اصطلاح چینی: «رویای بر‌‌‏باد‌‌‏رفته» (黃粱一夢)

این اصطلاح برگرفته‌‌‏از کتاب «جهان داخل بالش» (枕中记) اثر شِن ژیژی‌‌[۱]، داستان‌‌‏نویس سلسله‌‌‏ی تانگ (۹۰۷-۶۱۸ میلادی) است. این داستان درباره‌‌‏ی محققی جوان و فقیر به‌‌‏نام لو شِنگ است که مسیر زندگی‌‌‏اش را به‌‌‏خاطر دیدن خوابی هنگام خوردن غذا تغییر داد.

در این داستان آمده‌‌‏است، شبی این محقق جوان همراه اشراف‌‌‏زاده‌‌‏ای مسن و سپید‌‌‏مو که چهره‌‌‏ای مهربان داشت، وارد میکده‌‌‏ای شد و پشت میزی نشست. او محرمانه برای آن اشراف‌‌‏زاده تعریف می‌‌‏کرد که آزمون خدمات غیر نظامی را نتوانسته‌‌‏ است با‌‌‏ موفقیت بگذراند.

 آن اشراف‌‌‏زاده پس از آن‌‌‏که با ‌‌‏بردباری به حرف‌‌‏های آن محقق جوان گوش داد، به او گفت، بهتر است آرزوهای دنیوی را کنار بگذارد اما لو شِنگ به پیشنهاد او علاقه‌‌‏ای نشان نداد. لو شِنگ به فکرش خطور نمی‎کرد که آن مرد سال‌‌‏خورده، لو دونگ‌‌‏بین، یکی از هشت دائوئیسیت جاویدان باشد.

همان‌‌‏طور‌‌‏که منتظر مهمان‌‌‏دار بودند تا غذایی ساده از ارزن زرد برای آن‌‌‏ها آماده کند، لو دونگ‌‌‏بین به آن محقق جوان بالشی داد. لو شِنگ فوراً بر‌‌‏روی بالش خوابش برد.

در خواب به‌‌‏روشنی دید که سرانجام مهم‌‌‏ترین امتحان امپراطوری را با‌‌‏موفقیت پشت‌‌‏سر گذاشته و به یک مقام حکومتی منصوب شده‌‌‏است؛ دید که ثروتمند شده و همسران زیبایی اختیار کرده‌‌‏است؛ در اوج زندگی حرفه‌‌‏ای‌‌‏اش، ناگهان به فساد متهم و محکوم به مرگ می‌‌‏شود.

در آن صحنه‌‌‏های مهیج، امپراطور را دید که او را از اتهاماتش مبرا کرده و زندگی‌‌‏اش را به او بخشیده‌‌‏ است. با گذشت سال‌‌‏ها، خود را دید که  فردی با‌‌‏استعداد در زمینه‌‌‏های نظامی و غیرنظامی شده‌‌‏است و خانواده‌‌‏اش در سایه‌‌‏ی این امنیت و شهرت، با خوشحالی و در رفاه زندگی می‌‌‏کنند و سرانجام در سن ۸۱ سالگی براثر یک بیماری مرگ‌‌‏بار درگذشته‌‌‏است.

زمانی‌‌‏که لو شِنگ، تمام زندگی‌‌‏اش را پیشِ روی خود دید، با تکانی از خواب بیدار شد. او دید که همه‌‌‏چیز در آن اتاق مثل قبل است و غذای آن‌‌‏ها هنوز آماده نشده‌‌‏است. با خود فکر کرد که چه خواب شیرینی در آن مدت‌‌‏زمان کوتاه دیده‌‌‏ است.

لو دونگ‌‌‏بین که هنوز در‌‌‏کنار او نشسته ‌‌‏بود، از او پرسید: ” زندگی مانند یک رویاست، این‌‌‏طور نیست؟”

دانشمند جوان ناگهان متوجه شد که این برخوردی عادی و اتفاقی نبوده‌‌‏است. او تصمیم گرفت تا دست از خواسته‌‌‏های دنیوی خود بردارد و برای یادگیری دائوی بزرگ، لو دونگ‌‌‏بین را همراهی کند.

اصطلاح «رویای بر‌‌‏باد‌‌‏رفته» از این داستان می آید و معنای دقیق آن یعنی خواب دیدن در مدت‌‌‏زمان پختن ارزن زرد که از آن چنین بر‌‌‏می‌‌‏آید که «زندگی چیزی جز یک رویا نیست». این اصطلاح به انسان یادآوری می‌‌‏کند که ثروت و مقام، چیزهایی گذرا و ناپایدار هستند- خواب مانند توهمی است که به‌‌‏سرعت ناپدید می‌‌‏شود.

در‌‌‏حال‌‌‏حاضر این استعاره برای نشان دادن این نکته که توهم واقعیت ندارد، استفاده می‌‌‏شود.