آمارهای تازه سازمان ثبت احوال ایران نشان می‌دهد که در هفت ماه نخست سال ۱۴۰۳، از ۲۷۴ هزار و ۵۹۶ ازدواج ثبت‌شده، ۱۰۸ هزار و ۶۷۳ مورد به طلاق انجامیده است. با بررسی داده‌های ثبت شده، حدود ۳۹ درصد از ازدواج‌ها در سطح کشور و ۵۲ درصد در تهران به جدایی ختم شده‌اند.
بررسی داده‌ها نشان می‌دهد که بیشترین تعداد ازدواج و بیشترین تعداد طلاق در شهرهای تهران، مشهد، خوزستان، فارس و آذربایجان شرقی ثبت شده‌اند، در حالی که سمنان، ایلام، کهگیلویه و بویراحمد، بوشهر و خراسان جنوبی کمترین میزان ازدواج و طلاق را داشته‌اند.
به گزارش اقتصادآنلاین، عواملی مانند شرایط اقتصادی، افزایش بیکاری، تغییرات فرهنگی و اجتماعی، در کاهش نرخ ازدواج و افزایش طلاق در دهه ۹۰ تأثیرگذار بوده‌اند.
با این حال، در بازه زمانی ۱۳۵۸ تا ۱۳۸۹، ازدواج در ایران رشد چشمگیری داشت و با افزایش ۱۹۴.۵ درصدی، از ۳۰۲ هزار و ۶۶۷ مورد در سال ۱۳۵۸ به ۸۹۱ هزار و ۶۲۷ مورد در سال ۱۳۸۹ رسید.
اما روند طلاق متفاوت بوده است. داده‌ها نشان می‌دهد که از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۷۰، میزان طلاق تقریباً ثابت بود اما پس از آن روندی صعودی به خود گرفت. تعداد طلاق‌ها از ۲۱ هزار و ۱۷۰ مورد در سال ۱۳۵۸ به ۳۷ هزار و ۸۲۷ مورد در سال ۱۳۹۶ افزایش یافت که رشد ۷۸ درصدی را نشان می‌دهد.
از دهه ۸۰، آمار طلاق با شتاب بیشتری افزایش یافته و در دهه ۹۰ به بالاترین میزان خود رسیده است.
