شنگ پیمینگ، که به دلیل باور به فالون گونگ مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود، جنایاتی را که متحمل شد روایت میکند.
مردی که رژیم کمونیستی چین بخشی از کبدش را به اجبار برداشته بود، پس از فرار از کشور لب به سخن گشود و توجهات را به برنامه کشتار جمعی پکن برای استفاده از برداشت اجباری اعضای بدن جلب کرد.
شنگ پیمینگ، تمرینکننده فالون گونگ که این ماه ۵۹ ساله شد، در یک نشست مطبوعاتی در ۹ اوت گفت که شش زندانبان او را که برخلاف میل باطنیاش و به دلیل اعتقاداتش در زندانی در شمال شرقی چین نگهداری میشد، به بیمارستانی در چین بردند و به او داروی بیهوشی تزریق کردند.
۱۶ نوامبر ۲۰۰۴ بود. وقتی سه روز بعد از خواب بیدار شد، دید که پای راستش را به تخت بیمارستان بستهاند. به دستش آنژیوکت بسته بودند و لولههایی به پاها، قفسه سینه و بینیاش وصل بود.
بیوقفه سرفه میکرد و در اطراف دنده چپ خود احساس درد و بیحسی داشت.
پس از فرار به آمریکا در سال ۲۰۲۰ و انجام آزمایشات پزشکی، چیزی که از آن میترسید رنگ واقعیت به خود گرفت: بخشی از کبد و ریهاش را برداشته بودند. او در طول سخنرانی پیراهنش را درآورد و زخمی به طول تقریباً ۳۵ سانتیمتر در سمت چپ قفسه سینهاش آشکار شد.
او افزود که دست چپ و دندههای او در روزهای بارانی یا زمانی که خسته است، درد میکند.
برگزارکنندگان مراسم ارزیابی سه پزشک پیوند عضو را به اشتراک گذاشتند که میگفتند بخشهای ازدسترفته شنگ تنها میتواند نتیجه برداشت اجباری اعضای بدن باشد.
شنگ که چهرهای بیروح داشت، لحظهای چشمهایش را به هم فشرد و اشک سرازیر شد.
او به اپک تایمز گفت: «خیلی خوششانس هستم که زنده ماندهام.»
اهمیت این مسئله فراتر از بقای شخصی اوست: شنگ شاهد زنده الگوی فراگیرِ آزار و اذیت و سوءاستفاده دولت چین است.
رابرت دسترو، معاون سابق وزیر امور خارجه آمریکا در امور دموکراسی، حقوق بشر و کار، که به نجات شنگ کمک کرده بود، به اپک تایمز گفت: «این افراد بیشتر اوقات جان خود را از دست میدهند و نمیتوانند صحبت کنند.»
فالون گونگ، روشی معنوی است که بر سه اصل حقیقت، نیکخواهی و بردباری استوار است. تمرینکنندگان این روش مدتهاست که با تهدید به برداشت اجباری اعضای بدن در قالب کارزار همهجانبه رژیم پکن برای نابودی پیروان این روش روبهرو هستند.
شواهد سوءاستفاده سیستماتیک اولینبار دو سال پس از جراحی اجباری شنگ در سال ۲۰۰۶ به دست اپک تایمز رسید. این شواهد از قتل تمرینکنندگان بازداشتی فالون گونگ در زندانهای مخفی چین حکایت داشتند.
به مرور شاهدان بیشتری شروع به حرف زدن کردند و نگرانی درباره این موضوع افزایش یافت، تا آنجا که آمریکا از چین خواست درهای خود را به روی بازرسان بینالمللی باز کند و مجلس این کشور لایحه حفاظت از فالون گونگ را به تصویب رساند که سنا نیز برای جلوگیری از سوءاستفادههای پکن از آن استقبال کرد.
اینکه چرا عاملان در سال ۲۰۰۴ فقط بخشی از اعضای بدن شنگ را برداشتند و اجازه دادند که زنده بماند، مشخص نیست.
وندی راجرز، رئیس شورای ائتلاف بینالمللی برای پایان دادن به سوءاستفاده از پیوند اعضا در چین، گفت که از بافت کبد برای کودکان بیمار استفاده میشود. دیوید ماتاس، وکیل حقوق بشر، که تحقیقات گستردهای در این زمینه انجام داده به اپک تایمز گفت که معتقد است بیمارستان از طریق این عملها به پزشکان آموزش میدهد و این موارد جزو مراحل اولیه ورود بیمارستانها به تجارت پرسود پیوند عضو هستند.
محل برش غیرعادی است: بهجای بریدگی شکمی که معمولاً در جراحی پیوند عضو انجام میگیرد، پزشکان ترجیح دادند بین دندههای او را برش دهند. برگزارکنندگان نشست مطبوعاتی گفتند که این برش چندان رایج نیست اما امکان دسترسی گسترده به اندامهای داخل سینه و شکم را فراهم میکند.
سازماندهندگان و حامیان حقوق بشر میگویند که عملهای جراحی اجباری و عدم شفافسازی درخصوص این عملها همگی از قساوت رژیم چین و نیاز به تحقیقات آزاد و شفاف حکایت دارند.
ماتاس در این مراسم گفت: «درنهایت، وظیفه شنگ نیست که بگوید چه اتفاقی برایش افتاده است. مسئولیت این کار برعهده دولت چین است.»
شنگ که به دلیل ایمانش به ۸ سال زندان محکوم شده بود، در زمان جراحی اجباری خود، در زندان داکینگ در هاربین در مرکز استان هیلونگجیانگ نگهداری میشد.
او طی دو سال دچار تنگی نفس شد. براساس گزارشهایی که در مینگهویی– وبسایتی که به رهگیری موارد آزار و شکنجه میپردازد- منتشر شدند، شنگ در فوریه ۲۰۰۶ در اعتراض به دور جدید شکنجههایی که به او تحمیل میشد، دست به اعتصاب غذا زد. مسئولان زندان به شنگ دارو تزریق کردند و او را در ۲ مارس به بیمارستان داکینگ در لونگنان منتقل کرده و به تخت بستند.
شنگ به اپک تایمز گفت ضعیف بود و زندانبانها او را زیر نظر داشتند اما میشنید که نگهبانها با خواهرش که برای ملاقات او آمده بود صحبت میکردند. آنها به دروغ مدعی شدند که شنگ تیغ خورده بود و به یک عمل جراحی پرخطر نیاز داشت. سپس یک دکتر سفیدپوش آمد و سینه و شکم شنگ را فشار داد و در نهایت فردایِ آنروز جراحیاش کردند.
شنگ فکر میکرد به آخر خط رسیده است اما فرصت دیگری پیدا کرد. صبح روز بعد، دو نگهبان خستهای که او را زیر نظر داشتند، قبل از بستن او به تخت خوابشان برد و او توانست از طریق پلههای اضطراری فرار کند.
شنگ چند روز بعد در وبسایت مینگهویی از موضوع برداشت اجباری اعضای بدن خبردار شد. او در طول مصاحبه گفت از فکرِ اینکه چه اتفاقی برایش افتاده «به خود میلرزد.» دو ماهِ تمام جرأت نداشت لباسهایش را برای خوابیدن از تن دربیاورد تا درصورت لزوم بتواند پا به فرار بگذارد.
پلیس چین ۵۰ هزار یوان (حدود ۶۵۰۰ دلار) برای پیدا کردن شنگ جایزه گذاشت. او در خفا زندگی کرد تا اینکه در نهایت در سال ۲۰۱۵ به تایلند گریخت.
چندین حامی حقوق بشر نیز در حمایت از شنگ صحبت کردند.
کاترینا لانتوس سوئت، رئیس بنیاد حقوق بشر و عدالت لانتوس، از شجاعت شنگ بابت صحبت کردن درباره این موضوع قدردانی کرد. سوئت گفت سازمان او پیشتر با شنگ صحبت کرده بود و روایت شنگ از نظر او «بهشدت ناراحتکننده» است.
او گفت: «آنها شواهد بیشتری از نقض فاحش حقوق بشر در چین در قالب برداشت اجباری اعضای بدن ارائه میکنند. نقض ظالمانه حقوق اساسی بهرغم ادعاهای دولت چین همچنان ادامه دارد.»
اریک پترسون، رئیس بنیاد یادبود قربانیان کمونیسم، نیز از نیاز به رسیدگی فوری به جنایات پزشکی حزب کمونیست چین میگوید.
شنگ در این مراسم گفت که فقط از جانب خودش صحبت نمیکند، بلکه به نمایندگی از خیل افرادی که هنوز در چین در معرض سوءاستفاده هستند حرف میزند.
شنگ گفت وقتی او و چندین تمرینکننده دیگر در بازداشت بودند، به هم قول دادند که اگر کسی از آنها جان سالم به در برد، به دنیا بگوید که آنجا چه اتفاقی افتاده است.
