«کمای واژینال»، نام کتاب جدیدی است که در ۲۱ جولای در هنگکنگ انتشار یافت. این کتاب پرده از شکنجهی وحشیانهی جنسی تمرینکنندگان و شاکیان بازداشتشدهی روش معنوی «فالون گونگ» در اردوگاه کار اجباری «ماسانجیا» برداشته است.
کتاب مزبور توسط «دو بن»، خبرنگار سابق نیویورک تایمز نوشته شده است. در ماه مه ۲۰۱۳ نیز وی به انتشار فیلمی مستند به نام «بالای سر ارواح: زنان در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا» در هنگ کنگ دست زد که به موضوعی مشابه پرداخته است. وی در سال ۲۰۱۱ نیز در تایوان کتابی با عنوان «مسواک» دربارهی شکنجهی تمرینکنندگان فالون گونگ منتشر کرد.
دو بعد از انتشار کتابش در توئیتر خود نوشت: «به عنوان یک انسان هیچ دلیل و بهانهای برای نادیده گرفتن جنایاتی که در اردوگاه کار اجباری زنان در ماسانجیا رخ میدهد، وجود ندارد. جنایاتی مثل استفادههای طولانی مدت از متسعکنندهی رحم، نگهداری زنان در فضولات خود، استفاده از مسواک و پودر فلفل برای تعرض به زنان، وارد کردن شوک الکتریکی به سینه و آلت تناسلی زنان با باطوم برقی و قرار دادن زنان در سلول مردان …»
این کتاب شامل شهادت دهها تن از بازماندگان اردوگاه کار اجباری ماسانجیا است که از قربانیان و شاهدان عینی بودهاند. یکی از مهمترین منابع این کتاب، دفتر خاطرات «لیو هوآ»، زندانی پیشین ماسانجیا است که شاهد شکنجهی تمرین کنندگان فالون گونگ بوده است. لیو گفت که او دفتر خاطرات خود را با پنهان کردن آن در واژن خود از اردوگاه خارج کرده است.
لیو در مصاحبهای با تلویزیون «New Tang Dynasty» در نیویورک گفت: «اردوگاه ماسانجیا، جهنمی است بر روی زمین. من انسان هستم و وجدان دارم؛ بنابراین یکبهیک مواردی که در اردوگاه شاهد آنها بودم ثبت کردم و بعد از آزادی دربارهی آنها شروع به صحبت کردم».
آقای دو در پست دیگری در توئیتر نوشت: «ما انسانیم، نه حیوان…. این کتاب به یاد تحقیر و مصیبت وارده بر زنانی است که وظیفه‌ی تولید نسل بشر برعهدهی آنها است». کتاب دو در سرزمین اصلی چین به دلایل مسائل مربوط به سانسور اجازهی انتشار پیدا نکرد.
آقای دو در ۳۱ مه سال گذشته بعد از انتشار مستند «بالای سر ارواح» در هنگکنگ بهمدت ۳۷ روز بازداشت شد. کتاب دیگر او به نام «قتلعام در میدان تیانآنمن» که مربوطبه جنبش دموکراسی ۱۹۸۹ بود قبلاز بازداشت وی در ماه مه سال گذشته در هنگکنگ منتشر شد.
آوریل گذشته، «مجلهی لنز»، چاپ چین، برای اولینبار گزارش تحقیقی دقیقی از شکنجه و خشونت در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا منتشر کرد.
بعدها در ماه ژوئن، نیویرک تایمز به انتشار مصاحبههایی از دهها تن از قربانیان اردوگاه کار اجباری ماسانجیا و دیگر اردوگاهها در چین دست زد. در گزارش این روزنامه آمده است که بیش‌ترین و شدیدترین و بیوقفهترین برخوردها با تمرینکنندگان فالون گونگ صورت گرفته؛ اما گروههای دیگر نیز مورد سوءبرخوردهایی قرار گرفتهاند.
فالون گونگ یا فالون دافا، روشی معنوی است که در سال ۱۹۹۹ توسط «جیانگ زمین»، رهبر سابق حزب کمونیست چین ممنوع اعلام شد. جیانگ زمین، به دلیل جمعیت روبهرشد پیروان فالون گونگ که در آن زمان به بیشاز ۷۰ میلیون نفر رسیده بود، این روش را تهدیدی برای حکومت خود میدانست.
جیانگ، مبارزهای ملی را علیه فالون گونگ آغاز کرد. براساس گزارشهای سایت Minghui.org ، وب‌سایتی که به اجتماع فالونگونگ در سراسر جهان اختصاص دارد، شاید میلیونها نفر تاکنون بازداشت شده باشند. تعداد کشتهشدگان این روش معنوی به دلیل آزار و شکنجه، بیشاز ۳۷۰۰ نفر تأیید شده است؛ هرچند احتمالاً به دلیل ممنوعیت ورود و خروج اطلاعات در چین، شمار کشتهشدگان بسیار بیشتر است. محققان تخمین میزنند که دهها هزار نفر از تمرینکنندگان فالون گونگ با برداشتن اعضای بدن آنها برای استفاده در پیوند عضو، بهقتل رسیدهاند.
در حال حاضر، اردوگاه کار اجباری ماسانجیا بسته شده است و در اواخر سال گذشته اصلاحاتی که از طریق سیستم اردوگاههای کار انجام میشد، لغو شد. با این حال، رسانههای چین گزارش دادهاند تعدادی از اردوگاههای سابق کار با تغییر نام خود به «مرکز سمزدایی» همچنان به کار خود ادامه میدهند.
تعدادی از وکلا و فعالان چینی طی شکایتی، درخواست غرامت برای زندانیانی که متحمل شکنجه شده بودند، کردند؛ اما مقامات به درخواست آنها پاسخی ندادند.
مینگهویی به گردآوری گزارشهایی روزانه از دستگیری و بازداشت تمرینکنندگان فالون گونگ در سرزمین اصلی چین از طریق کسب مستقیم اطلاعات ازسوی خانوادههای آنها پرداخته است. روزانه، دهها گزارش از بازداشت و شکنجهی تمرینکنندگان فالون گونگ در بازداشتگاهها و مراکز بهاصطلاح سمزدایی و همچنین مراکز آموزشی دولتی که به شستوشوی مغزی آنها و اجبار آنها به نفی فالونگونگ میکنند، گزارش میشود.
اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر میشود.
