نویسنده: پیت باکلینسکی
با وجود آن که نرخ باروری کانادا همچنان سیر نزولی دارد و کارشناسان آمار زنگ خطر را به صدا درآورده‌اند، لیبرال‌ها و اعضای ان‌دی‌پی در اقدامی بی‌ملاحظه به توافق رسیدند تا یارانه‌ای را به پوشش هزینه و رایگان کردن مداخلات هورمونی و پزشکی برای پیشگیری از بارداری زنان اختصاص دهند.
جاگمیت سینگ، رهبر ان‌دی‌پی، در اواسط فوریه از لیبرال‌ها خواست تا وسایل پیشگیری از بارداری را در قالب بخشی از «طرح یارانه دارو» برای همه کانادایی‌ها رایگان کنند و هشدار داد که اگر لیبرال‌ها ضرب‌الاجل اول مارس را برای تصویب قوانین پیشگیری رایگان از دست بدهند، دیگر نباید برای حمایت از دولت اقلیت لیبرال روی رأی ان‌دی‌پی حساب باز کنند؛ امری که ممکن است به برگزاری انتخابات زودهنگام بینجامد.
سینگ در کنفرانس مطبوعاتی خود در ۱۶ فوریه در کوکیتلام، بریتیش کلمبیا، در دفاع از طرح پیشگیری رایگان گفت: «پُر واضح است که رایگان شدن پیشگیری از بارداری در کشور باعث می‌شود که خانم‌ها پول زیادی صرفه‌جویی کنند.» و افزود: «این طرح زندگی خانم‌ها را آسان‌تر کرده و هزینه‌های سیستم بهداشت و درمان را کاهش می‌دهد. ان‌دی‌پی برای تحقق این امر در کل کشور تلاش خواهد کرد.»
البته چیزی به نام پیشگیری «رایگان» وجود ندارد. بودجه این کار از جیب مالیات‌دهندگان تأمین می‌شود. تلاش ان‌دی‌پی برای تصویب طرح پیشگیری از بارداری رایگان به پشتوانه استدلالی غلط برمبنای «حقوق و سلامت باروری» انجام می‌گیرد. اگر از منظر دوگانه‌گویی جرج اوروِل غربی‌ها به قضیه نگاه کنیم، عبارت «حقوق و سلامت باروری» معنایی دوپهلو دارد: اول، «حق» زن برای جلوگیری از باروری و مسموم کردن جسم خود برای توقف تولید مثل، و دوم، «حق» او برای از بین بردن جنین ناخواسته که نطفه‌اش به‌رغم انجام اقدامات پیشگیرانه منعقد شده است.
در جهانی که عقل در آن حکم‌فرما باشد، «حقوق و سلامت باروری» می‌بایست با حق تولید مثل و فرزندآوری سالم سروکار داشته باشد.
در فرهنگی که با لذت‌گرایی جنسی، نگاه مصرفی به انسان‌ها و نابودی کوچک‌ترین عضو خانواده درصورت بارداریِ ناخواسته گره خورده، این عبارت نوعی حسن تعبیر است.
تلاش حزب ان‌دی‌پی برای تصویب طرح رایگان پیشگیری از بارداری در بدترین زمان ممکن صورت گرفته است.
در زمانی که بزرگ‌ترین بحرانی که غرب از جمله کانادا با آن مواجه است، مسئله فروپاشی جمعیتی است که به انقراض و نابودی می‌انجامد. اما اوضاع همیشه این‌طور نبوده است. خانم‌های کانادایی در دهه ۱۹۵۰ به‌طور میانگین چهار فرزند داشتند. نرخ باروری از آن زمان پیوسته کاهش یافته و به نرخ مأیوس‌کننده ۱.۳ رسیده که از یک سقوط چشم‌گیر ۶۴ درصدی حکایت داشته و با نرخ ۲.۱ فرزند به‌ازای هر زن که لازمه جایگزینی جمعیت و حفظ سلامت ساختارهای اجتماعی کنونی کشور است، فاصله بسیاری دارد.
اگر کانادا تغییر رویه ندهد، انتظار می‌رود که جمعیت کشور طی ۶۰ سال به نصف برسد و تا سال ۲۱۳۷ دوباره به نصف تقلیل پیدا کند. پذیرش مهاجر یک راه‌حل موقت است و مثل باندپیچی عمل می‌کند، زیرا کشورهایی که مهاجران از آن‌جا می‌آیند نیز با مشکل جمعیتی روبرو هستند.
ادعای جاگمیت سینگ مبنی بر این‌که ارائه خدمات رایگان پیشگیری از بارداری باعث کاهش هزینه سیستم بهداشت و درمان می‌شود، اشتباه است. اولین و بارزترین دلیلی که می‌توان برای اشتباه او آورد این است که جلوگیری از انعقاد نطفه کودکان کانادایی، پایه مالیاتی آینده کشور را که سیستم بهداشت و درمان برمبنای آن بنا شده، نابود می‌کند. در غیاب مالیات‌دهندگان کافی، سیستم بهداشت و درمان فرومی‌پاشد. چنان‌که در سرود ملی کانادا آمده است، کانادا به کودکان بسیار بیش‌تری نیاز دارد تا آینده کشور به‌عنوان «سرزمین شمالی حقیقی، قدرتمند و آزاد» تضمین شود. کانادا امکانات بسیاری دارد و نباید اجازه داد موجودیت کشور به همین راحتی به خطر بیفتد.
دلیل دیگری که نشان می‌دهد سینگ اشتباه می‌کند، این است که پیشگیری از بارداری هورمونی، که با تجویز هورمون‌های مصنوعی زنانه انجام می‌گیرد، به شیوع سرطان دامن می‌زند.
به گزارش مؤسسه ملی سرطان آمریکا، شواهد متقنی به دست آمده که نشان می‌دهند خطر ابتلا به سرطان سینه و سرطان دهانه رحم در خانم‌هایی که از داروهای ضد بارداری استفاده می‌کنند افزایش یافته است. انجمن سرطان کانادا می‌گوید خانم‌هایی که قرص ضد بارداری مصرف می‌کنند، در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه، سرطان دهانه رحم و سرطان کبد قرار می‌گیرند. پیشگیری از بارداری همچنین با افزایش خطر ابتلا به لخته‌های خونی همراه است و گفته می‌شود که روند افسردگی را تسریع می‌کند. همچنین خانم‌هایی که از داروهای ضد بارداری استفاده می‌کنند، در مقایسه با دیگر زنان تا سه‌برابر بیشتر در معرض خطر خودکشی قرار دارند.
تأمین هزینه فزاینده رسیدگی به این مسائل در سیستم بهداشت و درمان بسیار دشوار است. ایلان ماسک، بنیان‌گذار اسپیس‌ایکس، در شبکه اجتماعی ایکس درباره لزوم دستیابی به «اجماع علمی شفاف» درخصوص اثرات منفی پیشگیری از بارداری بر سلامت زنان نوشت: «به نظر می‌رسد افراد بسیار کمی از اثرات منفی پیشگیری از بارداری اطلاع دارند» و ضمن انتشار آمار علمی مربوطه در پست‌های بعدی خود افزود: «پیشگیری‌های هورمونی باعث چاقی می‌شوند و خطر افسردگی را تا دوبرابر و خطر خودکشی را تا سه‌برابر افزایش می‌دهند.»
بسیاری از خانم‌ها ممکن است از مضرات پیشگیری از بارداری مطلع نباشند اما شمار زیادی از آن‌ها با تجربه عوارض جانبی از پیشگیری‌های هورمونی خودداری می‌کنند.
چنان‌که خانم آتمن مکنزی، نویسنده ۲۴ ساله کانادایی در مقاله‌ای در فوریه ۲۰۲۴ توضیح داد، «پزشکان درباره اثرات منفی پیشگیری‌های هورمونی بر خانم‌ها صادق نیستند.» مکنزی سه سال پیشگیری‌های هورمونی انجام می‌داد تا این‌که درنهایت به اثرات منفی قرص‌های هورمونی بر حافظه پی برد.
او پس از گردآوری مقالات پزشکی درخصوص پیشگیری از بارداری نوشت: «راستش را بخواهید، دهه‌هاست که داریم روی خانم‌های جوان آزمایشی انجام می‌دهیم که بندرت از نتایج آن باخبریم. چرا؟ زمان آن رسیده که اختیار بدن‌مان را پس بگیریم.»
دولت بهتر است به‌جای تشویق خانم‌های کانادایی به مصرف قرص‌های هورمونی که از به دنیا آمدن کانادایی‌های بیشتر جلوگیری می‌کند و به سلامت خانم‌ها آسیب می‌زند، والدین را ترغیب کند که فرزندان بیش‌تری به دنیا بیاورند. سیاست‌های تولید مثل مجارستان در راستای معکوس کردن نرخ باروری در این کشور مؤثر عمل کرده‌اند. در سال ۲۰۱۰، نرخ باروری مجارستان ۱.۲۵ بود. دولت ویکتور اوربان، جلوگیری طبیعی از فروپاشی جمعیتی را با ارائه سیاست‌های خانواده‌پسند در اولویت قرار داد؛ سیاست‌هایی که باعث شدند فشار مالی موجود از روی دوش زوج‌هایی که دنبال بچه‌دار شدن بودند برداشته شود. این سیاست‌ها شامل اعطای معافیت‌های مالیاتی برای تازه عروس و دامادها و امتیازات دیگر به‌ازای هر فرزند بودند. به زوج‌های جوان وام‌های بدون بهره اعطا می‌شد که با تولد سومین فرزند بلاعوض می‌شد. دولت همچنین برای زوج‌هایی که چند فرزند داشتند، یارانه مسکن در نظر گرفت.
تأثیر سیاست‌های جمعیتی دولت اوربان قابل‌توجه بوده است. از سال ۲۰۱۰، تعداد ازدواج‌ها در مجارستان تقریبا دوبرابر شده است. جالب این‌جاست که تعداد موارد سقط جنین تقریباً به نصف رسیده است. سیاست‌های اوربان با افزایش نرخ باروری سالانه به ثمر نشستند. نرخ باروری کشور هم‌اکنون به ۱.۶ رسیده و نشانی از توقف دیده نمی‌شود.
با توجه به نرخ باروری ۱.۳ و سیر نزولی آن، کانادا در مسیر فاجعه جمعیتی گام برمی‌دارد. شواهد متقنی وجود دارد که نشان می‌دهند خانم‌های کانادایی دوست دارند بچه‌های بیش‌تری داشته باشند. به گزارش اندیشکده کانادایی کاردوس، اگر مشکل مالی، دغدغه کاری و فقدان شریک مناسب وجود نداشت، تقریباً نیمی از خانم‌های کانادایی فرزندان بیش‌تری می‌داشتند.
اکنون وقت آن است که با تنظیم سیاست‌های جسورانه و آینده‌نگر، ضمن سرمایه‌گذاری روی خانواده‌ها و کودکان، آینده کشور را تضمین کنیم. مجارستان سالانه ۵ درصد از تولید ناخالص ملی خود را به حمایت از خانواده‌ها اختصاص می‌دهد و موانع مالی زوج‌های جوان را برای تشکیل خانواده برطرف می‌کند. اکنون وقت آن است که کانادا راه مجارستان را دنبال کند.
نوشته پیت باکلینسکی گزارشگر و نویسنده کانادایی. باکلینسکی ساکن انتاریوی کانادا است.
نظرات بیان شده در مقاله نقطه‌نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکس‌کننده موضع اپک تایمز نیست.
