به محض اعلام درگذشت عباس کیارستمی، هنرمندان، سیاستمداران و بسیاری از مشاهیر از سراسر دنیا با ارسال پیام‌های تسلیت در صفحات شخصی خود یا از طریق رسانه‌ها مراتب تأسف خود را از درگذشت این فیلمساز بزرگ ایرانی اعلام کردند. اغلب خبرگزاری‌ها و نشریه‌های معتبر دنیا از جمله سی‌ان‌ان، لوموند، گاردین، الجزیره، فرانس ۲۴، هافینگتون پست، هالیوود ریپورتر در گزارش‌هایی ویژه و فوری اقدام به انتشار خبر درگذشت کیارستمی کردند.
فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه با انتشار بیانیه‌ای به درگذشت عباس کیارستمی کارگردان ایرانی واکنش نشان داد و به وی ادای احترام کرد. در بیانیه منتشره از سوی کاخ ریاست جمهوری فرانسه (الیزه) آمده است: «عباس کیارستمی فیلمساز، شاعر و عکاس ایرانی با هنر خود به مسائل کوچک روزمره بعد جهانی و خاصی میداد و روابط هنری نزدیک و دوستی عمیقی میان این فیلمساز و فرانسه وجود داشت.» ژان مارک ارو، وزیر خارجه فرانسه نیز با صدور پیامی درگذشت کیارستمی را تسلیت گفت.
مارتین اسکورسیزی کارگردان نام آشنای سینمای جهان با انتشار متنی در نشریه هالیوودریپورتر گفت: «با شنیدن خبر درگذشت عباس کیارستمی عمیقاً غمگین و بهت‌زده شدم. او یکی از هنرمندان کمیاب با دانشی ویژه از جهان بود، که ژان رنوار به خوبی بیان می‌کند: «حقیقت همواره سحرآمیز است.» این جمله برای من خلاصه مجموع کارهای خارق‌العاده کیارستمی است. هر صحنه از «طعم گیلاس» یا «خانه دوست کجاست؟» سرشار از زیبایی و شگفتی است، که با لطافت و بردباری ضبط شده است.» اسکورسیزی در ادامه گفت: «عباس انسان بسیار خاصی بود: آرام، باوقار، فروتن، فصیح، و بسیار هوشیار، که به گمان من هیچ‌چیز را از دست نمی‌داد.» اسکورسیزی پیش تر کیارستمی را نماینده عالی‌ترین سطح هنر در سینما معرفی کرده بود.
ژان لوک گـُدار کارگردان و فیلمنامه نویس مطرح فرانسوی – سوییسی نوشته است که سینما با گریفیث شروع و با عباس کیارستمی تمام می‌شود. ژولیت بینوش هنرپیشه معروف فرانسوی که در یکی از فیلم‌های کیارستمی نیز ایفای نقش کرده در توییتی برای او طلب آرامش کرد. ریچارد برودی نویسنده و منتقد سینما در نشریه نیویورکر نیز پیامی در این خصوص منتشر کرده است.
همچنین بسیاری از هنرمندان و روزنامه‌نگاران ایرانی نیز در صفحات خود فقدان این هنرمند شناخته شده سینما را تسلیت گفتند. همایون شجریان، پروزی پرستویی، مهران مدیری، اصغر فرهادی، محمد کشاورز، حمید فرخ‌نژاد، رامبد جوان، کمال تبریزی، رضا کیانیان، فائقه آتشین، ترانه علی دوستی، علی دایی و صد‌ها هنرمند و شخصیت دیگر در صفحات شخصی خود پیام‌هایی به این مناسبت گذاشته‌اند. همایون شجریان نوشته است: «دندان بر جگر و افسوس می‌خوریم». مهران مدیری گفت: «گوهری از میان ما رفت» و محمدعلی کشاورز، بازیگر و نقاش نوشت: «اعتبار سینمای ایران! روحت شاد.» کیهان کلهر موزیسین برجسته و نوازنده کمانچه نیز در صفحه فیسبوک خود نوشت: «شاعر سینمای دنیا به خانه دوست رسید… کیارستمی بدون تردید یکی از پرافتخارترین فیلمسازان سینما و یکی از مفاخر سینمای هنری دنیا محسوب می شد.»
رئیس جمهور ایران، وزیر امور خارجه و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از دیگر اشخاصی بودند که در پیام‌هایی جداگانه درگذشت کیارستمی را تسلیت گفتند. برنامه سازمان ملل متحد در ایران در صفحه خود در این باره ابراز تسلیت کرده است.
عباس کیارستمی فیلمنامه‌نویس، تهیه‌کننده، کارگردان، تدوین‌گر و عکاس بین‌المللی بود که همواره آثار وی با استقبال فراوان منتقدان، فستیوال‌ها و بنیادهای فرهنگی هنری جهان روبه‌رو می‌شد و توانست ده‌ها جایزه معتبر بین‌المللی را از فستیوال‌های مختلف دنیا از آن خود و سینمای ایران کند. کیارستمی از سال ۱۹۷۰ میلادی در عرصهٔ سینما شروع به فعالیت کرد که بیش از ۴۰ فیلم سینمایی، کوتاه و مستند ساخته است. از مهم‌ترین آثار وی می‌توان به: سه‌گانه کوکر، کلوزآپ (۱۹۹۰)، طعم گیلاس (۱۹۹۷)، باد ما را خواهد برد (۱۹۹۹) و کپی برابر اصل (۲۰۱۰) اشاره کرد.
کیارستمی علاوه بر سینما در عرصه‌های دیگر هنری از جمله شعر، عکاسی، چیدمان، موسیقی، طراحی گرافیک، طراحی و نقاشی نیز فعال بود. سادگی، استفاده از کودکان به عنوان نقش اول و قهرمان داستان، سبک مستندگونه، بهره‌گیری از فضاهای روستایی، حذف کارگردان و شاعرانگی برخی از ویژگی‌های فیلم‌های کیارستمی است.
کیارستمی از جمله کارگردانانی است که پس از انقلاب ۱۳۵۷ در کشور باقی‌ماند. او بر این باور بود که تصمیم به ماندن، مهم‌ترین تصمیم او برای زندگی حرفهایاش بوده است. او می‌گوید که حضور همیشگیاش در ایران و ملیت ایرانیاش توانایی او در ساخت فیلم را دو چندان کرده است، وی در این باره گفت: «اگر درختی را که ریشه در خاک دارد از جایی به جای دیگر ببرید، آن درخت دیگر میوه نمی‌دهد و اگر بدهد آن میوه دیگر به خوبی میوه‌ای که در سرزمین مادری‌اش می‌تواند بدهد نیست. این یک قانون طبیعت است. فکر می‌کنم اگر سرزمینم را رها کرده بودم درست مانند این درخت شده بودم.»
روحش شاد و یادش گرامی
