بعد از آنکه عبدالله خان ازبک، خراسان بزرگ را مورد تاخت و تاز خود قرار داد، روزی در سیستان گذرش به قبر رستم افتاد. از روی شماتت این بیت را خواند:
سراز خاک بردار و ایران ببین بکامِ دلیران توران ببین
عبدالله خان از بک ادامه داد که اگر رستم قادر به صحبت بود در پاسخ چه میگفت. یکی از وزرای او که ایرانی بود گفت اگر بر من خشم نگیری میگویم. وزیر گفت اگر رستم قادر به صحبت بود چنین می گفت:
چو بیشه تهی شد از نره شیر شغالان در آیند آنجا دلیر