Search
Asset 2

هنرمندان ژاپنی: شکستگی به زیبایی می‌‌‏افزاید

سفال کینتسوگی
نمونه‌‌‏ای از کینتسوگی: سعی شده است تعمیرات انجام شده بر روی سفال بزرگ‌‌‏نمایی شده و پنهان نشود. برای این کار از لاک و پودر طلا استفاده شده است. (Wikimedia Commons /Ruthann Hurwitz/ CC BY-SA 4.0)

هنرمندان ژاپنی سرامیک‌های شکسته را با الهام از فلسفه ذن با طلا احیا می‌‌‏کنند چون معتقد هستند که شکستگی به زیبایی می‌‌‏افزاید.

فلسفه ذن ژاپنی الهام بخش فرهنگی است که زیبایی را در نقص می‌‌‏یابد. این ایده در ترک فنجان چای در هنر کینتسوگی یافت می‌‌‏شود.

در حالی که بسیاری سرامیک‌های شکسته‌ را بی‌فایده می‌دانند، ژاپنی‌ها تکه‌‌‏ها را با لاک می‌چسبانند و سپس محل اتصالات را با خاک طلا می‌پوشانند تا این نقص را تزئین کنند و همچنین این نقص را گرامی می‌‌‏دارند.

این تأکید بر قسمت به اصطلاح «شکسته» داستان زندگی شی را زیبا می‌‌‏کند. این نقصان به غنای داستان می‌‌‏افزاید و باعث زیباتر شدنش می‌‌‏شود و به این ترتیب یک شی شکسته دوباره متولد می‌‌‏شود.

این شکل هنری با نگرش غربی متفاوت است و از اصل ژاپنی وابی-سابی نشات می‌گیرد که انسان را تشویق می‌کند تا جذابیت و برکت را در نامناسب‌ترین و متروک‌ترین مکان‌ها کشف کند.

این فلسفه با معرفی بودیسم ذن از چین در اواخر قرن دوازدهم به ژاپن وارد شد. چنین نگرشی در مراسم چای ژاپنی جای پایی برای خود باز کرد، طوری که تجملات خیلی سریع جایگزین سادگی و بی آلایشی روستایی شد.

پرتره شوگون آشیکاگا یوشیماسا
پرتره شوگون آشیکاگا یوشیماسا (Dominio público)

اعتقاد بر این است که این روش که کینتسوگی نام دارد، زمانی آغاز شد که شوگون آشیکاگا یوشیماسا یک کاسه چای چینی شکسته را برای تعمیر به چین فرستاد. چینی‌‌‏ها کاسه را با منگنه‌‌‏های فلزی تعمیر کرده و برگردانده بودند که این موضوع برای آشیکاگا یوشیماسا ناخوشایند بود. او به صنعتگران دستور داد که راه‌‌‏حلی زیبایی شناسی برای بهبود این وضع بیاندیشند و بدین ترتیب کینتسوگی متولد شد.

فرآیند به خودی خود ساده است و قدمت تکنیک به کار گرفته شده در این فرآیند، به دوران ماقبل تاریخ می‌‌‏رسد و از هنر لاک الکل‌‌‏سازی ژاپنی نشات می‌‌‏گیرد. لاک استخراج شده از درختی بومی را با موادی مانند آرد یا برنج  ترکیب می‌کنند و مانند چسب برای اتصال قطعات سرامیکی شکسته به یکدیگر استفاده می‌‌‏کند.

سپس قطعات سرامیکی را با یک برس نرم با استفاده از این ترکیب به هم می‌‌‏چسبانند. سپس صنعتگران آنها را در محفظه‌هایی مرطوب، به نام فورو، به مدت دو روز تا دو هفته قرار می‌دهند. کاسه‌‌‏های آب داغ در داخل فورو قرار می‌‌‏گیرند تا باعث افزایش جذب رطوبت لاک شوند و به خشک شدن سریع‌‌‏تر آن کمک کنند.

هنگامی که قطعات سفت شدند، یک لایه پودر طلا روی ترک می‌پاشند و آن را با فلزی گران‌‌‏بها تزئین می‌کنند. از ابتدا تا انتهای این روند می‌‌‏تواند سه ماه طول بکشد.

به طور معمول، کینتسوگی برای تعمیر اقلام با ارزش در خانواده‌‌‏ها استفاده می‌‌‏شود. در جزایر گرفتار زلزله‌‌‏ی ژاپن، سفال شکسته به وفور یافت می‌‌‏شود.

گلدان روستایی تعمیر شده با تکنیک کینتسوگی، گرجستان، قرن ۱۹م.
گلدان روستایی تعمیر شده با تکنیک کینتسوگی، گرجستان، قرن ۱۹م. (Wikimedia Commons/ Guggger/ CC BY-SA 4.0)

گفته می‌‌‏شود که هنر کینتسوگی به قدری رایج شد که برخی از مجموعه‌‌‏داران سفال متهم به شکستن عمدی قطعات و اتصال مجدد آنها با این روش شدند. همچنین ممکن است قطعات سفالی معیوب یا بدشکل شکسته و به این ترتیب دوباره به هم متصل شده باشند تا از دور ریختن آن‌‌‏ها جلوگیری شود.

نبوغ و صرفه جویی که این قطعات با آن حفظ می‌‌‏شوند، ایده کلی فلسفه کینتسوگی را نشان می‌‌‏دهد. این فلسفه «تعمیر کردن» چیزهای زیادی برای آموختن به ما دارد: کمال به راحتی از دست می‌رود و نگه‌داشتن آن غیرممکن است؛ اما اگر نقص‌های درون خود را بپذیریم و زیبایی و رستگاری را در آنها پیدا کنیم، کمال و تولد دوباره همیشه وجود دارد.

اخبار بیشتر

عضویت در خبرنامه اپک تایمز فارسی