وزارت بهداشت کانادا وجود توالی دی‌ان‌ای ویروس سیمیان ۴۰ (SV40) در واکسن‌های فایزر را تأیید کرده است، درحالی‌که شرکت تولیدکننده پیش از این اشاره‌ای به این مسئله نکرده بود. اهمیت این یافته بین محققان مورد بحث است. برخی می‌گویند این توالی سرطان‌زاست و برخی آن را تهدیدی کم‌خطر یا بی‌خطر می‌دانند.
این وزارتخانه در ایمیلی به اپک تایمز گفت: «وزارت بهداشت کانادا از حامیان مالی فایزر انتظار دارد که وجود هرگونه توالی دی‌ان‌ای با کارکرد زیستی در پلاسمید (مانند افزایشگر SV40) را در زمان تزریق شناسایی کنند.
توالی کامل دی‌ان‌ای پلاسمید در واکسن‌های فایزر در زمان آزمایشات اولیه ارائه شد، اما اثری از توالی سیمیان ۴۰ یافت نشد.
این نهاد نظارتی اعلام کرد پس از آن‌که کوین مک‌کرنان و دکتر فیلیپ جی. باکالتز در اوایل سال جاری به‌طور علنی از وجود SV40 در واکسن‌ها سخن گفتند، وزارت بهداشت کانادا می‌توانست وجود این افزایشگر را براساس توالی دی‌ان‌ای پلاسمید تزریقیِ فایزر مورد تأیید قرار دهد.
هردو دانشمند پس از کشف دی‌ان‌ای پلاسمید در ام‌آر‌ان‌ای واکسن کووید-۱۹ وارد عمل شده و هشدار دادند که این افزایشگر می‌تواند ژنوم انسان را دستکاری کند. با این حال، نظرات این‌دو درباره اهمیت توالی SV40– که به‌عنوان یک افزایشگر برای کنترل رونویسی ژنتیکی در جریان تولید واکسن مورد استفاده قرار می‌گیرد– با هم تفاوت دارد.
آقای مک‌کرنان، محقق سابق و رهبر تیم پروژه ژنوم انسانی موسسه فناوری ماساچوست به اپک تایمز گفت که تصور می‌کند فایزر به دلیل ارتباط SV40 با واکسن‌های فلج اطفال، درباره وجود توالی دی‌ان‌ای در واکسن کووید-۱۹ پنهان‌کاری کرده است. او اظهار داشت با وجود آن‌که مستنداتی مبنی بر سرطان‌زا بودن این توالی وجود ندارد، شواهدی در خصوص ادغام آن در ژنوم انسان به چشم می‌خورد.
ویروس پولیوما سیمیان ۴۰ که یک ویروس دی‌ان‌ای تومورساز است، پیش‌تر به دلیل نگرانی‌های موجود در رابطه با سرطان‌زایی از واکسن فلج اطفال حذف شده بود. واکسن‌های فلج اطفال که در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ مورد استفاده قرار می‌گرفتند، با توجه به وجود ویروس در سلول‌های کلیه میمون‌های آزمایشگاهی– که از آن برای رشد واکسن استفاده می‌شد- آلوده به SV40 تشخیص داده شدند.
دکتر باکالتز، استاد ژنومیک سرطان و مدیر آزمایشگاه ژنتیک سرطان در دانشگاه کارولینای جنوبی کوشید تا نگرانی‌های موجود درباره افزایشگر SV40 را به حداقل برساند. او اظهار داشت که این افزایشگر مانند تمام قطعات دی‌ان‌ای پلاسمید ریسک کمی برای ایجاد سرطان دارد.
دکتر باکالتز به اپک تایمز گفت: «مردم باید بدانند که توالی SV40 شناسایی‌شده در واکسن، با آنتی‌ژن تی بزرگ SV40 که ریسک سرطان‌زایی بالایی دارد، تفاوت دارد.»
دکتر باکالتز در شبکه‌های اجتماعی اظهار داشت که توالی افزایشگر SV40 که از SV40 گرفته شده، «بخشی از فرایند مهندسی زیستی مولکولی برای دستیابی به بیان سطح بالایِ نشانگر مقاومت نئو است که از دهه‌ها پیش مورد استفاده قرار دارد.»
او به اپک تایمز گفت: «این قطعه کوچک مانند سایر توالی‌ها خطر ناچیزی در خصوص سرطان‌زایی دارد اما بی‌خطر هم نیست. نگرانی نهادهای ناظر صحیح است، اما لازم نیست مردم دچار وحشت شوند (زیرا امری به‌واقع زیان‌بار است).
فرایند تولید
دکتر پاتریک پرووست، استاد گروه میکروبیولوژی، بیماری‌های عفونی و ایمونولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه لاوال اظهار داشت که توالی افزایشگر SV40 در واکسن‌ها مورد استفاده قرار گرفته است، زیرا جزو پلاسمید مورد استفاده برای تکثیر ام‌آر‌ان‌ای در واکسن محسوب می‌شود.
به عقیده دکتر پرووست، خطر وجود افزایشگرهای SV40 در واکسن به ادغام احتمالی آن‌ها با ژنوم دی‌ان‌ای سلول برمی‌گردد. او اظهار داشت: «کافی است که فرایند ادغام در مکانی نامناسب در یک سلول واحد رخ دهد تا فرد دچار سرطان شود و جان خود را از دست بدهد.»
دکتر پرووست اظهار داشت «اگر دی‌ان‌ای پلاسمید به اندازه کافی توسط آنزیم دئوکسی‌ریبونوکلئاز (DNases) اصلاح نشود، افزایشگر SV40 در محصول نهایی باقی خواهد ماند. از آن‌جا که طول متوسط قطعات دی‌ان‌ای اصلاح‌شده– که دکتر باکالتز موفق به کشف‌شان شد– ۱۰۰ جفت‌باز بوده و طول توالی افزایشگر SV40 تنها ۷۲ جفت‌باز است، احتمال وجود یک توالی افزایشگر SV40 سالم و کاربردی در واکسن‌های ام‌آر‌ان‌آی نسبتاً بالا و غیر قابل چشم‌پوشی است.»
مسئله دیگری که دکتر پرووست به آن اشاره کرد، ذرات آلاینده دی‌ان‌ای در واکسن‌ها بود که احتمال می‌داد در نانوذرات لیپیدی گرفتار شده باشند؛ امری که می‌تواند روند انتقال آن‌ها را به سلول‌های انسانی تسهیل کند. او هشدار داد که این مسئله می‌تواند آستانه‌های تعیین‌شده برای دی‌ان‌ای آلوده را- که برای دی‌ان‌ای «برهنه» عاری از نانوذرات تعیین شده- «کاملاً نامربوط» جلوه دهد.
توالی SV40 صرفاً خطرناک است و مزیتی ندارد
وجود توالی افزایشگر یا پروموتر SV40 در واکسن‌های تک‌ظرفیتی و دوظرفیتی فایزر اولین‌بار توسط مک‌کرنان میکروبیولوژیست در آوریل ۲۰۲۳ کشف شد. مک‌کرنان با استفاده از چندین روش مختلف برای ارزیابی ترکیب نوکلئیک اسید در چهار ویال مدرنا و فایزر دریافت که واکسن‌های کووید-۱۹ فایزر حاوی افزایشگرها و پروموترهای ۷۲ جفت‌باز SV40 هستند.
به عقیده مک‌کرنان، «از آن‌جا که واکسن‌های فایزر در حال حاضر حاوی یک پروموتر ای‌ام‌پی‌آر مشابه مدرنا هستند- که برای تحریک ژن مقاومت به آنتی‌بیوتیک مورد استفاده قرار می‌گیرند– حفظ پروموتر SV40 بی‌فایده و پرخطر است و هیچ مزیتی ندارد.»
مک‌کرنان اظهار داشت با وجود آن‌که ویروس SV40 در واکسن‌های فلج اطفال نیز وجود داشته است، وجود پروموترهای SV40 به دلیل خطر ادغام با ژنوم انسان در همسایگی انکوژن‌های سرطان‌زا نگران‌کننده است.
آنگوس دالگلیش، استاد سرطان‌شناسی دانشکده پزشکی بیمارستان سنت‌جورج در لندن، اخیراً در مقاله‌ای که در وبسایت زنان محافظه‌کار نوشت، اعلام کرد که در بررسی‌های خود و همکارانش به این نتیجه رسیده که موارد ابتلا به سرطان به دنبال تزریق واکسن‌های کووید-۱۹ چندبرابر شده و شیوع سرطان‌های انفجاری با متاستاز گسترده به یک اپیدمی تبدیل شده است.
او در این مقاله بر پتانسیل «ادغام پلاسمید دی‌ان‌ای و SV40 در شیوع سرطان» تأکید کرد.
این مسائل همچنان در حد فرضیه هستند و هنوز در پژوهش‌های علمی و مطالعات موردی به اثبات نرسیده‌اند.
مارک جانسون سخنگوی وزارت بهداشت کانادا به اپک تایمز گفت که براساس آخرین پژوهش‌های علمی، شواهد آماری و گزارش‌های مربوط به عوارض جانبی، داده‌های کنونی نمی‌توانند شیوع سرطان‌های تهاجمی یا «توربو» را اثبات کنند.
آقای باکالتز در شبکه‌های اجتماعی اظهار داشت که تردیدهایی درباره گزارش‌های مربوط به شیوع «سرطان‌های توربو» به دنبال تزریق واکسن کووید-۱۹ وجود دارد، اما متخصصان امر معتقدند که نهادهای ذیربط وظیفه دارند در این موارد تحقیق کنند و نتایج نهایی- حتی منفی- را به اطلاع عموم مردم برسانند.
«نگرانی مردم باید جدی گرفته شود و محققان دلسوز به آن‌ها رسیدگی کنند، حتی اگر در نهایت نامربوط تلقی شوند. ما باید دنبال هیولاهای زیر تخت بگردیم و نتایج را صادقانه به مردم گزارش کنیم.»
پنهان‌کاری از نهادهای ناظر
دکتر جانسی لیندسی، مدیر سم‌شناسی و زیست‌شناسی مولکولی در مرکز خدمات پشتیبانی سم‌شناسی اظهار داشت که توالی‌های دی‌ان‌ای پلاسمید- ازجمله افزایشگر SV40- ممکن است انکوژن باشند و به شیوع سرطان دامن بزنند. لیندسی خاطرنشان کرد با وجود آن‌که ویروس کامل SV40 در واکسن‌های کووید-۱۹ وجود ندارد، یک توالی متمرکزکننده هسته‌ای وجود دارد که پلاسمیدها را مستقیماً به هسته سلول‌های انسانی منتقل می‌کند.
دکتر لیندسی که از دانشکده تحصیلات تکمیلی علوم زیست‌پزشکی دانشگاه تگزاس دکترای بیوشیمی و زیست‌شناسی مولکولی گرفته است، به اپک تایمز گفت که اگر پروموترهای SV40 در فرایندی موسوم به جهش‌زایی درج‌شده با ژنوم انسان ادغام شوند، شاهد جهش‌های ژنتیکی خواهیم بود که ممکن است به سرطان منجر شوند.
او گفت: «یا ممکن است از پلاسمید خودتان یک پروموتر بگیرید که روی یک انکوژن نشسته و بیان آن ژن را به شیوه‌ای دیوانه‌وار– که در حالت عادی امکانش نیست- پیش می‌برد.»
دکتر لیندسی اظهار داشت از آن‌جا که پروموتر SV40 یک پروموتر قدرتمند است، «هرجا بخواهد می‌نشیند.» به عقیده او، این امر خطر برخورد با یک انکوژن، یا بیان ژن‌های سرطان‌زا و یا هم‌پوشانیِ ژن‌های سرکوب‌کننده تومور سرطانی را افزایش می‌دهد.
دکتر لیندسی این پرسش را مطرح می‌کند که چرا فایزر نهادهای ناظر مانند سازمان غذا و داروی ایالات متحده، آژانس دارویی اروپا و وزارت بهداشت کانادا را از وجود پروموتر SV40 مطلع نکرده است.
«آن‌ها درباره وجود این پروموتور پنهان‌کاری کردند. بنابراین مسئله فقط این نیست که پروموترها آن‌جا هستند، بلکه این است که آن‌ها عامدانه دست به پنهان‌کاری زدند.»
فایزر تاکنون به درخواست اپک تایمز برای اظهار نظر در این رابطه پاسخی نداده است.
بنا به اعلام وزارت بهداشت کانادا، «ارزیابی داده‌ها و اطلاعات علمی مربوط به واکسن‌های کووید-۱۹ و بررسی نمایه ریسک و فایده نشان می‌دهد که تزریق واکسن فایزر-بیوان‌تک همچنان سودمند است.»
«وزارت بهداشت کانادا به نتایج ارائه‌شده از جانب تولیدکنندگان واکسن اکتفا نمی‌کند. بلکه یک بررسی مستقل عمیق از شواهد ارائه‌شده توسط شرکت‌های تولیدکننده انجام می‌دهد تا از رعایت استانداردهای بالای ایمنی، کارایی و کیفیت اطمینان پیدا کند.»
