از آنجایی که طلا زنگ نمی‌زند، مردم باستان آن را نماد قدرت و جاودانگی تلقی می‌کردند. حاکمان گذشته با توجه به زیبایی‌شناسی و ویژگیهای نادر طلا آن را برای نشاندادن برتری و الوهیت ایده‌آل یافتند و از آن به جای هدایا و نمادهای مذهبی استفاده کردند.
مردم باستان فلزات را به خدایان خود مربوط می‌دانستند و چنین باور داشتند که آن ماده‌ای است که از آسمان‌ها آمده است. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که شاید به معنای واقعی کلمه و نه تنها به صورت نمادین، اینگونه بوده است؛ زیرا چنین به نظر می‌رسد که طلا محصول یک انفجار آسمانی است.
دانشمندان از مرکز اختر فیزیک «هاروارد اسمیتسونین»، یک انفجار اشعه‌ی گاما را با فاصله‌ی ۳.۹ میلیارد سال نوری از زمین مشاهده کردند؛ که یکی از نزدیکترین نمونه‌های مشاهده شده تاکنون بوده است. این انفجار از تصادم ستاره‌های مرده و یا ستاره‌های نوترونی ناشی شده است؛ به نظر می‌رسد که چنین انفجاری نیروی غالبی بوده که طلا از آن نشأت گرفته است.
«ادو برگر» نویسنده‌ی اصلی این تحقیق در یک اطلاعیه‌ی خبری از این مطالعه گفت: «ما چنین تخمین می‌زنیم که میزان طلایی که در زمان ادغام دو ستاره‌ی نوترونی تولید و به فضای خارج دفع می‌شود می‌تواند به اندازه‌ی جرم ده ماه برسد؛ میزان زیادی جواهرات!»
به نظر می‌رسد سایر فلزات با ارزش نیز مانند پلاتینیوم، پالادیوم و اورانیوم از تصادم‌های مشابهی به وجود آمده باشند.
این نظریه بیان می‌کند که طلا ۴.۵ میلیارد سال پیش، پس از شکل‌گیری زمین، از طریق باران شهاب‌سنگ از فضای خارج به زمین منتقل شد. اگر طلا همزمان با شکل‌گیری سیاره به وجود آمده بود، می‌بایستی که با سنگهای مذاب آمیخته شده و همراه با سایر مواد به هسته‌ی سیاره ریخته می‌شد. درحالی که طلا معمولاً در سطح سیاره یافت می‌شود.
چنین تصور می‌شود که تصادم باران شهاب‌سنگ در مراحل اولیه‌ی حیات زمین رایج بوده و این عاملی بوده که فلزات با ارزش را به پوسته‌ی سیارهی ما افزوده است؛ درست همانگونه که مردم باستان باور داشتند.
اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌شود.
