که به تخریب بافت مغز و در نهایت مرگ منجر میشود.
این بیماری غیرقابل درمان است، زیرا هنگامی که یک پریون عفونی میشود، عفونت را مرتباً به سایر پریونها انتقال میدهد و در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد که بتواند پیشرفت آن را متوقف کند.
اکثر افراد مبتلا به CJD، به نوع تکگیر (اسپورادیک) آن مبتلا هستند؛ به این معنی که بدون هیچ دلیل مشخصی آلوده شدهاند. در گروه کوچکی از افراد نیز دلیل ابتلا وراثت تشخیص داده میشود.
CJD تکگیر، اگرچه به صورت تصادفی رخ میدهد، به مصرف گوشتهای آلوده، مانند گوشت گاوی که به پریونهای معیوب آلوده شده نیز ربط داده شده است.
اگرچه گونه اومیکرونِ کووید۱۹ در پروتئین اسپایک خود ناحیه پریونی ندارد، گونه اولیه کووید۱۹ در ووهان دارای ناحیه پریونی بود. بنابراین، هنگامی که اطلاعات ژن پروتئین اسپایکِ گونه ووهان به بخشی از واکسنهای mRNA و واکسنهای آدنوویروسی DNA تبدیل شد، شامل ناحیه پریونی نیز بود. یک پژوهش آمریکایی منتشرشده در مجله میکرو اورگارنیسمها نشان داد که این ناحیه پریونی توانایی برهمکنش با سلولهای انسانی را داراست.
پس از اینکه بیمار واکسن mRNA فایزر یا مدرنا را دریافت میکند، mRNA به طور طبیعی به سلولهای فرد میپیوندد و پس از آن، سلول از دستورالعملهای mRNA برای تولید یک پروتئین اسپایک مصنوعی استفاده میکند. این امر سلولها را فریب میدهد که تصور کنند آلوده شدهاند تا در مقابل یکی از اجزای ویروس کرونا حافظه ایمنی ایجاد کنند.
برای واکسن آسترازنکا که روشش استفاده از یک وکتور آدنوویروسی است، DNA پروتئین اسپایک از طریق یک وکتور آدنوویروسی به داخل سلول و سپس به هسته منتقل میشود؛ یعنی محل ذخیره تمام DNA انسان. در آنجا، DNA به mRNA رونویسی و به پروتئین اسپایک تبدیل میشود.
اگرچه سازمانهای بزرگ سلامت و بهداشت میگویند که مواد ژنتیکی واکسنها با DNA انسان ادغام نمیشود، پژوهشهای mRNA که در آزمایشگاهها بر روی سلولهای انسانی انجام شده، نشان داده است که mRNA را میتوان به DNA رونویسی کرد و در ژنوم انسان گنجاند.
متأسفانه، فرآیند بیولوژیکی ترجمه اطلاعات mRNA به پروتئین نه بینقص است و نه در برابر اشتباهات مصون؛ بنابراین پروتئین ممکن است کژتابیده شود.
یک پژوهش دیگر در آمریکا که در مجله بینالمللی تئوری، بهکارگیری و تحقیقات واکسن منتشر شده، احتمال داده است که یک پروتئین اسپایکِ کژتابیده میتواند به نوبه خود یک ناحیه پریونی کژتابیده ایجاد کند که ممکن است بتواند با پریونهای سالم برهمکنش داشته باشد و باعث آسیب و منجر به بیماری CJD شود.
پژوهشهای پیشین درباره CJD در گروه آدمخواران نشان داده است که CJD میتواند حدود ۱۰ سال یا بیشتر پس از عفونت، نهفته باقی بماند. گرچه، نویسندگان پژوهش فرانسوی دریافتهاند که موارد CJD مشاهدهشده در افرادی که واکسن کووید۱۹ را دریافت کردهاند، بسیار سریعتر شروع میشود و علائم ۱۱.۳۸ روز پس از واکسینه شدن ظاهر میگردد.
یک پژوهش داوریشده در ترکیه (pdf)، یک مورد ابتلای ناگهانی به CJD را در یک زن ۸۲ ساله شناسایی کرده است که علائم آن یک روز پس از دریافت اولین دوز واکسن کووید سینوواک (Sinovac) ظاهر شده است. این واکسن با نام کروناواک (CoronaVac) نیز شناخته میشود. برخلاف واکسنهای مبتنی بر mRNA و وکتور، کروناواک یک واکسن غیرفعال است؛ به این معنی که حاوی یک نسخه غیرفعالشده از ویروس کرونای اصلی است.
این پژوهش فرانسوی ۲۶ مورد ابتلا را در سراسر اروپا و ایالات متحده شناسایی کرده است. ۲۰ نفر از این افراد در زمان نگارش پژوهش جان خود را از دست داده بودند و مرگ آنها به طور متوسط ۴.۷۶ ماه پس از واکسینه شدن اتفاق افتاده بود.
پژوهشگران نوشتهاند: «این امر تایید میکند که شکل جدید CJD ماهیت کاملاً متفاوتی دارد، چرا که شکل کلاسیک این بیماری چندین دهه طول میکشد.»
نویسنده اصلی این پژوهش، دکتر ژان کلود پرز، ششم ژوئن از طریق ایمیل به اپک تایمز اطلاع داد که هر ۲۶ بیمار فوت کردهاند.
مطالب دیگر:
دیدگاه: جنگ بر سر تایوان، تهدید اتحاد هستهای چین و روسیه را افزایش میدهد
۱۹هزار برگه رأی دیرهنگام و نامعتبر در جریان انتخابات ۲۰۲۰ در آریزونا شمارش شده است
ویلیام بار: سیستم حقوقی آمریکا به ابزاری علیه جمهوریخواهان تبدیل شده است