هر چند رژیم چین در دسامبر گذشته سیاست سخت‌گیرانه «کووید صفر» را لغو کرد اما شیوع کووید۱۹ در چین فروکش نکرده است و طبق گزارش‌های اخیر رسانه‌های چینی، بیمارستان‌های کودکان در چین مملو از بیمار هستند و پزشکان عنوان کرده‌اند علاوه بر کووید۱۹ تعدادی نیز به آنفولانزای A و مایکوپلاسما پنومونی مبتلا شده‌اند.
تاکنون تعداد دقیق مرگ‌ومیرها در چین طی سه سال سیاست قرنطینه «کووید صفر» مخفی مانده است اما شماری از شهروندان چینی که اخیراً از این کشور گریخته‌اند، تجربیات خود را در طی دوران همه‌گیری کووید۱۹ به اشتراک گذاشته‌اند و تعداد افرادی که در این دوره در چین جان باختند را «بی‌سابقه عظیم» توصیف کردند.
ژانگ یونگ‌هونگ از استان هونان در جنوب مرکزی در ماه مه به ایالات متحده گریخت. او به یاد می‌آورد که در دسامبر گذشته در روستایی در نزدیکی محل زندگی او در شهر یونگ ژو، روزانه هفت یا هشت روستایی جان خود را از دست می‌دادند.
آقای ژانگ گفت: «من هرگز در عمرم نشنیده بودم که این تعداد مرگ‌ومیر در یک روز رخ داده باشد، تقریباً همه مبتلا شده بودند.»
به گفته آقای ژانگ، طبق آداب‌ورسوم محلی، تالارهای عزاداری در بیرون خانه فرد متوفی برپا شده بود و این امری عادی شده بود که در هر خیابان چندین مراسم عزاداری برگزار شود.
آقای ژانگ گفت: «هر چند قدم، سالن‌های عزاداری، تاج‌های گل و تابوت در کنار جاده وجود داشت. این بی‌سابقه بود.»
آقای ژانگ توضیح داد که تشریفات تشییع‌جنازه ساده شده بود، زیرا افراد زیادی برای انجام آن وجود نداشت و متوفیان بدون هیچ تشریفاتی دفن می‌شدند.
ژانگ یان، خواهر آقای ژانگ نیز افزود: «هر روز و همه‌جا موسیقی غم‌انگیز پخش می‌شد.» او گفت که هزینه خدمات در آن زمان دو برابر شد، اما مراکز عزاداری کاملاً رزرو شده بودند.
ژانگ یان، توضیح داد که یک دوست نزدیک او بیش از ۲۰ سال است که یک مرکز مراسم عزاداری را اداره می‌کند به او گفت که تعداد مرگ‌ومیرها به‌گونه‌ای بود که او نمی‌توانست کارگران کافی برای رسیدگی به حجم بالای کار پیدا کند.
او گفت که خانواده‌هایی وجود داشتند که بیش از یک نفر از اعضای آن فوت کرده بودند. او به‌عنوان‌مثال، یک خانواده از شهر همسایه را ذکر کرد که از سه نسل تشکیل شده بود و ابتدا «پدربزرگ فوت کرد، سپس پدر، و بعد نوه خانواده جان باخت.»
ژانگ دونگ پنگ، ساکن استان هنان، به تازگی از چین فرار کرده و در ماه سپتامبر به ایالات متحده رفته است از صف‌های طولانی ابتدای سال در بیمارستان یاد کرد.
او گفت که حتی راهروهای بیمارستان‌ها هم پر از جمعیت بود و «بدتر از آن این است که همه تابوت‌ها نیز فروخته شده بود و در انبارها تابوتی نمانده بود اگر کسی تابوت لازم داشت باید سفارش می‌داد که ساخته شود.»
ژانگ دونگ توضیح داد که بسیاری پس از تجربه سیاست بی‌رحمانه کووید صفر در سه سال گذشته از چین گریخته‌اند.
او گفت که حزب کمونیست چین واقعیت ویروس کووید را از مردم پنهان کرد؛ تعداد زیاد مرگ‌ومیرها، سیاست سخت کووید صفر و عدم احترام به حیات انسانی باعث گسترش افسردگی در همه جای چین شده و جوانان نمی‌توانند شغل پیدا کنند.
او گفت: در چین هیچ امیدی وجود ندارد، و مردم فقط «به فکر ترک کشور هستند» و سعی می‌کنند راه‌هایی برای خروج از چین بیابند.
