شاید اگر آن پیام تسلیت آنقدر زود برداشته نمیشد، مرگ یک معاون سابق وزیر فرهنگ چین در میانه انفجار کووید در این کشور نباید توجه چندانی را به خود جلب میکرد.
ژو یونگشین، معاون دبیرکل دوازدهمین کنفرانس مشورتی سیاسی خلق چین که عالیترین نهاد مشورتی سیاسی در این کشور محسوب میشود، نوشت: قبل از شیوع کووید، گائو ژان شیانگ «سرحال» با «ذهن هوشیار و صدای رسای» خود، «به هیچ وجه شبیه یک بیمار» نبود. هرگز تصور نمیکردم که به این زودی ما را ترک کند.
اما ظاهراً ژو در این پیام تسلیت، کمی بیشتر از آنچه میخواست افشاگری کرده است. آنگونه که او اشاره میکند، آن پیرمرد ۸۷ ساله در دورانی که «سرسختانه با بیماری مبارزه میکرد، بسیاری از اعضای بدنش را جایگزین کرده بود» تا جایی که این مقام سابق یک بار به شوخی گفت بسیاری از اعضای بدنش دیگر متعلق به او نیستند.
علیرغم حذف سریع این پیام، سر و صدای زیادی در شبکه اجتماعی چینی ویبو به پا شد. ناظران تیزبین قبل از آنکه سانسورچیها دست به کار شوند، نسخههایی از آن را تهیه کردند و با ناباوری نسبت به سابقه پربار گائو در پیوند اعضا و نحوه اشاره گائو به آن، آنها را پخش کردند.
اکثر مردم میدانند که مقامات ارشد حزب کمونیست چین از امتیازات مختلفی از خدمات درمانی درجه یک گرفته تا مدارس ویژه برای فرزندانشان برخوردار هستند. اما چنین دسترسی آسانی که گائو به اعضای بدن داشته است، که هرکدام از آنها میتوانستند به اندازه درآمد یک عمر یک شهروند چینی باشند، نگرانیهایی را در کشوری ایجاد میکند که قبلاً در رابطه با سواستفاده از پیوند اعضای بدن به آنها پرداخته شده بود.
در یکی از نظرات آنلاین آمده بود: «وزیر گائو، در طول حیاتش، چندین پیوند اعضا انجام داده بود، این اعضا از کجا آمدهاند؟ و چند مقام بلندپایه دیگر وجود دارند که میتوانند بدون زحمت اندامهای از کار افتاده خود را عوض کنند؟»
«آن اعضایی که به راحتی به آنها دسترسی داشت، متعلق به چه کسی بودند و چگونه به دست آمده بودند؟»
برداشت اجباری اعضای بدن توسط حکومت
با وجود آنکه چین دیر وارد عرصه پیوند اعضای بدن شد و با وجود تعداد کم اهداکنندگان داوطلب در دو دهه گذشته، این کشور شاهد رونق صنعت پیوند اعضا بوده است. حکومت مدعی است که از سال ۲۰۱۵، پس از آنکه اعلام کرد دیگر از اعضای بدن زندانیان محکوم به اعدام استفاده نخواهد کرد، تنها بر سیستم اهدای داوطلبانه اعضا تکیه داشته است.
اما اعداد به هم نمیخورند
مطالعهای که در سال ۲۰۱۹، در مجله علمی بیامسی مدیکال اتیکز منتشر شد، چنین نتیجه میگیرد که مجموعه دادههای رسمی اهدای عضو چین «با دقت نسبتاً بالایی با یک فرمول ریاضی» مطابقت دارد. این الگو در هیچ یک از ۵۰ کشور دیگر مورد بررسی مشاهده نشد که نشان میدهد ارقام جعلی هستند.
در آن سال، تحقیقات دادگاهی در لندن رژیم کمونیستی چین را عامل کشتار زندانیان عقیدتی از طریق برداشت اجباری اندامهای حیاتی زندانیان و فروش اعضای بدنشان در مقیاس صنعتی و برای سودهای هنگفت دانست و این دادگاه مستقل به این نتیجه رسید که تمرینکنندگان روش معنوی فالون گونگ منبع اصلی تأمین اعضای بدن بودهاند و هیچ مدرکی مبنی بر توقف این اقدام وجود نداشته باشد.
فالون گونگ یک روش مدیتیشن، مراقبه و تزکیه باستانی چینی بر مبنای سه اصل حقیقت، نیکخواهی و بردباری است که از سال ١٩٩٢ به دلیل فواید چشمگیر در بهبود سلامت روحی و جسمی، در چین محبوبیت زیادی پیدا کرد. اما حزب کمونیست چین نگران شد که گسترش آن، باعث حذف باورها و ایدههای کمونیستی از جامعه شود، بنابراین از سال ١٩٩٩ راه آزار و سرکوب شدید آن را در پیش گرفت.
به طوری که تمرین کنندگان این روش به زندانها، اردوگاههای کار اجباری و مراکز شستشوی مغزی روانه شدند تا از طریق آزار و شکنجه دست از عقاید خود بردارند. برداشت اعضای حیاتی بدن آنان که منجر به قتلشان میشود بخشی از این آزار و سرکوب است.
دکتر تورستن تری، بنیانگذار و مدیر اجرایی گروه پرشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن که یک گروه اخلاق پزشکی است، به اپکتایمز گفت: «با توجه به اینکه سیستم پیوند اعضا در چین مبتنی بر برداشت اجباری اعضا توسط دولت است، تعجبی نیست که مقامات حزبی به درخواست خود به یک یا چند عضو پیوندی دسترسی داشته باشند.»
تری میگوید که از شنیدن اینکه مقامات حزب «اعضای پیوندی متعددی از اندامهای حیاتی مانند قلب، کبد، کلیه یا حتی ریه در شرایط کرونایی دریافت کنند نیز به همان اندازه متعجب نخواهد شد.»
در میانه افزایش نگرانیهای بینالمللی در مورد این سواستفاده، تعداد بیشتری از کشورها از جمله کانادا، بریتانیا، بلژیک، اسرائیل، ایتالیا و اسپانیا اقداماتی را برای محدود کردن توریسم پیوند اعضا به تصویب رساندهاند.
صنعت پیوند عضو در چین در بحبوحه این همهگیری نیز به رشد خود ادامه داده است. چن جینگیو، سرپرست کنترل کیفیت پیوند ریه در چین، در ماه دسامبر به رسانههای دولتی گفت: در سال ۲۰۲۱، این کشور ۵۰ درصد بیشتر از سال قبل عمل جراحی پیوند ریه انجام داد، در حالیکه جهان در کل شاهد کاهش حداقل ۱۰ درصدی بود.
در طول همهگیری، بیمارستانهای چینی توانستند زمان انتظار بسیار کوتاه برای پیوند اعضا را حفظ کنند. این دادگاه و بازرسان معتقدند این امر نشاندهنده عرضه گسترده اعضای بدن است که از زندانیان عقیدتی بدون کسب رضایتشان به دست آمدهاند.
پرستاری از بیمارستانی در شهر هانگژو چین در آوریل ۲۰۲۰ به بازرسان مخفی درباره زمان انتظار پیوند گفت: «در حالت سریع، یک مورد مناسب در طی یک هفته یا ۱۰ روز پیدا خواهد شد. در حالتهای کندتر، ممکن است مجبور شوند یک یا دو ماه منتظر بمانند.». این تماس تلفنی توسط سازمان جهانی بررسی آزار و شکنجه تمرینکنندگان فالون گونگ گزارش شده است که گروهی در نیویورک است که شیوههای برداشت اجباری اعضای بدن در چین را پیگیری میکند.
