وزارت امنیت میهن روز سهشنبه اعلام کرد که دولت روبهپایان بایدن، واردات از ۳۷ شرکت دیگر چینی را به دلیل کار اجباری در سینکیانگ ممنوع کرده است.
هوآفو فشن، از بزرگترین شرکتهای نساجی جهان، به همراه ۲۵ شرکت زیرمجموعه خود، و ۱۱ شرکت چینی فعال در حوزه پنل خورشیدی و معدنکاری، به دلیل تولید محصولات یا استخراج مواد معدنی حیاتی در سینکیانگ- که رژیم کمونیستی چین در این منطقه به نقض حقوق بشر علیه اویغورها و دیگر اقلیتهای عمدتاً مسلمان متهم شده- از روز چهارشنبه در فهرست نهادهای مشمول قانون پیشگیری از کار اجباری اویغورها قرار میگیرند.
براساس قانون پیشگیری از کار اجباری اویغورها، کسبوکارها از واردات محصولات نهادهای موجود در این فهرست و هرچیزی که بهطور کامل یا مختصر در سینکیانگ استخراج، تولید یا ساخته شده منع شدهاند، مگر آنکه ثابت کنند ارتباطی با کار اجباری ندارد.
تصمیم روز سهشنبه از زمان تصویب قانون پیشگیری از کار اجباری اویغورها در دسامبر ۲۰۲۱، بیشترین افزایش را در این فهرست ایجاد میکند و تعداد کل نهادهای موجود در فهرست را به ۱۴۴ مورد میرساند.
الخاندرو مایورکاس، وزیر امنیت میهن، در بیانیهای گفت: «با اضافه شدن این ۳۷ شرکت به فهرست نهادهای قانون پیشگیری از کار اجباری اویغورها، که تعداد آنها را به حدود ۱۵۰ مورد میرساند، یکبار دیگر مبارزه مصرانه خود علیه ظلم کار اجباری را نشان میدهیم و تعهد خدشهناپذیر خود به حقوق بشر و دفاع خستگیناپذیرمان را از بازار آزاد، عادلانه و رقابتی به رخ میکشیم.»
به گزارش وزارت امنیت میهن، «هوآفو از یک زنجیره تأمین عمودی یکپارچه برخوردار است که شامل کاشت پنبه، فرآوری، نخریسی و تولید منسوجات در سینکیانگ میشود.»
از بین ۲۵ شرکت زیرمجموعه هوآفو که به این فهرست اضافه شدهاند، ۲۲ شرکت در سینکیانگ فعالیت دارند.
براساس فهرست مرکز هلنا کندی برای عدالت بینالمللی در دانشگاه شفیلد هالم بریتانیا که در ژوئیه ۲۰۲۳ انتشار یافت، هوآفو طبق گزارشات رسانهای یا آکادمیک در انتقال نیروی کار اجباری دولتی از سینکیانگ به دیگر مناطق دست دارد و یکی از شرکتهای زیرمجموعه آن، که زنجیره تأمین پنبه تیانفو سینکیانگ نام دارد، در انتقال نیروی کار اجباری دولتی در داخل منطقه دخیل بوده است.
سه زیرمجموعه به شرکت ساخت و تولید سینکیانگ مرتبط هستند که آمریکا نیز آن را تحریم کرده است. براساس فهرست دانشگاه شفیلد هالم، این شرکتها شامل صنایع پنبه شیههژی هوآفو هونگشنگ، صنایع پنبه هویانگهه هوآفو هونگشنگ و شرکت زنجیره تأمین پنبه تیانفو سینکیانگ هستند.
رژیم چین از اوایل دهه ۲۰۰۰ برنامههایی را برای جابهجایی نیروی کار در داخل سینکیانگ یا انتقال آنها از سینکیانگ به دیگر استانها به اجرا گذاشته و مدعی است که با این سیاست به دنبال فقرزدایی است. با اینحال، پژوهشگران معتقدند که این برنامهها اجباری بوده و اهداف شرورانهتری مانند کاهش تراکم جمعیتی اویغورها را دنبال میکنند.
آدریان زنز، پژوهشگر ارشد و مدیر مطالعات چین در بنیاد یادبود قربانیان کمونیسم، و از نخستین پژوهشگرانی که بازداشت گسترده مسلمانان اویغور و دیگر اقلیتها را در اردوگاههای موقتی سینکیانگ افشا کرد، در گزارش سال ۲۰۲۱ اندیشکده سیاست دفاعی بنیاد جیمزتاون گفت: «شواهد موجود دال بر ماهیت تماماً اجباری برنامههای انتقال نیروی کار در سینکیانگ هستند و از وجود یک رویکرد سیستماتیک در توسعه برنامههای کار اجباری حکایت دارند.»
رژیم چین پیشتر منکر وجود کار اجباری در سینکیانگ بود و میگفت که این مسائل ساخته و پرداخته ذهن افراد و سازمانهای غربی «مخالف چین» هستند.
به گزارش وزارت امنیت میهن، سایر شرکتهایی که به فهرست نهادهای قانون پیشگیری از کار اجباری اویغورها اضافه میشوند، «مواد معدنی حیاتی را در سینکیانگ استخراج و فرآوری میکنند» یا «منابع لازم برای پنلهای خورشیدی پلیسیلیکونی را در سینکیانگ تولید میکنند.»
این فهرست شامل شرکت فناوری خورشیدی جیانگسو میکه، شرکت انرژی بائوتو میکه سیلیکون، شرکت شوانگلیانگ سیلیکون متریالز (بائوتو)، شرکت انرژی سینکیانگ (گروه)، شرکت املاک انرژی سینکیانگ (گروه)، صنعت روی سینکیانگ شیجین، شرکت معدنکاری سینکیانگ جینبائو، گروه معدنکاری شیجین، صنعت روی سینکیانگ شیجین، شرکت فلزات غیرآهنی سینکیانگ شیجین و شرکت مس هاباهه آشله سینکیانگ میشود.