با فرود آخرین درنای سیبری در تالاب فریدونکنار، فعالان محیط زیست منطقه در خصوص حفاظت و ایجاد زیستگاه زمستانی مناسب برای آن، تدابیری را در نظر گرفته اند.
به گزارش پایگاه خبری دیده‌بان محیط زیست و حیات وحش ایران، این درنا که آخرین بازمانده از جمعیت غربی درنای سیبری است، برای پنجمین سال متوالی به تنهایی مهاجرت زمستانه خود را به ایران انجام داده و در اوایل آبان‌ماه جاری در تالاب فریدونکنار واقع در استان مازندران فرود آمد. “امید” نامی است که اهالی منطقه بر این درنای نر نهاده‌اند.
به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی، “الن ووسالو توکلی”، مدیرعامل انجمن حفاظت از درنای سیبری در مورد اقدامات حفاظتی برای حفظ این درنا گفت: “دانشجویان علاقمند با مردم محلی در مورد اهمیت درنا و سایر پرندگان گفت‌و‌گو می‌کنند و تلاش می‌کنند مردم منطقه را برای حفاظت از پرندگان ترغیب کنند.”
بنا به اظهارات ایشان از دیگر اقداماتی که قرار است دراین خصوص انجام شود، نصب برج پرنده‌نگری در منطقه بوده که از کشور فنلاند به انجمن حفاظت از درنای سیبری اهدا می‌شود، وی دراین خصوص اظهار داشت: “یکی از انجمن‌های محیط زیستی فنلاند قرار است یک برج تماشای پرندگان به انجمن حفاظت از درنای سیبری اهدا کند تا گردشگران برای تماشای پرندگان و نیز امید ناچار نباشند به قلمرو پرنده وارد شوند، که این برج در نهایت تا سال آینده به ایران وارد می‌شود.”
با این وجود، “حر منصوری” دیده‌بان طبیعت میانکاله، این اقدامات را ناکافی دانسته و طی گفت و گو با خبرگزاری میراث فرهنگی با مطرح کردن موضوع امرار معاش دامگاه‌داران که از افراد بومی منطقه هستند، اظهار می‌دارد که آگاهی‌دادن به مردم محلی در خصوص اهمیت جانوران به ویژه پرندگان به تنهایی نمی‌تواند مانع آنها در شکار پرندگان شود.
همچنین از دیدگاه ایشان، تحت‌فشار گذاشتن دامگاه‌داران مبنی بر جمع‌آوری دامگاهها اقدام مناسبی برای حفاظت از “امید” و سایر پرندگان نیست. زیرا دامگاه‌داران از طریق صید پرندگان امرار معاش می‌کنند و در صورت جمع‌کردن دامگاهها از طرف مسئولین، تهدید خود مبنی بر شکار “امید” را عملی می‌کنند.
آقای منصوری براساس سالها کسب تجربه در زمینه برگزاری تورهای پرنده‌نگری در میانکاله، بر تغییر شیوه امرار و معاش افراد بومی تأکید کرده و ذینفع بودن جامعه محلی در سود حاصل از برگزاری تورها را عاملی مهم در کاهش شکار در منطقه قلمداد می‌کند.
وی در ادامه افزود: “برای مثال اگر شرکت تعاونی یا موسسه‌ای تشکیل شود که جامعه محلی که در حال حاضر از طریق صید پرندگان امرار معاش می‌کند بتواند از طریق وارد کردن گردشگران پرنده‌نگر هزینه‌های خود را تامین کند، می‌توان به حفظ گونه‌ها امیدوار بود.”
