درس‌‌‏هایی درباره داشتن عمر طولانی از یک فرد ۲۵۶ ساله

می‌‌‏گویند آقای لی چینگ یون (۱۹۳۳-۱۶۷۷ میلادی) پزشک طب چینی، خبره در شناسایی گیاهان دارویی و استاد چی‌‌‏گونگ بوده‌‌‏است. گفته‌‌‏شده که او در دوران ۹ امپراطور سلسله‌‌‏ی چینگ و به مدت ۲۵۶ سال زندگی‌‌‏کرده‌‌‏است.

آگهی فوت او که در مه ۱۹۳۳ میلادی در مجله‌‌‏ی تایم با‌‌‏عنوان “لاک‌‌‏پشت-کبوتر-سگ” به‌‌‏چاپ‌‌‏رسید، اسرار عمر طولانی  او را آشکارساخت: “داشتن درونی آرام، مثل یک لاک‌‌‏پشت نشستن، مانند کبوتری بانشاط راه‌‌‏رفتن و به حالت سگ خوابیدن”

گفته‌‌‏شده که او عاداتی کاملاً غیرمعمول در زندگی عادی خود داشت. الکل نمی‌‌‏نوشید، سیگار نمی‌‌‏کشید و وعده‌‌‏های غذایی‌‌‏اش سروقت و به‌‌‏موقع بود و اغلب چای توت گوجی Goji می‌‌‏نوشید.

زود می‌‌‏خوابید و زود از خواب بیدار‌‌‏می‌‌‏شد. زمانی‌‌‏که به‌‌‏اندازه‌‌‏ی کافی وقت داشت، راست می‌‌‏نشست، چشم‌‌‏هایش را می‌‌‏بست و دست‌‌‏هایش را بر روی ران‌‌‏هایش می‌‌‏گذاشت و برای چند ساعت در این حالت باقی‌‌‏می‌‌‏ماند.

زمانی‌‌‏که وقتش آزاد بود با دیگران کارت‌‌‏بازی می‌‌‏کرد و تلاش می‌‌‏کرد که هربار به‌‌‏قدر کافی پول ببازد تا غذای آن روز حریفش تأمین‌‌‏شود. به‌‌‏خاطر بخشندگی، قضاوت صحیح و رفتار خوبش، همه سعی‌‌‏می‌‌‏کردند تا با او همراه‌‌‏شوند.

“داشتن درونی آرام، مثل یک لاک‌‌‏پشت نشستن، مانند کبوتری بانشاط راه‌‌‏رفتن و به حالت سگ خوابیدن”

آقای لی تمام زندگی‌‌‏اش را صرف مطالعه بر روی گیاهان و کشف اسرار طول عمر کرد. او از شهرهای مختلف چین گرفته تا کشورهای دیگر مثل تایلند، به همه‌‌‏جا سفرمی‌‌‏کرد تا به جمع‌‌‏آوری گیاهان و درمان بیماری‌‌‏ها بپردازد.

با اینکه دقیقاً مشخص‌‌‏نیست که به آن اندازه می‌‌‏گویند عمر‌‌‏کرده یا نه امّا دانسته‌‌‏های کمی که درباره‌‌‏ی عادات او می‌‌‏دانیم با یافته‌‌‏های علم امروز درباره‌‌‏ی طول عمر مطابقت‌‌‏دارد.

پژوهش‌‌‏ها

دَن باتنر، نویسنده‌‌‏ی کتاب “مناطق آبی: درس‌‌‏هایی برای عمر طولانی از افرادی که بیشترین طول عمر را داشته‌‌‏اند” در زمینه‌‌‏ی افزایش طول عمر تحقیق‌‌‏می‌‌‏کند. در کتاب او و همچنین در کنفرانس تِد TED  ]تد یک شرکت غیرانتفاعی است که از سال ۱۹۸۴ فعالیت‌‌‏می‌‌‏کند و در زمینه‌‌‏ی تکنولوژی، سرگرمی و طراحی به نشر افکار می‌‌‏پردازد[ او به بررسی سبک و عادت‌‌‏های زندگی چهار منطقه‌‌‏ی جمعیتی جغرافیایی در جهان پرداخت.

همه‌‌‏ی این چهار گروه‌‌‏ جمعیتی -آدوِنتیستهای Adventists مسیحی کالیفرنیا، ساکنین اوکیناوای ژاپن، ساکنین ناحیه‌‌‏ی ساردینیا در ایتالیا و مردم کاستاریکا- بیش از صد سال بیشتر از آنچه مردم عادی زندگی می‌‌‏کنند، عمرمی‌‌‏کنند و یا حتی چندین برابر عمر متوسط زندگی‌‌‏می‌‌‏کنند. او مکان‌‌‏هایی را که این افراد زندگی‌‌‏می‌‌‏کنند “منطقه‌‌‏ی آبی” نام‌‌‏نهاده‌‌‏است.

براساس تحقیقات او همه‌‌‏‌‌‏ی گروه‌‌‏های آبی از یک رژیم غذایی مبتنی بر سبزیجات استفاده‌‌‏می‌‌‏کنند. گروه آدونتیست‌‌‏های لوما لیندا ]شاخه‌ای از مسیحیان پروتستان[ برطبق گفته‌‌‏های انجیل از مقدار زیادی حبوبات و سبزیجات استفاده می‌‌‏کنند. دامداران ساکن ارتفاعات ساردینیا از فطیر نان تولید‌‌‏شده از دانه‌‌‏ی جو، پنیر به‌‌‏دست‌‌‏آمده از حیوانات علف‌‌‏خوار و نوع خاصی از شراب استفاده‌‌‏می‌‌‏کنند.

باتنر دریافت که رژیم غذایی کم کالری در افزایش طول عمر کمک‌‌‏می‎کند همان‌‌‏طور که در گروهی از سالمندان تندرست اهل اوکیوانای ژاپن که از قوانین کنفسیوس پیروی‌‌‏می‌‌‏کنند، این موضوع ثابت‌‌‏شد. آن‌‌‏ها هنگام خوردن غذا زمانی‌‌‏که تا ۸۰% سیر‌‌‏شدند، دیگر نمی‌‌‏خورند.

شاید چای توت گوجی نقش مهمی در سلامت آقای لی داشته‌‌‏است. بعد از شنیدن داستان آقای لی، چند نفر از محققان بریتانیایی و فرانسوی مطالعه‌‌‏ای دقیق بر روی توت گوجی انجام‌‌‏دادند و متوجه ویتامین ناشناخته‌‌‏ای به نام “ویتامین X” یا “ویتامین زیبایی” شدند. نتایج آزمایشات آن‌‌‏ها این بود که توت گوجی مانع تجمع چربی و باعث ایجاد سلول‌‌‏های جدید کبدی و کاهش قند و کلسترول خون در بدن می‌‌‏شود.

 توت گوجی نقش احیاکننده و بازسازی‌‌‏کننده ایفا‌‌‏می‌‌‏کند: باعث فعال‌‌‏شدن سلول‌‌‏های مغزی و غدد درون‌‌‏ریز، افزایش ترشح هورمون‌‌‏ها و حذف سموم انباشته‌‌‏شده در خون می‌‌‏شود که این امر می‌‌‏تواند به حفظ عملکرد طبیعی بافت‌‌‏ها و اندام‌‌‏های بدن کمک‌‌‏کند.

مراقبه

محققان مزایای بی‌‌‏شماری برای مراقبه‌‌‏های دائمی یافته‌‌‏اند. دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه پزشکی ماساچوست از دو گروه از کارمندانِ با تکنولوژی پیشرفته که تحت فشار روانی بودند خواستند که به‌‌‏مدت ۸ هفته یا مراقبه‌‌‏کنند و یا روال عادی زندگی خود را در‌‌‏پیش‌‌‏گیرند.

آن‌‌‏ها دریافتند که مراقبه‌‌‏کنندگان “در فعالیت لوب فرونتال سمت چپ مغز خود تغییری چشم‌‌‏گیر بروز‌‌‏داده‌‌‏اند”. در مقاله‌‌‏ی روان‌‌‏شناسی ۲۰۰۳ تودِی می‌‌‏خوانیم: “این تغییر ذهنی و روانی، اثرات منفی استرس، افسردگی خفیف و اضطراب را کاهش می‌‌‏دهد. همچنین فعالیت کمتری در بادامه‌‌‏ی ‌‌‏مغز، که ترس در آن‌‌‏جا شکل‌‌‏می‌‌‏گیرد، به‌‌‏چشم‌‌‏می‌‌‏خورد.

علاوه بر این مراقبه مانع کوچک‌‌‏شدن مغز براثر کهولت سن و موجب بهبود خلق و خوی می‎شود.

در کنار مراقبه، او متوجه‌‌‏شد زمان‌‌‏های استراحت منظم، التهاب را که یکی از واکنش‌‌‏های داشتن‌‌‏ اضطراب است، کاهش‌‌‏می‌‌‏دهد. آدونتیست‌‌‏های کالیفرنیا به‌‌‏شدت به روز سَبَت Sabbath روز تعطیل و عبادت پای‌‌‏بند‌‌‏هستند و به تفکر، عبادت و لذت از محافل اجتماعی خود می‌‌‏پردازند.

اجتماع

باتنر متوجه‌‌‏شد که اجتماع نیز در عمر طولانی “گروه‌‌‏های منطقه‌‌‏ی آبی” نقش به‌‌‏سزایی‌‌‏ دارد. ساکنین اوکیناوا دوستان بسیاری دارند که همه‌‌‏چیز خود را با آن‌‌‏ها تقسیم‌‌‏می‌‌‏کنند. ساکنان مناطق کوهستانی ساردنیا، احترام بسیاری برای سالمندان خود قائلند که این امر در جامعه‌‌‏ی پیشرفته‌‌‏ی غرب به‌‌‏چشم‌‌‏نمی‌‌‏خورد. برای آدونتیست‌‌‏ها خانواده همیشه در جایگاه نخست قرار‌‌‏دارد.

حس تعلق و داشتن دوستان و خانواده‌‌‏ای سالم، افراد را به داشتن زندگی‌‌‏ سالم تشویق‎می‌‌‏کند.

مالکُم گلدوِل، روزنامه نگار، نویسنده، و جامعه شناس، غیر  از این گروه‌‌‏ها، گروهی از ایتالیایی‌‌‏ها به نام رُسِتانی‌‌‏ها Rosetans که به منطقه‌‌‏ی غربی بنگور پنسیلوانیا مهاجرت‌‌‏کردند را مورد ‌‌‏بررسی ‌‌‏قرار‌‌‏داد. در افراد این منطقه بیماری‌‌‏های شایع قلبی کمتر دیده‌‌‏می‌‌‏شود و به‌‌‏طورکلی دارای زندگی سالم و طولانی هستند. بعد از آزمایشات انجام‌‌‏شده، مشخص‌‌‏شد راز سلامت آن‌‌‏ها ژنتیک و یا حتی رژیم خاص غذایی نیست. (۴۱درصد رژیم غذایی آن‌‌‏ها را چربی تشکیل‌‌‏می‌‌‏دهد.)

از نظر گلدول: ” رستانی‌‌‏ها ساختار اجتماعی حفاظتی و قدرتمندی را ایجاد‌‌‏کرده‌‌‏بودند که آن‌‌‏ها را از دنیای امروزی و پیشرفته دور‌‌‏نگه‌‌‏می‌‌‏داشت. سلامت آن‌‌‏ها به دلیل جایی بود که در آن ساکن بودند، زیرا جهانی که برای خود ساخته‌‌‏بودند شامل شهری کوچک در تپه‌‌‏ها می‌‌‏شد.”

زندگی هدفمند

باتنر در سفرهای خود به مناطق آبی به این نکته پی‌‌‏برد: هیچ‌‌‏کدام از این گروه‌‌‏ها مفهومی به نام بازنشستگی و از کارافتادگی ندارند. این موضوع باعث می‌‌‏شود که راحت‌‌‏تر به زندگی ادامه‌‌‏دهند.

برای اهالی اوکیناوا و ساردنی زندگی هدفمند در سال‌‌‏های پیری به‌‌‏مانند یک ذکر است. در آن گروه‌‌‏ها باتنر زنان و مردان صدساله ای را دید که با وجود سن بالایشان هنوز از تپه‌‌‏ها بالا می‌‌‏رفتند، ماهی‌‌‏گیری می‌‌‏کردند، پرچین می‌‌‏ساختند و از نوه و نتیجه‌‌‏های خود مراقبت‌‌‏می‌‌‏کردند.

جالب این است که هیچ کدام از این افراد صدساله مانند غربی‌‌‏ها که برای ورزش به سالن‌‌‏های ورزشی می‌‌‏روند، از روی قصد ورزش‌‌‏نمی‌‌‏کنند. به گفته‌‌‏ی باتنر: ” آن‌‌‏ها به سادگی زندگی فعال و پرجنب و جوشی  دارند که تضمین‌‌‏کننده‌‌‏ی فعالیت‌‌‏های فیزیکی‌‌‏شان است.” پیاده‎روی‌‌‏می‌‌‏کنند، آشپزی‎می‌‌‏کنند، کارهای خانه را با دست انجام‌‌‏می‌‌‏دهند و خیلی از آن‌‌‏ها باغبانی‌‌‏می‌‌‏کنند.

براساس مقاله‌‌‏ای درباره‌‌‏ی لی چینگ یون از کَن ژانگ گو (چین پنهان).

اپک‌‌‌‌‌‌‏تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌‌‌‌‌‌‏شود.