براساس گزارشی که به تازگی منتشر شده، سالانه ۴۶.۵ درصد از مواد غذایی تولیدی در کانادا با ارزش تقریبی بیش از ۵۰ میلیارد دلار دور ریخته می‌شود.
سالانه ۲۱.۱ میلیون تن مواد غذایی تولیدی در نظام غذایی کانادا دور ریخته می‌شود. به گزارش گروه غیرانتفاعی سکند هاروست، از ۸.۸ میلیون تن یا ۴۱.۶ درصد از این ضایعات می‌توان سالانه برای تغذیه بیش از ۱۷ میلیون کانادایی استفاده کرد.
سکند هاروست در گزارش خود گفته که هزینه مواد غذایی هدررفته حدود ۵۸ میلیارد دلار است که برای پرداخت هزینه سالانه خواروبار ۳.۷ میلیون خانواده کانادایی کفایت می‌کند.
لوری نیکل، مدیرعامل سکند هاروست، در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت: «هزینه‌های زیست‌محیطی و مالی ضایعات غذایی به‌ویژه با توجه به بحران قدرت خرید غذا سرسام‌آور هستند. ما باید وارد عمل شویم و برای کاهش ضایعات غذایی در تمام سطوح همکاری کنیم.»
در این گزارش آمده که مشکلات مربوط به قدرت خرید غذا باعث ایجاد یک ناامنی غذایی بی‌سابقه شده است، به‌طوری که بسیاری از کانادایی‌ها برای تأمین غذا به نهادهای غیرانتفاعی متکی هستند.
گزارش اخیر بانک غذایی کانادا این ادعا را تأیید می‌کند. سوابق استفاده از بانک مواد غذایی در سال ۲۰۲۴ نشان می‌دهد که بیش از ۲ میلیون نفر در ماه مارس به بانک غذایی مراجعه کرده‌اند. براساس گزارش بانک غذایی کانادا، استفاده از بانک غذایی از سال ۲۰۱۹ تاکنون ۹۰ درصد و از سال ۲۰۲۳ تاکنون بیش از ۶ درصد افزایش داشته است.
ضایعات غذایی
براساس گزارش سکند هاروست، دو نوع ضایعات غذایی داریم: قابل اجتناب و اجتناب‌ناپذیر.
براساس این گزارش، نظام غذایی در کاهش میزان ضایعات اجتناب‌ناپذیر- مانند استخوان و پوست حیوانات که قابل مصرف نیستند- کارآمدتر شده اما در کاهش میزان ضایعات قابل اجتناب موفق نبوده است.
ضایعات غذایی قابل اجتناب- مانند زغال اخته‌ای که در خرده‌فروشی‌ها عرضه می‌شود اما به فروش نمی‌رسد- طی پنج سال گذشته ۶.۵ درصد افزایش یافته و سالانه بیش از ۲۵ میلیون تن دی‌اکسید کربن تولید کرده است. براساس این گزارش، این مقدار معادل ۲۵۳ هزار و ۲۲۳ پرواز یک‌طرفه از تورنتو به ونکوور است.
بهترین تاریخ مصرف
این گزارش می‌گوید اقلام دارای بهترین تاریخ مصرف نقش مهمی در ضایعات غذایی قابل اجتناب دارند. این اقلام ۲۳ درصد از ۷.۲۴ میلیون تن ضایعات غذایی قابل اجتناب از مرحله فرآوری تا خرید را تشکیل می‌دهند.
در این گزارش آمده که ایده بهترین تاریخ مصرف از سال ۱۹۷۶ برای مواد غذایی با ماندگاری کوتاه در کانادا مطرح شد.
ایده بهترین تاریخ مصرف ابتدا برای مدیریت موجودی و راهنمایی مصرف‌کنندگان مطرح شد و ربطی به عمر مفید یا ایمنی محصولات غذایی نداشت. بهترین تاریخ مصرف اغلب با تاریخ انقضا اشتباه گرفته می‌شود.
بهترین تاریخ مصرف می‌تواند مصرف‌کنندگان را گمراه کند و باعث شود که اقلام سالم مانند سبزیجات کنسروی، برنج، پاستا، لبنیات و محصولات روز دور ریخته شوند. فقط غذاهای با ماندگاری ۹۰ روز یا کمتر به بهترین تاریخ مصرف نیاز دارند، اما این تاریخ تقریباً روی هر محصولی دیده می‌شود.
تاریخ انقضا در کانادا صرفاً روی پنج ماده غذایی حک می‌شود- محصولات جایگزین وعده غذایی، مکمل‌های غذایی، شیر خشک کودک، مواد غذایی مایع و محصولات غذایی کم‌کالری- و الزاماً باید رعایت شوند. با این‌حال، این تاریخ به‌طور کلی شما را راهنمایی می‌کند تا از تازگی، طعم و ارزش غذایی محصولات بهره‌مند شوید.
براساس نظرسنجی لژه، این سردرگمی باعث شده که از هر ۱۰ نفر، ۴ نفر دست‌کم یک‌بار در هفته محصولی را بعد از رسیدن به بهترین تاریخ مصرف دور بریزند. درواقع، این نظرسنجی نشان می‌دهد که دومین دلیل شایعی که باعث می‌شود کانادایی‌ها مواد غذایی داخل خانه را دور بریزند، این است که آن‌ها را قبل از بهترین تاریخ مصرف استفاده نمی‌کنند.
سیلوین شارلبوا، کارشناس مواد غذایی و مدیر آزمایشگاه مواد غذایی کشاورزی در دانشگاه دالهاوزی، بهترین تاریخ مصرف را دلیل اصلی ضایعات مواد غذایی در کانادا می‌داند.
شارلبوا پیش‌تر به اپک تایمز گفته بود: «بهترین تاریخ مصرف دومین دلیل عمده‌ای است که نشان می‌دهد چرا مصرف‌کنندگان مواد غذایی داخل خانه را دور می‌ریزند. برآورد می‌شود که خانوارهای کانادایی سالانه ۱۰۰ تا ۴۰۰ دلار از مواد غذایی‌شان را دور می‌ریزند، زیرا بر این باورند که استفاده از محصول بعد از «بهترین تاریخ مصرف» کار خوبی نیست.
نیاز به مشوق‌های تجاری
در این گزارش آمده که رقابتی بودن بازار و حاشیه سود ناچیز بسیاری از خرده‌فروشان را بر آن داشته که استانداردهای کیفی سخت‌گیرانه‌تری برای تأمین‌کنندگان وضع کنند. برخی از خرده‌فروشان بابت خرید محصولات معیوب به مشتریان تخفیف می‌دهند، اما بسیاری از فروشگاه‌ها میوه‌ها و سبزیجات را به دلیل اندازه و رنگ‌شان تحویل نمی‌گیرند.
به عقیده نویسندگان گزارش، کاهش ضایعات غذایی «فرصت مالی بزرگی برای صنایع غذایی کانادا و مصرف‌کنندگان» است و کسبوکارها می‌توانند به‌ازای هر ۱ درصد کاهش ضایعات مواد غذایی ۴ درصد درآمد بیشتری کسب کنند.
نویسندگان می‌گویند: «این افزایش درآمد از آن‌جا نشأت می‌گیرد که لغو ۲۰ مورد یا بیشتر از هزینه‌های ضایعات غذایی- جدا از هزینه واقعی محصولات- به کسبوکارها کمک می‌کند که هزینه‌های عملیاتی خود را ۱۵ تا ۲۰ درصد کاهش دهند. این هزینه‌ها قطره قطره جمع می‌شوند و حاشیه و سود بیشتری ایجاد می‌کنند.»
