عضویت دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری شانگهای امروز سهشنبه در نشست مجازی سران این سازمان به ریاست هند، رسماً اعلام شد.
چین، روسیه، هند، قزاقستان، تاجیکستان، قرقیزستان، پاکستان و ازبکستان هشت عضو اصلی این سازمان هستند که با پیوستن حکومت ایران، در حال حاضر این سازمان ۹ عضو دائم دارد.
نارندرا مودی، نخستوزیر هند، در سخنرانی افتتاحیه تازهترین نشست سازمان همکاری شانگهای، ضمن اعلام خبر عضویت دائمی ایران در این پیمان گفت: «پیوستن کشورهای جدید به این گروه نشانه اهمیت چنین نهادی است.»
شی جینپینگ رئیس جمهور رژیم چین نیز در این نشست تأکید کرد: «در نشست امروز از ایران به عنوان عضو رسمی استقبال خواهیم کرد. به این کشور تبریک میگوییم»
وی همچنین از اعضای این سازمان خواست تا با تلاشها در راستای به راهانداختن یک جنگ سرد جدید در منطقه مقابله کنند.
رئیس حزب کمونیست چین که این کشور را به صورت تکحزبی اداره میکند، بر مخالفت حکومتش با آنچه که مداخله خارجی در امور داخلی سایر کشورها میخواند و همچنین سیاست انقلابهای رنگی، تأکید کرد.
پس از اعلام پیوستن جمهوری اسلامی به سازمان همکاری شانگهای، ولادیمیر پوتین، رئیسجمهوری روسیه که درگیر تجاوز به اوکراین است نیز عضویت کامل ایران در این نهاد را تبریک گفت و افزود که الحاق رسمی جمهوری اسلامی به این سازمان میتواند ظرفیت جدیدی به آن اضافه کند.
کارشناسان معتقدند عضویت دائم ایران در پیمان شانگهای گامی دیگر برای گرمتر شدن رابطه جمهوری اسلامی با روسیه و چین محسوب میشود.
این نهاد عمدتاً امنیتی با مشارکت چین، روسیه و کشورهای آسیای میانه همراه با هند و پاکستان برای جلوگیری از نفوذ غرب و ناتو در سال ۲۰۰۱ راهاندازی شده و جمهوری اسلامی در سال ۲۰۰۵ به عنوان عضو ناظر به سازمان همکاری شانگهای پیوست و یک سال بعد برای عضویت کامل در این سازمان درخواست داد اما این درخواست تا سال گذشته مورد موافقت قرار نگرفته بود.
جمهوری اسلامی از سال گذشته با تبلیغات گذشته عضویت ایران در این پیمان را یک پیروزی بزرگ قلمداد کرده بود و حتی روزنامه کیهان نیز مدعی شده بود «ایران با پیوستن به سازمان همکاری شانگهای در مقابل تحریمها مصونیت مییابد.»
خبرگزاری ایرنا هم اخیر نوشته که سازمان همکاری شانگهای میتواند دلار را از تجارت جهانی حذف کرده و ایران را از تحریمها نجات دهد.
پیمان شانگهای بیشتر در جهت منافع چین و روسیه و به خاطر نگرانی این دو کشور نسبت به خطر نفوذ آمریکا در منطقه پس از فروپاشی شوروی به وجود آمد و برخی کارشناسان معتقدند که به نظر نمیرسد با پیوستن ایران به این پیمان نیز فضا برای فعالیت بیشتر این کشور بهراحتی میسر باشد. چین و روسیه به عنوان دو عضو اصلی پیمان شانگهای نمیتوانند تمام نیازهای صنعتی و اقتصادی ایران را فراهم کنند.