اوایل ماه آینده، میلیون‌ها کانادایی به آسمان چشم می‌دوزند تا شاهد یک خورشیدگرفتگی کامل باشند. اما برخی نگران این هستند که ابرها مانع شوند.
دیوید هانتر برنامه دارد که بدون مانع به تماشا بنشیند و از دیگران دعوت کرده که به او ملحق شوند. این فیزیکدان بازنشسته در نیوبرانزویک غربی، گروهی از داوطلبان را برای ساخت یک تلسکوپ خورشیدیاب گردهم آورده که قرار است در عصر ۸ آوریل به واسطه یک بالون هواشناسی رهسپار آسمان شود.
بالون هلیومی پس از پرواز از نیوبرانزویک در ساعت ۳:۳۰ عصر به وقت منطقه زمانی آتلانتیک تا ارتفاع ۳۰ کیلومتری از سطح زمین بالا خواهد رفت.
بالن در هنگام پرواز، یک جعبه لوله‌ای شکل ۲.۳ متری مجهز به کامپیوترهای کوچک، چهار دستگاه ردیاب و چندین دوربین را حمل می‌کند که برخی از آن‌ها قرار است تصاویر را به ایستگاه زمینی مسافرخانه فلورانس‌ویل مخابره کنند.
تصاویر دریافتی از این ایستگاه به‌صورت زنده در چندین نقطه از نیوبرانزویک غربی و همچنین از یک کانال یوتیوب پخش خواهند شد که لینک آن به‌زودی در وب‌سایت آقای هانتر قرار خواهد گرفت.
سایه ماه به عرض ۱۸۵ کیلومتر رأس ساعت ۴:۳۲ عصر به وقت منطقه زمانی آتلانتیک وارد فلورانس‌ویل-بریستول شده و منطقه اطراف را بیش از سه دقیقه در تاریکی فروخواهد برد. تنها در این زمان است که می‌توان با خیال راحت و بدون محافظ چشم به خورشید نگاه کرد.
درصورت وجود پوشش ابری محدود، پرتوهای خورشید در هوای گرگ‌و‌میش‌مانند محو می‌شوند، ستاره‌ها و سیاره‌های درخشان جلوه‌گر شده و افق به‌مانند غروب خورشید به رنگ نارنجی درخواهد آمد. در این لحظه، تاج کم‌سوی خورشید از پشت ماه تیره بیرون می‌زند و منظره‌ای ماورائی ایجاد می‌کند که معمولاً در نور روز ناپیدا می‌ماند.
کارشناسان می‌گویند دمای هوا حدود ۵ درجه سانتی‌گراد کاهش می‌یابد و حیوانات اطراف ممکن است رفتارهای عجیبی از خود نشان دهند.
به‌رغم ابهامات کیهانی موجود، خورشیدگرفتگی کامل پدیده نادری نیست. به گفته ناسا، این پدیده سالانه یک یا دوبار در گوشه‌ای از سیاره زمین رخ می‌دهد. اغلب باید بین ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ سال برای تکرار خورشیدگرفتگی کامل منتظر بمانید. آقای هانتر می‌گوید آخرین‌باری که خورشیدگرفتگی کامل در منطقه‌ای که اکنون به‌عنوان نیوبرانزویک مرکزی شناخته می‌شود رخ داد، سال ۹۸۲ پس از میلاد بود.
