جشنواره‎ی « چی شی» یا روز عشق چینی‌‏های باستان

جشنواره‎ی «چی شی» (七夕 节، چی خی جی) جشنواره‎ای مهم در فرهنگ چین است. معنای تحت‎اللفظی آن از تاریخ برگزاری آن یعنی روز هفتم از ماه هفتم در تقویم چینی گرفته شده است. امسال این جشنواره در دوم اوت برگزار می‎شود.

«نیولانگ»، جوانی گاوچران، مهربان، صادق و زحمت‎کش بود. او در کودکی یتیم شد و توسط همسر برادرش از خانه بیرون رانده شد؛ در‎نتیجه به‎تنهایی زندگی می‎کرد و در دامنه‎ی کوه به کشاورزی می‎پرداخت و از گاوی مراقبت می‎کرد. بنابراین تنها همدم او آن گاو پیر بود.

در یک روز آفتابی، نیولانگ به‎همراه گاو خود، خانه‎ی محقرش را برای انجام کارهای کشاورزی ترک کرد. هنگامی که از نزدیکی دریاچه‎ای می‎گذشت، هفت دختر آسمانی را دید که مشغول بازی در دریاچه بودند.

او که از زیبایی آن‎ها متحیر شده بود، پشت بوته‎ها پنهان و به تماشای بازی آن‎ها مشغول شد. عاقبت جوان‎ترین آن‎ها نظر او را به خود جلب کرد.

ناگهان گاو به حرف درآمد و به نیولانگ گفت: «او کوچک‎ترین دختر امپراطور آسمان‎ها است. نام او «ژی‎نو» است. اگر لباس او را برداری، او دیگر نمی‎تواند به آسمان برگردد و با تو خواهد ماند».

نیولانگ به حرف گاو گوش کرد و بی‎سرو‎صدا، لباس کوچک‎ترین دختر آسمانی را برداشت.

هنگامی‎که دختران آسمانی قصد رفتن کردند، ژی‎نو نتوانست لباس خود را که مجوز او برای بازگشت به آسمان بود، بیابد. برای آن‎که زمان تعیین شده‎ی بازگشت آن‎ها به آسمان را از‎دست ندهند، خواهرانش او را با ناراحتی ترک کردند.

ژی‎نو که احساس یأس و نا‎امیدی می‎کرد، در تنهایی خود شروع به گریه کرد.

نیولانگ نتوانست گریه‎ی ژی‎نو را تحمل کند. او از برداشتن لباس ژی‎نو پشیمان شد. بنابراین، از پشت بوته‌‏ها درآمد و لباس‎های ژی‎نو را به او برگرداند.

نیولانگ صادقانه به‎خاطر گناهش از او عذرخواهی کرد و اعتراف کرد که  غرق در زیبایی او شده و از او خواست تا همسرش شود.

ژی‎نو که از مهربانی و زیبایی نیولانگ حیرت‎زده و جذب صداقت و مهربانی او شده بود و به‎علاوه چون دیگر نمی‌‏تونست به آسمان‎ها بازگردد، قبول کرد تا همسر وی شود.

نیولانگ و ژی‎نو با خوش‎حالی با هم زندگی می‎کردند. نیولانگ از گاو مراقبت می‎کرد و در زمین کشاورزی خود کار می‎کرد، درحالی‎که ژی‎نو در خانه به بافتن اشیاء زیبا مشغول بود. به‎زودی صنایع دستی زیبای ژی‎نو معروف شد و همه برای خرید آن‎ها از راه‎های دور به آن‎جا می‎رفتند.

سال‎ها گذشت و آن‎ها صاحب دو فرزند دختر و پسر شدند. آن‎ها عاشق هم بودند و به هم احترام می‎گذاشتند و برای مراقبت از خانواده‎ی خود تلاش می‎کردند.

زمانی که بر روی زمین سال‎ها گذشته بود، در آسمان‎ها تنها مدت زمان کوتاهی گذشت. امپرطور و ملکه‎ی آسمان‎ها متوجه گم شدن کوچک‎ترین فرزند خود شدند.

ملکه از این‎که ژی‎نو قوانین آسمان‎ها را نقض کرده و بر روی زمین مانده و با یک انسان فانی ازدواج کرده بود، عصبانی شد و سربازان آسمان را برای برگرداندن او به زمین فرستاد.

گاو پیر که می‎دانست چه اتفاقی خواهد افتاد، به نیولانگ هشدار داد: «گوش کن. من به‎زودی خواهم مرد. بعد از مرگ من باید پوستم را بکنی و اگر آن را تن خود و فرزندانت کنی، می‎توانید به آسمان بروید». گاو بعد از گفتن این جملات، از دنیا رفت.

با این‌‏که نیولانگ از مرگ گاوش ناراحت بود، به نصیحت گاو عمل کرد و پوست او را کند و بعد از آن گاو را درکنار درختی در نزدیکی خانه‎اش دفن کرد.

هنگامی‎که در‎حال بازگشت به خانه بود، آسمان ناگهان تیره شد و باد شروع به وزیدن کرد. سربازان آسمانی پدیدار شدند و به خانه یورش بردند و ژی‎نو را با خود بردند. ژی‌‏نو نتوانست خود را برهاند و با اشک به نیولانگ و فرزندانش نگاه می‎کرد.

نیولانگ، نصیحت گاو را به‎خاطر آورد. به سرعت پوست گاو را بر تن کرد، فرزندانش را در سبدی گذشت و به‎همراه آن‎ها به‎دنبال ژی‎نو رفت. تا آن‎جا که می‎تونست به‎سرعت می‎دوید و به‎نظر می‎رسید فاصله‎ی او همسرش کم‎تر و کم‎تر می‎شود.

در لحظه‎ای که نزدیک بود به همسرش برسد، ملکه‎ی آسمان‎ها با سنجاق سر طلایی خود، خطی میان آن‎ها کشید. ناگهان رودخانه‎ای خروشان میان آن‎ها ظاهر شد و آن‎ها را از هم جدا کرد. بعد‎ها این رودخانه، «راه شیری» نام گرفت.

از آن روز به بعد، نیولانگ و ژی‎نو در دو سمت رودخانه از هم جدا ماندند؛ ژی‎نو در یک سمت رودخانه‎ی آسمانی و نیولانگ و فرزندانش در سویی دیگر.

روز‎ها گذشت و آن‎ها با چشمانی پر‎اشک با اشتیاق فراوان به یک‎دیگر می‎نگریستند.

عاقبت ملکه‎‌‏ی آسمان‎ها تحت‎تأثیر عشق عمیق آن‎ها به‎هم قرار گرفت و به آن‎ها اجازه داد تا سالی یک بار یک‎دیگر را ملاقات کنند؛ که آن روز، هفتمین روز از هفتمین ماه قمری بود.

هر ساله در این شب، یک دسته‎ی بزرگ از کلاغ‎های زاغی، با بدن‎های خود پلی را بر روی رودخانه‎ی آسمانی می‎سازند و نیولانگ و ژی‎نو با گذشتن از روی این پل، یک‎دیگر را ملاقات می‎کنند.

در این شب مسحور‎کننده، ستاره‎های بسیاری در آسمان مشاهده خواهد شد و مردم می‎توانند کهکشان راه شیری که از شمال تا جنوب را دربرگرفته، مشاهده کنند. دو ستاره که از بقیه‎ی ستاره‌‏ها پرنورتر هستند، در دو سوی راه شیری مشاهده خواهد شد؛ ستاره‌‏ی کرکس پرنده (یا نَسر طایر یا آلفا عقاب درخشان‌ترین ستاره صورت فلکی عقاب است( نیولانگ و ستاره‎ی کرکس نشسته (یا وَنَنْد، نَسر واقع یا آلفا شلیاق سومین ستاره پرنور آسمان است)  ژی‌‏نو است.

این جشنواره  در اواسط تابستان که هوا گرم است و چمن و درختان در سرسبزترین حالت خود هستند، برگزار می‎شود. اگر به دقت گوش کنید، می‎توانید زمزمه‎های نیولانگ و ژی‎نو را که به یک‌‏دیگر ابراز عشق می‎کنند، بشنوید.

سنت‎های جشنواره

معروف‎ترین رسم این جشنواره این است که زنان و دختران در عصر هفتمین روز از هفتمین ماه قمری برای داشتن دستانی ماهر و چالاک، دست به دعا می‎نشینند.

۱. نخ کردن سوزن

از زمان سلسله‎ی هان، نخ کردن سوزن در سریع‎ترین حد ممکن در زیر نور ماه، طولانی‎ترین فعالیت ایستاده برای افزایش رحمت الهی برای کسب مهارت بیش‎تر به‎شمار می‎رفت. کسی که می‎توانست بیش‎ترین سوزن را در مدت یک دقیقه نخ کند، در آینده به‎عنوان ماهرترین فرد شناخته می‎شد. در هنگ‎کنگ، زنان جوان دوزندگی و مهارت خود را در زیر آسمان شب به نمایش می‎گذارند.

۲.پرستش ژی‎نو

به‎طور سنتی زنان برای افزایش زیبایی خود دعا می‎کنند. اما در این شب ویژه  به‎طور رسمی طی مراسمی موهای خود را می‎شویند.

همچنین این روز اهمیت زیادی برای زنان به‎خاطر ستایش ژی‎نو دارد. اموری که در این روز انجام می‎شود توسط چندین خواهر برنامه‎ریزی می‎شود. معمولاً آن‎ها میزی را با چای، شراب، رطب قرمز، آجیل، تخم خربزه و دیگر تنقلات آماده می‎کنند. زنان جوان دور میز می‎نشینند و به دوزندگی مشغول می‎شوند و مهارت خود را نشان می‎دهند. همچنین به آسمان نگاه می‎کنند تا ستاره کرکس نشسته را بیابند و برای داشتن شوهری خوب و خوش‎بختی خود دعا می‎کنند.

در برخی مناطق زنان برای ادای احترام به عشق جاودانه‎ی نیولانگ وفادار و ژی‎نوی زیبا به ساخت ضریح‎هایی از جنس کاغذ، میوه و گل مبارت می‎ورزند.

۳.کنده‎کاری و تزئین میوه

یکی دیگر از سنت‎های این جشنواره، کنده‎کاری میوه است. در آن روز به‎عنوان نشان دادن مهارتی دیگر، کنده‎کاری ماهرانه‎ی انواع گل‎ها و پرندگان را می‎توانید بر روی میوه‎ها ببینید. پوست نرم انواع خربزه می‎تواند برای کنده‎کاری مناسب باشد.

۴.تهیه و سرو «کیائو گوا»

در این روز، افراد معمولاً «کیائو گوا»، نوعی خمیر نازک سرخ شده می‎خورند که از آرد، شکر (یا عسل) و کنجد تهیه می‎شود. معنای لغوی کیائو گوا یعنی مهارت در تهیه‎ی اسنک‎های دست‎ساز.

بسیاری از زنان این غذا را در خانه به‎صورت گروهی تهیه می‎کنند. ابتدا شکر را در ظرفی می‎ریزند و آن را می‎جوشانند تا تبدیل به شربت شود و سپس آرد و کنجد را به آن اضافه می‎کنند. هنگامی که مخلوط این مواد تبدیل به خمیری نرم شد، آن را بر روی میزی پهن کرده و به‎صورت رول‎های نازکی در‎می‎آورند. آن‎گاه آن را به‎صورت مستطیل یا اشکال دوکی مانند برش می‎دهند. سپس این تکه‎های شیرین را در اشکال مختلف حالت داده و در روغن سرخ می‎کنند تا طلایی شوند.

در بخش‎های شرقی چین، گروهی از زنان گرد هم آمده تا کوفته‎های ویژه‎ای را تهیه کنند. ضرب المثلی برای این کوفته‎ها وجود دارد. اعتقاد بر این است هر کس که این کوفته‎ها را در ظرف مسی بخورد، ثروتمند می‎شود و هرکس که آن را با خرما بخورد به‎زودی ازدواج می‎کند.

۵.جشن تولد گاو

در برخی از بخش‎های روستایی، به احترام گاوی که خود را برای نیولانگ و ژی‎نو قربانی کرد، کودکان دسته‎های گل‎های وحشی را بر روی شاخ گاو نر آویزان می‎کنند. این مراسم به عنوان جشن تولد گاو شناخته شده که برای گرامی‎داشت نام گاو و هم‎دردی با او برگزار می‎شود.

خانواده‌‏ها در هر منطقه و با هر سنت یا مراسمی، در‎هنگام شب، حیاط را تمیز کرده، میزها را با کیائو گوا، ریشه و دانه‎های گل نیلوفر آبی و دیگر غذا‎ها آماده کرده و در کنار هم به تماشای ملاقات نیولانگ (کرکس پرنده) و ژی‎نو (کرکس نشسته) در آسمان‎ها می‎نشینند.

روز عشق چینی

روز چی شی به عنوان «ولنتاین چینی» نیز مشهور است. متأسفانه، به‎غیر از برخی مناطق روستایی، مراسم سنتی این روز در چین کم‌‏رنگ و یا ناپدید شده است.

امروزه، جوانان چینی اغلب از خاستگاه این جشنواره بی‎اطلاع هستند و روز ولنتاین غربی که در ۱۴ فوریه برگزار می‎شود را جشن می‎گیرند.

اما داستان عاشقانه‎ی نیولانگ و ژی‎نو در قلب همه‎ی مردم چین و بیشتر کشورهای آسیایی ریشه دوانده و بهترین یاد‎آور عشق و از‎خودگذشتگی واقعی است.

اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‎شود.