نویسنده: کریستوفر بالدینگ، کارشناس اقتصاد چین
هیچ روزی در دولت ترامپ عادی نیست. تعرفه‌های کانادا و مکزیک معلق شده و طرفین بر سر موضوعات مشخص درحال مذاکره‌اند تا به روابط خوب خود ادامه دهند. اکنون به نظر می‌رسد که دولت ترامپ تمرکز خود را به آسیا- به‌ویژه به چین و تا حدی به تایوان- معطوف کرده است.
اما ترامپ چه قصدی دارد و واقعاً چه می‌خواهد؟
الگوی مشخصی که در دولت اول ترامپ و دولت دوم او مشاهده می‌شود، این است که او با خواسته‌های زیاد و حتی تهدیدات عمده بر سر میز مذاکره حاضر می‌شود که معمولاً باعث عقب‌نشینی طرف مقابل شده و به‌صورت بینابینی به سرانجام می‌رسد. ترامپ در برابر کشورهای مقابل که انگیزه‌ای برای مذاکره بر سر رفتارهای خود نداشته و انگیزه‌ای هم برای ایجاد تغییر ندارند، به این دلیل به تهدیدات تعرفه‌ای روی آورده است.
چین مورد ویژه‌ای است، زیرا بسیاری از اقدامات ترامپ در زمینه‌های مختلف با نیم‌نگاهی به چین انجام گرفته است. مکزیک و کانادا به‌طور مشخص با قاچاق فنتانیلِ ساخت چین یا واردات کالاها و مسائل مربوط به آن سروکار دارند. جزئیات امر همچنان نامعلوم است، اما تیم سیاست خارجی ترامپ بر خاتمه دادن به جنگ اوکراین متمرکز شده تا منابع آمریکا را به مقابله با چین اختصاص دهد. دولت دوم ترامپ چندی پیش یک تعرفه ۱۰ درصدی جدید برای کالاهای چینی وارداتی به آمریکا وضع کرد که به تعرفه ۱۰ درصدی روز ۴ فوریه اضافه خواهد شد.
در گفت‌و‌گوی اخیر با پکن از تعرفه‌های ۱۰ درصدی صحبت شد و آن‌ها ابراز نارضایتی کردند، اما جزئیات بیشتری درباره این تماس در رسانه‌های عمومی منتشر نشده است. پاسخ کوتاه این است: اکنون تصویر روشنی از اهداف سیاست‌های اقتصادی خارجی دولت ترامپ در اختیار داریم، اما شفافیت چندانی درباره رویکرد آمریکا در قبال چین وجود ندارد که آن هم عامدانه است.
لازم به ذکر است که دولت ترامپ تصویر روشن‌تری درخصوص اهداف خود در قبال تایوان دارد. دولت آمریکا رسماً از احتمال اعمال تعرفه ۲۵ درصدی در قبال نیمه‌رساناهای صادراتی تایوان به آمریکا خبر داده است. این خبر تایپه را به وحشت انداخته، اما چنان‌که از تاکتیک‌های مذاکره ترامپ پیداست، به نظر می‌رسد که این خبر بیشتر ترفندی برای دریافت امتیازات کلیدی باشد.
دولت‌های قبلی و فعلی ترامپ نسبت به متحدانی که از چتر دفاعی آمریکا سود می‌برند، اما به بودجه دفاعی خود اولویت نمی‌دهند، ابراز ناامیدی کرده‌اند. آن‌ها احتمالاً به دنبال راهی هستند تا بتوانند تایپه را به افزایش هنگفت بودجه دفاعی خود وادارند و هم‌زمان این کشور را به سمت خرید سنگین تسلیحات ساخت آمریکا سوق دهند.
با این‌حال، مسئله دیگری نیز وجود دارد که ادامه‌دار شده است. دولت ترامپ نگرانِ این است که درصورت درگیری با چین چه اتفاقی برای تولید تراشه در تایوان می‌افتد و در پی افزایش دامنه ریسکِ تولید و انتقال بخشی از این توانایی به خاک آمریکا است. مذاکرات ادامه‌داری بین شرکت تولید نیمه‌رسانای تایوان (تی‌اس‌ام‌سی)، اینتل و دولت آمریکا بر سر موضوعات مختلف مانند گسترش خط تولید تی‌اس‌ام‌سی در آمریکا و خریداری اینتل درحال انجام است. تی‌اس‌ام‌سی و کسب‌و‌کارهای مربوط به تراشه به احتمال فراوان جزو عوامل کلیدی در تصمیمات تعرفه‌ای دولت ترامپ خواهند بود.
تعرفه‌های احتمالی تایوان از بسیاری جهات به مانند کانادا و مکزیک با نیم‌نگاهی به پکن وضع می‌شوند و به نظر می‌رسد که دولت ترامپ خودش را برای معامله مستقیم با چین آماده می‌کند. دولت با رسیدگی به این مسائل آمادگی بیشتری برای رویارویی مستقیم با چین خواهد داشت.
به نظر می‌رسد که واکنش منفعلانه در قبال مسائل چین نه یک غفلت تصادفی که اقدامی حساب‌شده باشد. این مسائل همگی تحت تأثیر پکن بوده و نمی‌توان آن‌ها را جدا از چین در نظر گرفت.
دیدگاه ارائه‌شده در این مقاله نقطه نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکس‌کننده دیدگاه اپک تایمز نیست.
درباره نویسنده: کریستوفر بالدینگ از اساتید دانشگاه فولبرایت ویتنام و مدرسه کسب‌و‌کار اچ‌اس‌بی‌سی در دانشگاه پکینگ بود. او در زمینه اقتصاد چین، بازارهای مالی و فناوری تخصص دارد. آقای بالدینگ که از اعضای ارشد انجمن هنری جکسون است، بیش از یک دهه در چین و ویتنام سکونت داشت و سپس به آمریکا نقل مکان کرد.
