نویسنده: استفان شیا، مهندس سابق ارتش آزادی‌بخش خلق
مقررات جدیدی در روز ۸ فوریه در چین به اجرا درآمدند که کسانی را که در چین هستند و جزئیات مربوط به نیروهای مسلح این کشور را به اشتراک می‌گذارند یا تحلیل می‌کنند، تحت پیگرد قرار می‌دهد.
مردم چین از جمله حامیان ارتش، صداهای مستقل و حتی شهروندان عادی، سال‌ها در فضای مجازی درباره موضوعات نظامی صحبت می‌کردند و مراقب سختگیری‌هایی نیز که اغلب از سر حس ملی‌گرایی انجام می‌گرفت بودند. این قضیه با اجرای قوانین جدید تقریباً غیرممکن شده است.
این رویکرد از استاندارد دوگانه حزب کمونیست چین و دیگر دیکتاتوریها حکایت دارد: از کشورهای آزاد برای گردآوری داده‌ها بهره‌برداری کنید اما در داخل اجازه موشکافی ندهید.
قوانین جدید حزب کمونیست چین که از روز ۱ مارس به اجرا درآمدند، با هدف قطع دسترسی ناظران خارجی و جلوگیری از دسترسی مخاطبان داخلی به حقایقِ سانسورنشده به تصویب رسیده‌اند.
مقررات ارتش، پلیس و سازمان‌های اطلاعاتی رژیم چین با هدف کنترل انواع محتوای نظامی در فضای مجازی از جمله مشخصات فنی، جزئیات عملیاتی و اطلاعات مربوط به کارمندان تنظیم شده‌اند. این مقررات برای جلوگیری از درز اطلاعات حساس مانند سامانه‌های موشکی جدید و عملیات دریایی بر اصل محرمانگی تأکید دارند. حتی انتشار اطلاعات جزئی درباره پیشرفت‌ها یا ناکامی‌ها نیز حذف می‌شوند.
نقض قوانین با جریمه، حذف محتوا، مسدود شدن حساب کاربری، بازداشت یا تبعات سنگین‌تر همراه خواهد بود. مقامات محلی مجریِ این قوانین خواهند بود و مطالب مرتبط با ارتش را زیر نظر خواهند داشت.
کنترل اطلاعات برای حزب کمونیست چین در زمینه حفظ قدرت حیاتی است. با این‌حال، ظهور رسانه‌های دیجیتال باعث شد که روایت‌های منفی بعضاً از دیوار سانسور عبور کنند. برای نمونه، وبلاگ‌نویسان به پرونده‌های فساد از جمله پرونده شو کایهو، ژنرال ارشد سابق ارتش، دست پیدا کردند که باعث شد وجهه مهندسی‌شده حزب خراب شود.
ناکامی‌های نظامی- مانند نشت مواد رادیواکتیو در سال ۲۰۱۱ از زیردریایی هسته‌ای تیپ ۰۹۴ و آبروریزی نیروی موشکی ۲۰۲۳-۲۰۲۴- روایت موفقیتِ خدشه‌ناپذیر حزب کمونیست چین را زیر سؤال برده‌اند. خبر این حوادث و موارد دیگر اغلب از طریق منابع غیررسمی- از افشای اطلاعات و گزارش رسانه‌های خارجی گرفته تا علاقه‌مندان مستقل به مسائل نظامی- پس از تلاش کانال‌های رسمی برای سانسور به بیرون درز پیدا کردند.
مناقشات داخلی بر سر قدرت- به‌ویژه از زمانی که شی جین پینگ کارزار مبارزه با فساد را در سال ۲۰۱۲ کلید زد- عمدتاً اختلافات درون‌حزبی را آشکار می‌کنند که حزب ترجیح می‌دهد آن‌ها را لاپوشانی کند.
درز اطلاعات دقیق از خارج از چین نیز باعث زیر سؤال رفتن رازداری حزب کمونیست چین شده است. جزئیاتی درباره ساختار تمامیت‌خواهانه حزب، عملیات محرمانه و بلندپروازی‌های خارجی این کشور به بیرون درز کرده که به برخی از شهروندان اجازه می‌دهد نیم‌نگاهی به لاپوشانی مقامات بیاندازند.
این آگاهی- یا افول روحیه نظامی- می‌تواند قدرت حزب را متزلزل کند. این درحالی است که آمریکا و دیگر کشورها اقدامات چین را به‌دقت زیر نظر دارند.
حزب کمونیست چین که از این نواقص به وحشت افتاده، تلاش خود را برای سانسور تحلیل‌ها و گزارش‌های مستقل دوچندان می‌کند؛ به‌ویژه اگر پای افشای فساد، اعلام ناکامی‌ها یا زیر سؤال بردن ادعاهای دولت در میان باشد. رسانه‌های سابقاً معتبر مانند کایکسین گلوبال به واسطه فشارهای فزاینده مجبور شده‌اند که پوشش اخبار نظامی را کنار بگذارند.
قوانین جدید هرچیزی را که به عقیده حزب «حاکمیت ملی، امنیت و تمامیت ارضی کشور» را تهدید کند، ممنوع می‌دانند.
رژیم چین تعهد خود را نسبت به حق حاکمیت در بوق و کرنا می‌کند، اما در قبال دریای جنوبی چین به شکل جدی ادعای مالکیت دارد، «عملیات منطقه خاکستری» خود را علیه تایوان افزایش داده و جزایر مورد مناقشه را به زور اشغال می‌کند.
با این‌حال، پکن در قبال سرزمین‌های تحت اشغال روسیه در شمال چین سکوت کرده و آشکارا استاندارد دوگانه‌ای از خود نشان می‌دهد. شراکت «نامحدود» این کشور با مسکو در بحبوحه جنگ اوکراین نشان می‌دهد که حزب کمونیست چین برای دستیابی به منافع راهبردی اهمیتی به دلخوری‌های تاریخی نمی‌دهد؛ حقیقتی تلخ که صحبت کردن درباره آن در سایه قوانین جدید بسیار خطرناک است.
براساس این قوانین، خبرهای مربوط به راهبردهای اصلی، عملیات کلیدی، برنامه‌های تسلیحاتی مهم یا موضوعات حساسیت‌برانگیز صرفاً از طریق منابع دولتی و نظامی منتشر می‌شوند.
از دید علاقه‌مندان به ارتش و تحلیلگران مستقل چینی که اکنون در فضای محدودتری فعالیت می‌کنند، محدودیت‌های اخیر می‌تواند صدای آن‌ها را به‌طور کامل خفه کند.
دیدگاه ارائه‌شده در این مقاله نقطه نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکس‌کننده دیدگاه اپک تایمز نیست.
درباره نویسنده: استفان شیا، مهندس سابق ارتش آزادی‌بخش خلق، متخصص تجهیزات هوانوردی و مدیریت فناوری مهندسی است. او پس از بازنشستگی از ارتش، توسعه تجهیزات نظامی جهان را دنبال می‌کند.
