باستانشناسان یک گورستان باستانی را با قدمت حدود ۳۱۰۰ سال در منطقه سقاره در کشور مصر کشف کردند. آنها بر این باورند که این کشف بزرگ، دریچهای نو را به روی دانش بشر میگشاید.
نقاشیهای روی دیوارهای داخلی آرامگاه، صحنههایی از مراسم تشییع جنازه و زندگی پس از مرگ را با جزئیات کامل به تصویر کشیده است.
اتاق دفن اجساد توسط محققین دانشکدهی باستانشناسی دانشگاه قاهره در گور باستانی سقاره واقع در ۳۰ کیلومتری جنوب شهر قاهره کشف شد. این مقبره متعلق به «پِیسِر» میباشد که مسئول نگهبانی از آرشیو ارتش و همچنین سفیر سلطنتی بین مصر باستان و سایر کشورهای خارجی بوده است.
طرح مقبره مشابه طرح معبد میباشد و متشکل است از یک ایوان، ورودی، ستون، سالن اجتماعات و دادگاه که به طور مستقیم بر روی یک پناهگاه با سه اتاق خواب قرار دارد.
«علی اِل اَسفَر» رئیس بخش باستانشناسی وزارتخانهی آثار باستانی مصر گفت: «با وجود اینکه ساخت این مقبره ناتمام است، ولی به لحاظ طراحی معماری و دکوراسیون دیوارها بسیار برجسته است».
درون آرامگاه تصاویری از نقاشی رنگ روغن و چندین سنگنوشته دربارهی مراسم تشییع جنازه و زندگی پس از مرگ مصریان باستان میباشد. یک تصویر با رنگهای آبی، قرمز و زرد نیز فرزندان پیسر را در حال ارائهی هدیه به خدایان نشان میدهد.
نقاشی سوم نیز «ازیریس» را نشان میدهد که خدای عالم اموات در مصر بوده و در حال اداره کردن مراسم تشییع جنازه پیسر و آماده کردن او برای زندگی ابدی میباشد.
اعتقاد به زندگی پس از مرگ برای مصریان باستان یکی از اولین سیستم های اعتقادی شناخته شده در تاریخ بشریت است. آنها بر این باور بودند که انسان دارای «کا» یا نیروی زندگی است که بدن را در نقطهی مرگ رها میکند. در زندگی، کا از طریق خوردن مواد غذایی و نوشیدنی بهوجود میآید. بنابراین اعتقاد بر این بود که پس از مرگ، کا باید برای ادامهی معاش خود مواد غذایی مصرف کند. همچنین آنها اعتقاد داشتند که روح هر شخص، مجموعهای از خصوصیات معنوی منحصربه فرد در هر شخص دارد که پس از مرگ هم از بدن جدا نمیگردد. مصریان باستان در آئین و مراسم تشییع جنازه بر این باور بودند که پس از مرگ روح فرد آزادانه از بدن خارج میشود و دوباره به بدن بازمیگردد. به همین منظور تلاش میکردند تا جنازه را سالم نگه دارند و روح با هر ورود و خروج به بدن، خود را برای زندگی جدید در صبح روز بعد آماده میکند.
اگرچه امکان زندگی پس از مرگ فقط در اختیار خانوادهی سلطنتی بود، ولی بعدها به تدریج به این باور رسیدند که داشتن این روح ویژه و زندگی پس از مرگ در بهشت برای همه وجود دارد.
اپکتایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر میشود.
