نوشته: آگوستو زیمرمن
اعتراض مسالمتآمیز علیه انتخابات جنجالی برزیل به جرمی جدی تبدیل شده است و میتواند تا ۱۵ سال یا بیشتر محکومیت به همراه داشته باشد. دست کم ۱۲۰۰ نفر در طی برچیدن اردوی معترضان در برزیلیایِ برزیل در ۹ ژانویه بازداشت شدند.
آنها به «جرم» چادر زدن در مقابل ستاد ارتش، با این باور که تحت حفاظت آن قرار دارند، و تظاهر به آزادی و دموکراسی متهم شدهاند. با این حال، صدها پلیس با تجهیزات ضد شورش و برخی سوار بر اسب در محل اردو تجمع کردند و سربازان ارتش در منطقه عقبنشینی کردند.
از ۳۰ اکتبر سال گذشته، هزاران برزیلی بیرون مقر ارتش در برزیلیا چادر زده و خواستار لغو انتخابات ریاست جمهوری بودند که در آن، لوئیس ایناسیو لولا دا سیلوا، نامزد چپ افراطی، رقابت سختی برای شکست دادن ژائیر بولسونارو داشت.
معترضان پس از دستور انحلال اردو، بازداشت و با اتوبوس به مقر پلیس منتقل شدند. همه بدون تحقیق و بررسی مناسب و به صورت گروهی منتقل شدند.
کارلا زامبلی، نماینده سوسیال مجلس نمایندگان برزیل، میگوید: «اطلاعاتی دریافت کردیم که کمبود آب و غذا دارند… در میان بازداشتشدگان تظاهرکنندگانی قرار دارند که عملکردی مسالمتآمیز داشتهاند. در هر صورت، باید شرایط اولیه برای همه فراهم شود.»
سیلویا آلمیدا، وزیر حقوق بشر، در پاسخ یادداشتی رسمی منتشر کرد و مدعی شد که این معترضان مستحق هیچ حقوق بشری از سوی دولت نیستند.
عقاید سیاسی مخالف به سرعت درهم شکسته میشوند
در ۱۱ ژانویه، شورای ملی دادگستری اعلام کرد که بیش از ۱۴۰۰ زندانی سیاسی به زندان فرستاده خواهند شد و اتهامشان تروریسم است.
زمانیکه این معترضان به زندان فرستاده شدند، مراحل اولیه دستهبندی را طی کردند. به دلایل امنیتی به این مخالفان سیاسی بالش و پتو تحویل داده نشد تا از این اشیاء برای «اقدامات خشونت آمیز» استفاده نکنند.
با نقض آشکار قانون نورنبرگ، به زور واکسنهایی از جمله واکسن کووید۱۹ به این زندانیان سیاسی تزریق شد.
این زندانیان سیاسی به شکلی نیمهباز در کنار زندانیان عادی در زندانهای پر ازدحام جا داده شدند.
در ۱۳ ژانویه، قاضی الکساندر دِ مورائس از دادگاه عالی برزیل، احکام قضایی مبنی بر مسدود کردن حسابهای اجتماعی بسیاری از سیاستمداران و تأثیرگذاران اجتماعی صادر کرد. آنان با مسدود شدن حسابهای توییتر، اینستاگرام، فیسبوک و تیک تاک خود مجازات شدند.
در توییتر، گلین گرینوالد، روزنامهنگار آمریکایی که از سال ۲۰۰۵ در برزیل اقامت دارد، این تعلیقهای اخیر رسانههای اجتماعی را زیر سؤال برد و این اقدامات قضایی را «تکاندهنده» خواند. او میگوید: «رژیم سانسور تقریباً هر روز در برزیل به سرعت در حال رشد است.»
گرینوالد میگوید که از ترس مجازات نمیدانست که آیا میتواند سانسور در برزیل را گزارش کند یا نه و ساعتها وقت صرف بحث با وکلا و بررسی قوانین برزیل کرده است تا مطمئن شود که میتواند بدون اینکه هدف آزار قضایی قرار گیرد، داستان را روایت کند.
ریشههای سوسیالیستی دا سیلوا
شاید افشای پیشینه نگرانکننده رئیسجمهور فعلی برزیل لازم باشد. در سپتامبر ۲۰۰۹، لولا سرکوب وحشیانه معترضان دموکراسیخواه در ایران را با درگیری بین هواداران باشگاههای فوتبال رقیب مقایسه کرد.
بر اساس گزارش یونایتد پرس اینترنشنال، لولا حتی حق دموکراتیک ایرانیان برای اعتراض به آن انتخابات به ظاهر تقلبشده را زیر سؤال برد و خاطرنشان کرد: «در برزیل نیز کسانی را داریم که شکستهای انتخاباتی را نمیپذیرند.»
در سال ۲۰۰۲، روزنامه فرانسوی لوموند خبری را منتشر کرد که لولا «به شدت معتقد است که هر انتخابات یک بازی مسخره و صرفاً گامی برای در دست گرفتن قدرت است.».
این رئیس جمهور یکی از اعضای مؤسس انجمن سائوپائولو (FSP) است که یک سازمان بین المللی سوسیالیستی افراطی محسوب میشود.
جانشین لولا به عنوان رئیس این انجمن، مارکو اورلیو گارسیا، مشاور امور خارجه وقت او بود. در سال ۲۰۰۲، گارسیا در مصاحبهای با روزنامه آرژانتینی لا ناسیون، ادعا کرد که لولا به محض در دست گرفتن قدرت، هیچ علاقهای به حفظ دموکراسی نخواهد داشت.
او در مصاحبه با این روزنامه گفت: «در ابتدا باید این تصور را ایجاد کنیم که دموکرات هستیم. باید یک سری چیزها را بپذیریم. اما این موضوع ادامهدار نخواهد بود.»
لولا یکی از تحسینکنندگان مرحوم فیدل کاسترو، دیکتاتور کمونیست کوبا است. در آوریل ۲۰۰۳، دولت او در کمیته حقوق بشر سازمان ملل از محکوم کردن ترور مخالفان سیاسی در کوبا خودداری کرد.
سفیر وقت برزیل در کوبا به نمایندگی از دولت لولا، مخالفان سیاسی را «خائنینی» خواند که در حال «بیثبات کردن» رژیم کمونیستی بودند.
جالب است، زمانیکه چند دهه پیش مجله پلیبوی از لولا پرسید کدام رهبران سیاسی را بیشتر تحسین میکند، او به شخصیتهایی مانند چهگوارا، فیدل کاسترو، مائو زدونگ و آدولف هیتلر اشاره کرد.
لولا میگوید این دیکتاتور آلمانی چیزی داشت که تحسین او را برمیانگیخت: «شجاعت پیشنهاد انجام کاری و تلاش برای انجام آن.»
به هر حال، کمتر کسی تصور میکرد که شاهد ایجاد اولین اردوگاه کار اجباری در تاریخ برزیل باشیم. زیرا صحنههایی که اخیراً در برزیل مشاهده شده است، به وضوح یادآور آلمان دهه ۱۹۳۰ است.
نوشته: آگوستو زیمرمن
آگوستو زیمرمن در برزیل متولد شد و در سال ۲۰۰۲ به استرالیا مهاجرت کرد. او استاد و رئیس دانشکده حقوق موسسه آموزش عالی شریدان در پرث است.
