چندی است که بحث قوانین مربوط به اسلحه مجدداً در رسانه‌ها مطرح می‌شود. دلیل آن بیشتر بهخاطر رویداد وحشتناکی است که در مدرسه ابتدایی سندی هوک در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۲ رخ داد و منجر به کشته‌شدن ۲۰ کودک و شش بزرگسال شد. در پاسخ، رئیس جمهور اوباما طرح پیشنهادی کنترل اسلحه را ارائه نموده‌است.
در پرتو تمرکز روزافزون بر قانون اسلحه، برخی نگرانی خود را از امکان تولید اسلحه در خانه از طریق فناوری چاپ سه‌بعدی (همچنین شناخته‌شده با عنوان “تولید افزودنی” یا اِی‌اِم) ابراز کرده‌اند.
در این‌صورت با توجه به اینکه هر کس می‌تواند اسلحه “چاپ” کند، مسأله کنترل و نظارت مطرح می‌گردد. این موضوع بهخصوص در مناطقی مانند استرالیا که تهیه محلی اسلحه دشوار است بیشتر جلب توجه می‌کند.
بنابراین آیا امکان تولید تفنگ آماده شلیک از طریق چاپ سه‌بعدی وجود دارد؟ و آیا در خانه هم این امکان فراهم است؟ قبل از اینکه به این سؤالات پاسخ دهیم، اهمیت دارد که دریابیم چرا و چگونه به اینجا رسیدیم.
عرضه و تقاضا
در طی دو سال گذشته پیشرفت چاپ سه‌بعدی، تغییر بی‌سابقه‌ای را در نحوه ساخت اشیاء عرضه کرده‌است. این تنها بخش قابل مشاهده‌ای از گذر از تولید انبوه کارخانه‌ای و سیستم حمل‌و‌نقل جهانی، به تولیدات جدید محلی بر مبنای تقاضا می‌باشد.
با استفاده از چاپ سه‌بعدی، بیتهای دیجیتالی در یک طرح کامپیوتری به‌طور شگفت‌انگیز و ناگهانی در اتمهای جسم نهایی ظاهر می‌گردد. این در برابر دیدگان شما و با فشار یک دگمه انجام می‌گردد.
همانطور که قبلاً در بخش گفتگو گزارش شده‌است کاربردهای بسیاری برای چاپ سه‌بعدی در خانه، اداره و فراتر از آن وجود دارد که توسعه این فن‌آوری را سبب می‌شود.
یک مشکل کلیدی که در برداشتها از چاپ سه‌بعدی اسلحه وجود دارد اینست که ساده‌سازی بیش‌ازحد فاحشی در آنچه مفهوم چاپ سه‌بعدی را تشکیل می‌دهد صورت گرفته‌است، بهویژه در آنچه با چاپگر رومیزی در خانه می‌توان انجام داد.
برای اینکه با دقت بیشتری چاپ اسلحه گرم را بررسی کنیم ضروری است که از قابلیتهای این نوع تجهیزات آگاه باشیم.
چاپگر سه‌بعدی پیشرفته با چاپگر سه‌بعدی خانگی بسیار متفاوت است
چاپ سه‌بعدی تنها یک فن‌آوری نیست بلکه مجموعه تمام دستگاهها و ابزارهایی را شامل می‌شود که در یک هدف مشترک درگیر هستند: طراحی سه‌بعدی ایجاد شده با استفاده از داده‌های نرم‌افزار طراحی کَد و ساخت سازه‌ها به شکل لایه به لایه.
این دستگاهها را می‌توان برای چاپ طیف وسیعی از مواد، از پلاستیک و فلزات گرفته تا مواد غذایی و بافت زنده به صورتی که با روشهای معمول امکان‌پذیر نیست استفاده نمود.
این تجهیزات تا حد زیادی از نظر اندازه، سهولت استفاده و هزینه متفاوت هستند. چاپگرهای سه‌بعدی در سطح مقدماتی (که بیشترین توجه را به خود جلب می‌کند)، بهصورت متصل و یکپارچه هستند، برخی در حد چند صد دلار قیمت دارند و برای مصارف خانگی، مدارس و مصارف عمومی دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
این چاپگرها به طور معمول با از قالب درآوردن حلقه‌های ترموپلاستیک ( یا گرمانرم به پلیمرهایی گفته می‌شود که با افزایش دما بدون تغییر شیمیایی ذوب می‌شوند) از پیش شکل‌گرفته بر روی یک پایه، با هدایت کامپیوتری کار میکنند. برخی چاپگرهای سه‌بعدی را می‌توان مونتاژ نمود مانند رِپ‌رَپ و برخی دیگر را می‌توان به صورت از قبل مونتاژ شده خریداری نمود مانند مِیکِربات.
در پیشرفته‌ترین حد چاپ سه‌بعدی، واحدهای زینترینگ لیزری (یک روش تولید افزودنی با استفاده از لیزر توان بالا برای آب کردن اشیاء و درآوردن آنها به شکل دلخواه، ویدئوی پایین را مشاهده نمایید)، سیستمهای ذوب اشعه الکترونی و چاپگرهای پُلی‌جت تخصصی قرار دارند. این چاپگرها ممکن است به بلندی قد یک فرد باشند و نیاز به نرم‌افزار سفارشی و تکنیسین متخصص دارند.
پیشرفته‌ترین نوع این سیستمها کاملاً متفاوت از چاپگرهای سه‌بعدی خانگی هستند. آنها بر منابع با قدرت بالا به‌منظور ذوب مداوم لایه‌های پلاستیک، سرامیک و پودر فلزات و یا به فعال‌سازی رزین‌های عمل‌آمده از طریق حرارتی یا ماوراءبنفش به شیوه لایه به لایه متکی می‌باشند.
این تکنیک ها قادر به چاپ طیف وسیع‌تری از مواد سخت‌تر مانند آلیاژهای فولاد یا تیتانیوم می‌باشند و نیاز به توجه خاص و میزان بالایی از انرژی برای عمل کردن دارند.
واقعیت
با در نظر گرفتن این اطلاعات، آیا “چاپ” یک اسلحه در خانه امکان‌پذیر است؟
پاسخ ساده اینست که با این فن‌آوری شخصی چاپ سه‌بعدی نمی‌توان به‌سادگی فایلی را دانلود کرده و اسلحه آماده شلیک مونتاژ شده را مانند آنچه هم‌اکنون در بازار وجود دارد ساخت.
در همانندسازی کامل یک سلاح گرم تجاری با استفاده از چاپگر سه‌بعدی رومیزی ارزان‌قیمت یک دسته مشکلات بروز می‌کند. مسأله اصلی اینست که پلاستیک ضعیف‌تر از آن است که در برابر تنش‌های مداوم ناشی از شلیک، بدون از بین رفتن ساختار چاپ‌شده مقاومت کند.
چاپ قطعات مجزا در تجهیزات پیشرفته‌تر امکان‌پذیر است، اما این قطعات هنوز هم نیاز به تکمیل شدن با استفاده از تجهیزات ساخت سنتی دارند و غالباً ضروری است که آنان رابا قطعات افزودنی که از طرق دیگر ساخته شده‌اند مونتاژ نمود.
حتی پیشرفته‌ترین چاپگرهای فلزی و پلیمری بدون توسعه بیشتر تجهیزات در چاپ همانند یک سلاح گرم تجاری با دشواریهایی روبرو خواهند شد. به‌هرحال این چاپگرها می‌توانند قطعات مجزا را برای یک اسلحه تولید کنند ولی این چاپ همچنان نیاز به پردازش بیشتر با استفاده از تجهیزات تخصصی دارد.
چاپ فلزی بویژه نیازمند فرآیند نگهداری بهخصوصی است زیرا برخی فلزات مانند پودر تیتانیوم در معرض هوا بهشدت واکنش‌پذیر هستند و ممکن است مشتعل شده و منفجر گردند. به‌این‌ترتیب تمام فرآیند نگهداری در محیطهای بی‌اثر و یا خلأ انجام می‌گیرد.
حتی تکمیل‌سازی و پیچیدگی بیشتری برای چاپ سه‌بعدی مهمات نیاز است، تا مواد مختلفی را که ممکن است به فرآیند حرارت‌دهی حساس باشند، مانند باروت با یکدیگر ترکیب نماید.
پودر و انگشت
بنابراین حتی در پیشرفته‌ترین چاپ سه‌بعدی در حال حاضر این امکان وجود ندارد که طرحی را دانلود کرده و یک سلاح گرم کاربردی را با فشار یک دگمه چاپ نمود. در برخی موارد تولید یک سلاح با روشهای سنتی به مراتب ساده‌تر است و ممکن است که تفنگ‌ساز ایده‌آلی را یافت که به‌طور سنتی در خانه سلاح گرم تولید کند.
چاپ سه‌بعدی قطعاً می تواند نقش مهمی را در نمونه‌سازی برای صنعت چند میلیارد دلاری اسلحه‌سازی، بهویژه در بخش هوافضا ایفا نماید. البته این موضوع هنوز جای بحث دارد که آیا چاپ سه‌بعدی می‌تواند مزایای اقتصادی واقعی فراتر از فن‌آوریهای موجود در توسعه سلاح گرم فراهم کند یا خیر.
بهتر است جای دیگری به کار رود
اگرچه چاپ سه‌بعدی غیرقانونی اسلحه برای کاربردهای مخرب یک مسأله بحث‌برانگیز است، افرادی که با چاپ سه‌بعدی آشنایی ندارند باید درک کنند که تولید افزودنی، مزایای بارز بسیاری را در طیف وسیعی از زمینه‌ها مانند رباتیک، زیرساختها و پزشکی فراهم می‌کند. این موضوع با نوآوریهایی که در خانهها، صنایع و مراکز تحقیقاتی در سراسر جهان روی می‌دهد همراه شده است.
در مؤسسه تحقیقاتی پلیمرهوشمند (آی‌پی‌آر‌آی) در دانشگاه والُنگونگ استرالیا از تعدادی از پیشرفته‌ترین چاپگرهای سه‌بعدی برای پروژه‌های مختلفی از چاپ زیستی گرفته تا کابردهای پیشرفته در بحث انرژی بهره گرفته می‌شود.
استفاده از تولید افزودنی در تولید زیستی با تهیه درون‌کاشتهای (وسیله‌ها یا اجزاء مصنوعی که در بخشی از بدن نصب یا ثابت می‌شوند تا جایگزین یک عضو زیستی شده و کارهای آن عضو را انجام دهد) ویژه برای بیماران، هم‌اکنون انقلابی را در پزشکی ایجاد کرده‌است. بخشی از پروژه آی‌پی‌آر‌آی به امید تولید بافت‌های احیاءکننده، بر توسعه مواد، روشها و تجهیزات اِی‌اِم جدید متمرکز شده‌است. در آینده چنین فن‌آوری می‌تواند به تحقق مفاهیم علمی‌تخیلی مانند اندام جایگزینی و یا چاپ پوست بیانجامد.
شکی نیست که مردم تلاش خواهند کرد اسلحه گرم و دیگر سلاحها را چاپ کنند. اما بحث در این موضوع زمانی مفید خواهد بود که با درک روشنی از قابلیتهای چاپ سه‌بعدی شخصی در مقایسه با چاپ سه‌بعدی غیرخانگی همراه باشد.
در حالیکه موجودیت و قانونی بودن اسلحه‌های چاپ شده در آینده نامشخص است، در آینده قابل پیش‌بینی، ظهور اسلحه‌ها بر سینی ساخت در چاپگرهای سه‌بعدی نسبت به جدیدترین اشیاء نیز دور از دسترستر خواهد بود.
